«Κάλλιστος (ο ομορφότερος), λυσιμελής (αυτός που σου παραλύει τα μέλη), πυρίδρομος (που το διάβα του βγάζει φωτιά), διφυής (που έχει δύο φύσεις), γλυκύπικρος (γλυκός και πικρός συνάμα), αβρός (τρυφερός), τακερός (που σε κάνει να λιώνεις), αλγεσίδωρος (που φέρνει πόνο), σχέτλιος (σκληρός, ανελέητος), ανίκατος (ακαταμάχητος)». Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους επιθετικούς προσδιορισμούς που είχαν επιστρατεύσει οι αρχαίοι Ελληνες για να περιγράψουν τον Ερωτα και τους οποίους μάθαμε όταν είδαμε την έκθεση «Ερως. Από τη Θεογονία του Ησιόδου στην ύστερη αρχαιότητα» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στα τέλη του 2009 και τους πρώτους μήνες του 2010 σε επιμέλεια του καθηγητή και τέως διευθυντή του Μουσείου Νικολάου Χρ. Σταμπολίδη και του επιμελητή αρχαιοτήτων Γιώργου Τασούλα. Πρόκειται για λέξεις που δεν χρησιμοποιούμε πλέον αλλά που σίγουρα αντιλαμβανόμαστε σε τι αναφέρονται και μας κάνουν να ανατρέχουμε σε προσωπικά βιώματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
