Στο σπίτι της οδού Αναγνωστοπούλου τα έργα του Νίκου Εγγονόπουλου (1907-1985) καλύπτουν κάθε σπιθαμή των έντονα χρωματισμένων τοίχων. Στο βάθος, ο χώρος όπου ήταν κάποτε το ατελιέ του και η θέα προς την Ακρόπολη που πρόλαβε να δει να κρύβεται μερικώς από το μηχανοστάσιο του ανελκυστήρα στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας που ανεγέρθηκε απέναντι από το παράθυρό του. Σε μια γωνιά βρίσκονται τα πινέλα του μέσα σε μικρά βάζα, πεντακάθαρα, «αν και εκείνος τα κρατούσε ακόμα πιο καθαρά», θα πει η Ερριέττη Εγγονοπούλου, κάτοικος πλέον του ευρύτερου διαμερίσματος που περιέχει και το πάλαι ποτέ ατελιέ. Θα μεταφερθούν όλα τους, μαζί με το έπιπλο που τα στηρίζει, όπως βεβαίως και τα έργα του σπιτιού, στη μεγάλη αναδρομική έκθεση «Νίκος Εγγονόπουλος. Ο Ορφέας του υπερρεαλισμού» που αναμένεται στο Ιδρυμα Eικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & M. Θεοχαράκη με έργα από συλλογές Ιδρυμάτων, Πινακοθήκες και ιδιωτικές συλλογές (από 9/3, σε επιμέλεια Τάκη Μαυρωτά). Μαζί και τα δύο έργα που βρίσκονται στον τοίχο πάνω από τα «μπουκέτα» με τα πινέλα. «Το μεν είναι ο «Προφητάναξ Δαβίδ», ένα από τα τελευταία του, το δε η «Μεσογειακή μούσα», το έργο που έκανε πριν πεθάνει. Δεν ήταν άρρωστος, δεν το περίμενε, όμως η μία μορφή μοιάζει με άγγελο. Είναι σαν να γνώριζε κάτι στο βάθος της ψυχής του» θα πει η Ερριέττη Εγγονοπούλου. Μια πολύ ευχάριστη γυναίκα, μοναχοπαίδι του Νίκου Εγγονόπουλου και της Λένας Τσιώκου (1927-2020) η οποία διατέλεσε επιμελήτρια Μαθηματικών στο ΕΜΠ, διευκρινίζει ότι δεν είναι μελετήτρια του Εγγονόπουλου και αναλαμβάνει με το ιδιαίτερο, αυτοσαρκαστικό χιούμορ της τον «ρόλο της κόρης» για τις ανάγκες της συνέντευξης. «Δεν έχω καμία σχέση με την τέχνη. Από την άλλη, μπορώ να σας πω πλέον από την εμπειρία της ηλικίας ότι και το γονίδιο δεν πάει μακριά, τόσο του Εγγονόπουλου όσο και της Λένας Τσιώκου».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
