«Σας πειράζει να παρακολουθήσω κι εγώ;» θα ρωτήσει ο καλοβαλμένος, ευγενής κύριος ενώ κάθεται μέσα στο σταθμευμένο αυτοκίνητό του και κοιτάζει προς τη μεριά μιας πισίνας όπου επικρατεί μια μικρή αναστάτωση. «Κάθε άλλο» θα του απαντήσει ήπια και με ένα αστραφτερό χαμόγελο, λες και τον φλερτάρει και λίγο, η όμορφη γυναίκα στην πισίνα. Ολα δείχνουν ότι είναι δασκάλα κολύμβησης και ενώ ετοιμάζεται να κάνει μια βουτιά έχει ζητήσει από τους μαθητές της να την παρακολουθήσουν. Ελάχιστα λεπτά αργότερα, ο ευγενικός κύριος θα πλησιάσει έναν από τους μαθητές και θα προσπαθήσει να εκμαιεύσει όλα όσα ξέρει για τη δασκάλα του· ακόμα και τη διεύθυνση του σπιτιού της!
Ολα αυτά στην εναρκτήρια σκηνή της ταινίας «Η βασίλισσα των κυμάτων» (Thrill of a Romance), παραγωγής του 1945, σε μια εποχή που ο κόσμος επικοινωνούσε πολύ διαφορετικά σε σχέση με σήμερα. Και η ηθοποιός που υποδύεται την υπέροχη αυτή δασκάλα γνώριζε καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει να μαγνητίζει το βλέμμα των άλλων όποτε ετοιμαζόταν να κάνει μια βουτιά σε πισίνα. Γιατί χάρη σε αυτή τη μοναδική σχέση με το υγρό στοιχείο, πολύ πριν από την εποχή αυτής της ταινίας, είχε πια συνηθίσει να προκαλεί το ενδιαφέρον, εντός και εκτός κινηματογραφικών πλατό.
Έστερ Γουίλιαμς, ένας «Δημόσιος Πειρασμός». Πρόκειται για μία από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες της @Reuters
Βασίλισσα του νερού
Η ηθοποιός που υποδύεται την εκπαιδεύτρια κολύμβησης στην παραπάνω σκηνή της «Βασίλισσας των κυμάτων» δεν είναι άλλη από την Εστερ Γουίλιαμς, την «κινηματογραφική γοργόνα» των δεκαετιών 1940 και 1950, της οποίας η καριέρα συνδέθηκε απόλυτα με το νερό.
Εθνική πρωταθλήτρια κολύμβησης στο πρόσθιο και στο ελεύθερο, με ολυμπιακά όνειρα μέχρι την ηλικία των 16, μερικά χρόνια αργότερα θα γινόταν σταρ του Aquacade (υδάτινο θέαμα που αποτελείται συνήθως από επιδείξεις κολύμβησης και καταδύσεων με συνοδεία μουσικής). Ενίοτε βρέθηκε στο πλευρό ενός άλλου πρωταθλητή κολύμβησης, του Τζόνι Βαϊσμίλερ, ο οποίος ακολουθούσε ήδη επιτυχημένη καριέρα στον κινηματογράφο.
Μάλιστα, η Γουίλιαμς πιθανότατα θα είχε συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1940 και/ή του 1944 (στα 18 και 22 χρόνια της αντίστοιχα) αν οι Ολυμπιακοί Αγώνες εκείνων των ετών δεν είχαν ακυρωθεί εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πάντως το στούντιο της Metro-Goldwyn-Mayer πρόσεξε την καλλίγραμμη «γοργόνα» του Aquacade, βλέποντας στο πρόσωπό της μια χρυσή ευκαιρία: μια λαμπρή καριέρα κάνοντας το ίδιο ακριβώς πράγμα και στη μεγάλη οθόνη.
Η προσπάθεια της Εστερ Γουίλιαμς να διαχειριστεί ρόλους πέρα από εκείνους που είχε συνηθίσει το κοινό της δεν απέφερε καρπούς όπως φάνηκε στο «Ραντεβού με έναν άγνωστο» με συμπρωταγωνιστές τους Τζον Σάξον και Τζον Νέιντερ @AFP
Οπότε ο Λούις Μπ. Μάγιερ φρόντισε να εξασφαλίσει τις υπηρεσίες της αποκλειστικά για το στούντιό του. Υστερα από ένα δοκιμαστικό της Γουίλιαμς με τον Κλαρκ Γκέιμπλ, το συμβόλαιο υπεγράφη το 1941. Δεν θα περνούσε πολύς καιρός μέχρι τη στιγμή που η νεαρή Εστερ θα γινόταν ένα από τα δημοφιλέστερα pin-up girls των Ηνωμένων Πολιτειών. Θυμίζουμε ότι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι αμερικανοί φαντάροι κουβαλούσαν μαζί τους σαν φυλαχτό τις φωτογραφίες της με μαγιό. Και όλα αυτά ενώ οι ταινίες που η ίδια γύριζε στην πατρίδα της τής πρόσφεραν ακόμα περισσότερη λάμψη και διασημότητα.
Ως κινηματογραφικό είδος, το μιούζικαλ σήμερα σπανίζει. Ελάχιστες μουσικοχορευτικές ταινίες γυρίζονται και αν είναι καλές θυμίζουν την παλιά αίγλη του, όπως εν μέρει κατάφερε το «West Side Story» (2021) του Στίβεν Σπίλμπεργκ, που ωστόσο έχασε στα σημεία συγκρινόμενο με την πρωτότυπη ταινία των Ρόμπερτ Γουάιζ, Τζερόμ Ρόμπινς, παραγωγής 1961.
Επίσης, εδώ και αρκετά χρόνια πολύς κόσμος φαίνεται να σνομπάρει το μιούζικαλ ως είδος. Ωστόσο, υπήρξε μια εποχή που το μιούζικαλ ήταν πολύ δημοφιλές στο Χόλιγουντ. Στο κάτω-κάτω, η πρώτη ομιλούσα ταινία του κινηματογράφου, «Ο τραγουδιστής της τζαζ» (1927), ήταν μιούζικαλ. Από τότε μέχρι τη δεκαετία του 1960, όταν το είδος άρχισε να παρουσιάζει τα πρώτα σοβαρά δείγματα κάμψης, οι μουσικοχορευτικές ταινίες βρίσκονταν στην καθημερινή ατζέντα των στούντιο και πολλοί ηθοποιοί έγιναν διάσημοι χάρη σε αυτά. Ο Φρεντ Αστέρ, η Τζίντζερ Ρότζερς, ο Τζιν Κέλι, ο Ντόναλντ Ο’ Κόνορ, η Ντέμπι Ρέινολντς και η Εστερ Γουίλιαμς ανήκουν σε αυτούς τους ηθοποιούς. Αν όμως κάπου η Εστερ Γουίλιαμς έκανε τη διαφορά, ήταν στο ότι συνδύασε τη μουσικοχορευτική καριέρα της σχεδόν αποκλειστικά με αυτό που ήδη γνώριζε πολύ καλά· το νερό. Το υβριδικό είδος ονομάστηκε «aquamusical».
Χλώριο και LSD
Το μικρότερο από πέντε αδέλφια, η Εστερ Γουίλιαμς ήταν γέννημα θρέμμα της ευρύτερης περιοχής του Λος Αντζελες – ήρθε στον κόσμο στις 8 Αυγούστου του 1921 -, όπου οι γονείς της είχαν μετακομίσει από το Σολτ Λέικ Σίτι της Γιούτα. Οπως θα ομολογούσε πολλά χρόνια αργότερα στην αυτοβιογραφία της, η ίδια δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις με τους γονείς της, ιδιαίτερα με τη μητέρα της, η οποία σύμφωνα με την ηθοποιό προσπάθησε να την «ξεφορτωθεί» ενώ ήταν έγκυος, κάνοντας σκόπιμα ιππασία ή ταλαιπωρώντας με διάφορους τρόπους το σώμα της (αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι πολλά από όσα η Γουίλιαμς έγραψε στην αυτοβιογραφία της, που εκδόθηκε το 1999, είχαν προκαλέσει αρκετό θόρυβο και κάποια, όπως η υπόνοια ότι ο ηθοποιός Τζεφ Τσάντλερ, με τον οποίο η Γουίλιαμς είχε κάποτε σχέση, αρεσκόταν να ντύνεται με γυναικεία ρούχα, είχαν αμφισβητηθεί έντονα. Στο βιβλίο της, πάντως, η Γουίλιαμς παραδέχεται και ότι η ίδια πειραματίστηκε με το LSD όταν διάβασε ότι ο Κάρι Γκραντ είχε κάνει το ίδιο έπειτα από ιατρική προτροπή).
Πολύ πριν εκείνη εισχωρήσει στον χώρο του θεάματος, ο μεγαλύτερος αδελφός της, ο Στάντον Γουίλιαμς, υπήρξε «ανακάλυψη» της ηθοποιού Μάρτζορι Ραμπό και όλα έδειχναν ότι θα ακολουθούσε λαμπρή καριέρα στο Χόλιγουντ – έφυγε ξαφνικά από τη ζωή σε ηλικία μόλις 16 ετών. Σε κάθε περίπτωση, η Γουίλιαμς είχε αποκαλύψει ότι στην πραγματικότητα ήταν η μεγαλύτερη αδελφή της Μορίν εκείνη που ουσιαστικά τη μεγάλωσε. Ηταν επίσης η πρώτη της δασκάλα στην κολύμβηση.
Από την εποχή που η Εστερ Γουίλιαμς ήταν παιδάκι φάνηκε ότι η πισίνα θα γινόταν σημαντικό μέρος της ζωής της. Σε ηλικία 8 ετών έπιασε την πρώτη της δουλειά σε ένα σχολείο της γειτονιάς της στο Ινγκλγουντ της Καλιφόρνιας, όπου της είχαν αναθέσει την καταμέτρηση των πετσετών της πισίνας. Το νερό ήταν το πάθος της και με τα χρόνια η πισίνα έγινε η αρένα της, όχι όμως χωρίς κόπο ή τραυματισμούς, τόσο ως σταρ του Aquacade όσο και αργότερα, ως κινηματογραφικό αστέρι.
Με τον πάλαι πότε λατίνο εραστή Ρικάρντο Μονταλμπάν σε σκηνή από την ταινία παραγωγής 1947 με τίτλο «Fiesta» @Reuters
Πίσω από την αρμονία και την τέλεια ισορροπία των σκηνών κατάδυσης και συγχρονισμένης κολύμβησης σε ταινίες όπως οι «Μοντέρνα Αφροδίτη» (Bathing Beauty, 1944), «Ziegfeld Follies» (1945), «Η κόρη του Ποσειδώνα» (Neptune’s Daughter, 1949), «Τρία κορίτσια θέλουν θάλασσα» (Skirts Ahoy!, 1952), «Δημόσιος πειρασμός» (Million Dollar Mermaid, 1952) και «Το σκάνδαλο του γυμνού» (Dangerous When Wet, 1953) κρυβόταν πολύς πόνος. Στις εξομολογήσεις στην αυτοβιογραφία της η Γουίλιαμς αναφέρει ότι εξαιτίας μιας κατάδυσης, κάποτε, τραυμάτισε πολύ σοβαρά τρεις σπονδύλους. Μια άλλη φορά παραλίγο να πνιγεί μην μπορώντας να βρει την υποβρύχια έξοδο. Σε μια άλλη περίπτωση παραλίγο να ακρωτηριαστεί από ένα εξάρτημα που βρέθηκε μπροστά της, ανεξέλεγκτο μέσα στο νερό. Και στα θαλάσσια γυρίσματα που έκανε στο Cypress Gardens της Φλόριδας, ενώ ήταν έγκυος, παραλίγο να συγκρουστεί με το σκάφος όπου βρισκόταν η κάμερα που την κατέγραφε ενώ έκανε θαλάσσιο σκι. Το σκάφος έφτασε σε απόσταση λίγων εκατοστών από το σώμα της. Τέλος, με την πάροδο των χρόνων, τα τύμπανα των αφτιών της είχαν σχεδόν καταστραφεί ολοκληρωτικά.
Η «Περιπέτεια του Ποσειδώνα» και η… πάπια
Το 1963, χρονιά της τελευταίας ταινίας της µε τίτλο «La fuente mágica» (δεν προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες), που σκηνοθέτησε ο αργεντινός ηθοποιός και σκηνοθέτης Φερνάντο Λάµας (ο οποίος έγινε ο τρίτος από τους τέσσερις συζύγους της το 1969), η Εστερ Γουιλιαµς είχε παίξει σε λιγότερες από 30 µεγάλου µήκους ταινίες. Ως ηθοποιός δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο και η ίδια το ήξερε. «Αν ποτέ κατάφερναν να διδάξουν υποκριτική σε µια πάπια, θα αντιµετώπιζα σοβαρό πρόβληµα» είχε κάποτε πει αυτοσαρκαζόµενη. Οµως ο κόσµος που πλήρωνε εισιτήριο για να την παρακολουθήσει στη µεγάλη οθόνη δεν ενδιαφερόταν για τις περγαµηνές της στην υποκριτική. Ηθελε απλώς να βλέπει το καλλίγραµµο σώµα της να ίπταται στον αέρα και να σκίζει ην επιφάνεια του νερού κάνοντας ονειρικές καταδύσεις.
Σε κάθε περίπτωση, η Γουίλιαµς το 1963 εγκατέλειψε τον κινηµατογράφο, την εποχή που η παρακµή του µιούζικαλ φαινόταν στον ορίζοντα. Η ίδια µετά την αποχώρησή της από τη MGM προσπάθησε να δοκιµαστεί σε άλλα είδη κινηµατογράφου, αλλά η αποτυχία της µη µουσικοχορευτικής, δραµατικής ταινίας της µε τίτλο «Ραντεβού µε έναν άγνωστο» (The Unguarded Moment, 1956) απέδειξε ότι οι υποκριτικές δυνατότητές της ήταν περιορισµένες. Μάλιστα, η Γουίλιαµς δεν δέχθηκε ποτέ να επιστρέψει στον κινηµατογράφο, απορρίπτοντας σοβαρές προτάσεις, όπως για παράδειγµα για τη θρυλική περιπέτεια καταστροφής του 1972 «Η περιπέτεια του Ποσειδώνα» (µάλιστα ο ρόλος της δόθηκε στη Σέλεϊ Γουίντερς, η οποία βραβεύθηκε µε το Οσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου για αυτή την ταινία).
Η προσωπική ζωή της Εστερ Γουίλιαµς υπήρξε επίσης θυελλώδης. Εκανε τέσσερις γάµους και απέκτησε τρία παιδιά, όλα µε τον δεύτερο σύζυγό της, τον ηθοποιό και τραγουδιστή Μπεν Κέιτζ, για τον οποίο γράφει τα χειρότερα στην αυτοβιογραφία της, αποκαλώντας τον αλκοολικό και κατηγορώντας τον ότι καταχράστηκε µεγάλο µέρος της περιουσίας της. Με τον Φερνάντο Λάµας (πατέρα του ηθοποιού Λορέντζο Λάµας), η Γουίλιαµς έµεινε παντρεµένη µέχρι τον θάνατό του, το 1982, και δώδεκα χρόνια αργότερα παντρεύτηκε, για τέταρτη φορά, τον ηθοποιό Εντουαρντ Μπελ, ο οποίος έµεινε µαζί της µέχρι τον δικό της θάνατο, στις 6 Ιουνίου του 2013, σε ηλικία 92 ετών.
