Εμιλι Μπλαντ: «Η Μαίρη Πόπινς ήταν ένα εργαλείο που επιδιόρθωνε ζωές»

Η Τζούλι Αντριους έγραψε κινηματογραφική ιστορία ενσαρκώνοντας την τρυφερή νταντά με τις υπερφυσικές ιδιότητες. Πεντέμισι δεκαετίες μετά, η αγαπημένη ηρωίδα επιστρέφει με νέο πρόσωπο, αλλά με την ίδια μαγεία.

Η Εμιλι Μπλαντ θα πρέπει να ήταν στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού όταν είδε για πρώτη φορά τη «Μαίρη Πόπινς». Φυσικά στην τηλεόραση. Γιατί η πρώτη προβολή της ταινίας με πρωταγωνίστρια την Τζούλι Αντριους έγινε το 1964 που η Μπλαντ ήταν αγέννητη. Αυτό που κυρίως την εντυπωσίασε ήταν ο τρόπος με τον οποίον η διασημότερη νταντά του κόσμου «μεταμόρφωνε το καθημερινό σε κάτι το εντελώς φανταστικό, σε κάτι το ονειρικό» όπως σημειώνει η 35χρονη ηθοποιός. Αλλά και «ο τρόπος με τον οποίο μπορούσε να ανάψει το σπίρτο τής χαράς στα μάτια των παιδιών, των οποίων τη φροντίδα είχε αναλάβει. Για εμένα η Μαίρη Πόπινς ήταν ένα εργαλείο που επιδιόρθωνε ζωές». Και ίσως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο από τότε που η Μπλαντ είδε την ταινία, η νοσταλγία της πηγάζει από αυτόν τον «εκπληκτικό συνδυασμό μαγείας και καθησυχασμού».

Τα χρόνια πέρασαν, η μικρή Εμιλι εξελίχθηκε σε μία από τις καλύτερες βρετανίδες ηθοποιούς της γενιάς της και να που τελικά η μοίρα τα έφερε ώστε η ίδια να υποδυθεί σήμερα στη μεγάλη οθόνη την ηρωίδα των ιστοριών της Π. Λ. Τράβερς που τόσο αγαπούσε. Στην ταινία «Η Μαίρη Πόπινς επιστρέφει», βλέπουμε την Μπλαντ σε μια φρεσκαρισμένη μορφή του ρόλου τής νταντάς-μάγισσας. Μάλιστα, ο ρόλος οδήγησε την ηθοποιό στις υποψηφιότητες των Χρυσών Σφαιρών για έκτη φορά στην καριέρα της – στην κατηγορία καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ (έχει κερδίσει μία φορά, για την τηλεοπτική σειρά «Gideon’s Daughter»).

Ωστόσο, και μόνο η απόφασή της να δεχτεί τον ρόλο της Πόπινς χρειάστηκε να περάσει από ένα φίλτρο «σχολαστικής επεξεργασίας». Διότι η εμβληματική ηρωίδα έχει γίνει έκτοτε στη συνείδηση των παιδιών και των σινεφίλ ταυτόσημη με την πρώτη… διδάξασα Τζούλι Αντριους, η οποία απέσπασε και το Οσκαρ α’ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της. Μάλιστα, ο Ρομπ Μάρσαλ, ο σκηνοθέτης τού «Η Μαίρη Πόπινς επιστρέφει», παραδέχθηκε ότι η πρώτη εκείνη ταινία του Ρόμπερτ Στίβενσον ανήκει σε εκείνες που διαμόρφωσαν την αισθητική του. «Ηταν αναγκαίο να είμαστε πολύ προσεκτικοί ώστε να αποτίσουμε φόρο τιμής στην πρωτότυπη ταινία και φυσικά στην Τζούλι Αντριους, αλλά συγχρόνως να φέρουμε κάτι το διαφορετικό – τη δική μου, τελικά, εκδοχή για την ηρωίδα» αναφέρει σχετικά η Μπλαντ. «Αυτό που μου ζητήθηκε δεν ήταν να επαναλάβω τη μαγεία που ιδιοφυώς έβγαλε η Αντριους ως Πόπινς αλλά να καταθέσω τη δική μου φαντασία πάνω στην ηρωίδα της Π. Λ. Τράβερς».

Οι παιδικές μνήμες της Εμιλι Μπλαντ συνέβαλαν αρκετά στον τρόπο προσέγγισής της, όμως τελικά οι συνολικά οκτώ ιστορίες της Τράβερς με ηρωίδα την Πόπινς ήταν πολύ πιο χρήσιμο εργαλείο για την ηθοποιό. Διαβάζοντας όλα τα βιβλία, η Μπλαντ ανακάλυψε ότι η ατμόσφαιρα που τα περιβάλλει είναι πολύ πιο σκοτεινή από αυτή της πρώτης ταινίας, στην οποία ο δραματουργικός χρόνος είχε αλλάξει. Η κλασική Μαίρη Πόπινς του κινηματογράφου τοποθετείται στη βικτωριανή περίοδο, ενώ οι ιστορίες στα βιβλία της Τράβερς εκτυλίσσονται τη δεκαετία του 1930, στην οποία διαδραματίζεται και η καινούργια ταινία. «Στη δική μας εκδοχή η Μαίρη είναι ακόμη πιο αινιγματική, ακόμη πιο «τρελή», ακόμη πιο αστεία» υποστηρίζει η Μπλαντ.

Στο Λονδίνο της Οικονομικής Υφεσης των 30s λοιπόν, ο Μάικλ Μπανκς (Μπεν Γουίσο), ο οποίος όταν ήταν παιδί γαλουχήθηκε από τη Μαίρη Πόπινς, έχει πια μεγαλώσει και έχει αποκτήσει δικά του παιδιά. Οι καιροί είναι δύσκολοι, η μητέρα των παιδιών έχει πεθάνει και το σπίτι τους κινδυνεύει να χαθεί. Τα πράγματα αλλάζουν προς το καλύτερο όταν η πάντα νέα και αινιγματική νταντά με τις μοναδικές μαγικές ικανότητες εισβάλλει στη ζωή τους. Παρέα με τον Τζακ (Λιν-Μάνουελ Μιράντα), έναν αιώνια αισιόδοξο φανοκόρο, παρασύρει τα παιδιά της οικογένειας Μπανκς σε μια σειρά από φαντασμαγορικές περιπέτειες.

Η ταινία που έκανε την Εμιλι Μπλαντ για πρώτη φορά γνωστή στο παγκόσμιο κοινό είναι «Ο Διάβολος φοράει Prada» (2006), όπου η ηθοποιός υποδύθηκε μία από τις εργαζόμενες/σκλάβες της «σκύλας» Μιράντα Πρίστλεϊ (την οποία υποδύθηκε απολαυστικά η Μέριλ Στριπ). Σχεδόν μία δεκαετία αργότερα, η Μπλαντ ξανασυναντήθηκε με τη Στριπ στη μεγάλη οθόνη. Πρώτα στο σκοτεινό παραμύθι «Τα μυστικά του δάσους» (2014) και τώρα στην «Επιστροφή της Μαίρη Πόπινς», με τη διαφορά ότι τώρα η Στριπ είναι εκείνη που κρατά τον δεύτερο ρόλο δίπλα στην πρωταγωνίστρια Μπλαντ. «Η Μέριλ παίζει την εξαδέλφη μου, την Τόπσι, που είναι επίσης τρελή, εκκεντρική και αστεία, ιδίως με την προφορά της Ανατολικοευρωπαίας που τόσο έντεχνα χρησιμοποιεί. Μεγάλο σχολείο αυτός ο άνθρωπος, πραγματικά. Η επανασύνδεσή μας ήταν μία από τις πιο όμορφες στιγμές μου στην ταινία».

Μάλιστα, η σκηνή στην οποία εμφανίζονται μαζί δείχνει και το επίπεδο της παραγωγής. Υποτίθεται ότι βρίσκονται μέσα σε ένα ανάποδο δωμάτιο, στο μαγαζί της Τόπσι, το οποίο κατασκευάστηκε ακριβώς όπως το βλέπουμε στην οθόνη: ανάποδα. «Πολλά πράγματα σε αυτήν την ταινία έγιναν με το χέρι και όταν τα βλέπεις στην οθόνη σαν να κινούνται μόνα τους και χωρίς τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας, όταν η αίσθηση που αφήνουν είναι ότι μπορείς να τα αγγίξεις, τότε αντιλαμβάνεσαι και την αναγκαιότητα της οργανικής ψυχαγωγίας, εκείνης δηλαδή που δεν σου αφήνει το μούδιασμα και την παγωμάρα ενός εφέ που έχει βγει από το κομπιούτερ».

INFO

Η ταινία «Η Μαίρη Πόπινς επιστρέφει» προβάλλεται σε διανομή Feelgood Entertainment.

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.