Το τελευταίο μέρος μιας τριλογίας 100% ηλεκτρικών, διασυνδεδεμένων, αυτόνομων οχημάτων με την υπογραφή της Renault ξάφνιασε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τους επισκέπτες της έκθεσης αυτοκινήτου στo Παρίσι, εξελίσσοντας αυτή καθαυτή την έννοια «πρωτότυπο μοντέλο».
Μετά τα EZ-Go και EZ-Pro που συναντήσαμε νωρίτερα μέσα στο 2018, το EZ-Ultimo είναι το αποκορύφωμα του δημιουργικού οίστρου του κέντρου σχεδιασμού της εταιρείας και προσωπικά του Στεφάν Ζανίν, επικεφαλής του τμήματος design για τα concept cars.
«Δείτε το ως ένα premium ρομποτικό όχημα – ασφαλώς χωρίς οδηγό. Το τέλειο μέσο μετακίνησης για να φτάσετε, για παράδειγμα, σε ένα καλό εστιατόριο. Θα μπορούσε επίσης να ανήκει στον στόλο οχημάτων μιας αεροπορικής εταιρείας ή ενός ξενοδοχείου, προσφέροντας μια διαφορετική εμπειρία μετακίνησης. Γνωρίζουμε ότι η απουσία οδηγού μπορεί να τρομάζει κάποιους, ωστόσο ο σχεδιασμός του εσωτερικού του δρα καθησυχαστικά χάρη στα υλικά που επιλέξαμε» υπογραμμίζει ο Ζανίν.
Αν και στην ουσία του – που αφορά το πλαίσιό του – το EZ-Ultimo δεν διαφέρει από τα δύο άλλα πρωτότυπα υιοθετώντας τη λογική των μεγάλων τροχών, είναι περισσότερο προκλητικό και αναμφίβολα πολυτελέστερο από κάθε άλλο. O σχεδιαστής του το παρομοιάζει «…με την Bugatti Royale του 1927, υπό την έννοια ότι οι τότε ιδιοκτήτες της δεν οδηγούσαν διότι είχαν οδηγό». Στο EZ-Ultimo τη θέση του οδηγού καταλαμβάνουν συστήματα τεχνητής νοημοσύνης και τον ρόλο του ιδιοκτήτη έχει πλέον ο χρήστης – για μία ώρα ή για μία ημέρα, ανάλογα με τις ανάγκες του.
Πέρα από τα σήματα «120 Renault», αυτό που ξεχωρίζει στο αμάξωμα είναι οι επιφάνειες σε σχήμα διαμαντιού, μια πρακτική εμπνευσμένη από τις επιλογές των αρχιτεκτόνων Herzog & de Meuron που υπογράφουν το κατάστημα της Prada στο Τόκιο. Μια δεύτερη αρχιτεκτονική ιδέα που εφαρμόζεται στο EZ-Ultimo είναι η χρήση ημιδιαφανών κρυστάλλων, καθώς η απουσία του οδηγού δεν επιβάλλει πλέον διάφανες επιφάνειες που εξυπηρετούν την ανάγκη οπτικής πρόσβασης στο εξωτερικό περιβάλλον και αντίστροφα.
Στο δε εσωτερικό του κυριαρχούν τα οριζόντια στρώματα διαφορετικών υλικών – η γυαλιστερή κεραμική επιφάνεια, το ανοιχτόχρωμο φυσικό ξύλο και το σκούρο πράσινο δέρμα –
τα οποία κατά τον Ζανίν εξασφαλίζουν κομψότητα και ταυτόχρονα ζεστασιά.
«Πρόκειται για τη σύγχρονη υλοποίηση μιας ρετρό ιδέας, μια αντίθεση ανάμεσα σε κάτι πολύ φουτουριστικό και ταυτόχρονα πολύ οικείο. Αντίστοιχες πρακτικές συναντά κάποιος σήμερα σε chic εστιατόρια και ξενοδοχεία στο Παρίσι» εξηγεί ο γάλλος σχεδιαστής, υποστηρίζοντας ότι η απουσία τιμονιού ή επιλογέα ταχυτήτων καταργεί την ανάγκη αλληλεπίδρασης του ανθρώπου με τη μηχανή. Είναι μια αίσθηση μετακίνησης ανάλογη με εκείνη που θα πρόσφερε το Orient Express. Τα μεγέθη, βέβαια, είναι διαφορετικά: ο μαρμάρινος πάγκος χρησιμοποιεί ένα πολύ λεπτό στρώμα του υλικού για τη συγκράτηση του βάρους, οι πόρπες και τα χειριστήρια είναι από αλουμίνιο, ενώ την αισθητική του θαλάμου επιβατών χαρακτηρίζουν η αναδιπλούμενη κονσόλα για τη ρύθμιση της θερμοκρασίας και του φωτισμού, τα πτυσσόμενα άγκιστρα, θήκες και ράφια για τη συγκράτηση αντικειμένων όταν το όχημα αναπτύσσει ταχύτητα. Ομολογουμένως είναι ένα πρωτότυπο δώρο γενεθλίων που επεφύλασσε η Renault στον εαυτό της, αλλά σίγουρα όχι το μόνο.