Εντνα Ο’ Μπράιαν: «Αισθάνομαι υποχρέωση μου να μπλέκω το προσωπικό με το κοσμικό»

«Κάποτε ήμουν κορίτσι, αλλά όχι πια. Μυρίζω άσχημα. Το αίμα ξεράθηκε και πέτρωσε πάνω μου και πάνω στο κουρελιασμένο ρούχο μου. Τα σωθικά μου ένας βάλτος. Χύμηξα μέσα στο δάσος που είδα εκείνη την πρώτη φριχτή νύχτα, όταν άρπαξαν εμένα και τις φίλες μου από το σχολείο». Από τις πρώτες γραμμές του τελευταίου βιβλίου της Εντνα Ο’ Μπράιαν νιώθεις ότι διαβάζεις ένα κείμενο που δεν πρόκειται να σου χαριστεί. Σιγά-σιγά, καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας αυτού του κοριτσιού που αφηγείται την περιπέτειά του έχοντας απολέσει για πάντα την αθωότητά του, νιώθεις να βυθίζεσαι στη φρίκη ενός κόσμου ο οποίος, μολονότι είναι πλασμένος επιδέξια από τη μεγάλη αυτή λογοτέχνιδα, κάθε άλλο παρά φανταστικός είναι. Γιατί το «Κορίτσι» (εκδόσεις Κλειδάριθμος) της Ο’ Μπράιαν είναι θύμα απαγωγής από την «Μπόκο Χαράμ», την εξτρεμιστική ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση που δρα στη Βόρεια Νιγηρία με στόχο της να απαγορεύσει οτιδήποτε σχετίζεται με τον δυτικό τρόπο ζωής και επιδίδεται σε πράξεις βαρβαρότητας, όπως η διαβόητη απαγωγή μιας ομάδας μαθητριών από την πόλη Τσίμποκ στη Νιγηρία το 2014. Κάποιες διασώθηκαν από στρατιωτικές δυνάμεις, άλλες κατάφεραν να διαφύγουν, όπως η ηρωίδα της Ο’ Μπράιαν, η οποία επέστρεψε στην κοινωνία με το στίγμα της γυναίκας που γέννησε το παιδί του εχθρού της.

Στα 89 της χρόνια, η μεγάλη ιρλανδή συγγραφέας παραμένει ενεργή και σε επαφή με την εποχή μας. Οπως θα πει στο BHMAgazino: «Οι πόλεμοι, οι σφαγές, η πείνα, η μετανάστευση, η βαρβαρότητα και άλλες βιβλικές κτηνωδίες είναι μέρος της καθημερινότητάς μας και είναι καθήκον μας ως μυθιστοριογράφων να καταπιαστούμε με αυτά τα θέματα. Αλλά με ποιο απ’ όλα; Οι άνθρωποι συνήθως γράφουν για προσωπικές τους εμπειρίες, κι εγώ το ίδιο έχω κάνει, αλλά αισθάνομαι υποχρέωσή μου να μπλέκω το προσωπικό με το κοσμικό, να ασχολούμαι με πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου. Θέλω να πω μια ανθρώπινη ιστορία η οποία διαδραματίζεται σε ένα πολιτικό φόντο».