Παρά τον φυσικό γευστικό πλούτο που χαρακτηρίζει ένα φλιτζάνι καφέ, οι βασικές γεύσεις του είναι τέσσερις και έχουν να κάνουν με την οξύτητα, την πικράδα, τη γλυκύτητα και την αλμυρότητα. Επιπλέον, από άποψη αρώματος, σε πολλούς καφέδες βρίσκουμε νότες από άνθη, ξηρούς καρπούς, βότανα, μπαχαρικά, καστανή ζάχαρη και καπνιστό. Αναλόγως την ποικιλία, τα χαρμάνια, τον τρόπο καβουρδίσματος και εκχύλισης, κάθε φορά κυριαρχούν άλλα στοιχεία.
«Παίζοντας» λοιπόν με τα χαρακτηριστικά τού κάθε καφέ, συνδυάζοντάς τα ή ενισχύοντας εκείνα που κάθε φορά προτιμούσαν, οι άνθρωποι πάντοτε πρόσθεταν επιπλέον γεύση στο αγαπημένο τους ρόφημα. Μοναχοί στις Αλπεις συνήθιζαν να προσθέτουν τριμμένα φουντούκια, που τα έβρισκαν σε αφθονία, στο καβούρδισμα του καφέ τους, ενώ στην Υεμένη, από όπου ξεκίνησε ο αρωματικός καφές, προσέθεταν μπαχαρικά, όπως το κάρδαμο και το μοσχοκάρυδο – αυτό συνηθίζεται ακόμη πολύ και στην Τουρκία. Καθώς με τα χρόνια η κατανάλωση του νέου αυτού ροφήματος εξαπλωνόταν από την αραβική χερσόνησο στην Ευρώπη, άρχισαν να εμφανίζονται νέες γεύσεις και αρώματα. Η κανέλα είχε την τιμητική της, όπως και η βανίλια, ενώ τον 17ο αιώνα τα cafés της Αγγλίας άρχισαν να προσφέρουν μια ποικιλία γεύσεων, όπως σοκολάτα και καραμέλα. Η πραγματική άνθηση στον αρωματικό καφέ, ωστόσο, ήρθε στα τέλη του 20ού αιώνα, όταν οι εταιρείες άρχισαν να πειραματίζονται με καινοτόμες γεύσεις, οδηγώντας στη μεγάλη ποικιλία που απολαμβάνουμε σήμερα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
