Στα επτά της χρόνια ξεκίνησε να παίζει βιολοντσέλο. «Εμαθα να το αγαπώ, και το είχα σύντροφο στη ζωή μου πάντα, με κάποιον τρόπο, μέχρι και σήμερα» λέει η Ελένη Καλένος πιάνοντας από την αρχή το νήμα της ζωής της στον κόσμο της μουσικής. «Στα ωδειακά μου χρόνια, συμμετείχα σε χορωδίες και συνήθως οι καθηγητές μού έδιναν σολιστικά μέρη να τραγουδήσω. Το τραγούδι ήταν μια φυσική πράξη για εμένα. Μόλις αποφοίτησα με δίπλωμα βιολοντσέλου από το Δημοτικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, και ενώ ήμουν μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας του δήμου της πόλης, ξεκίνησα την ενασχόληση με το ελληνικό τραγούδι. Η περίοδος εκείνη κράτησε κάποια χρόνια γεμάτα παραστάσεις σε μουσικές σκηνές της Αθήνας με διακεκριμένα ονόματα στον χώρο, περιοδείες – και στο εξωτερικό -, ηχογραφήσεις, τηλεοπτικές εμφανίσεις κ.λπ.». Στην προσπάθειά της να βελτιώσει την τεχνική της και να προστατεύσει τη φωνή της από φθορές, ξεκίνησε μαθήματα κλασικού τραγουδιού και αμέσως μετά «αποφάσισα να φύγω για σπουδές στην Αμερική». Πλέον ήξερε πολύ καλά τι ήθελε να κάνει στη ζωή της!
Η ελληνίδα σοπράνο που τα τελευταία χρόνια κάνει αξιόλογη καριέρα στο εξωτερικό, επιστρέφει στην Ελλάδα όποτε το επιτρέπουν οι επαγγελματικές υποχρεώσεις της. Εδώ πέρασε και την περίοδο του δεύτερου lockdown, αναγκασμένη και αυτή, όπως όλοι οι συνάδελφοί της, να διακόψει για μεγάλο χρονικό διάστημα τις εμφανίσεις. «Το πρώτο lockdown με βρήκε στη Νέα Υόρκη» λέει. «Μόλις είχα επιστρέψει από παραστάσεις της «Νυχτερίδας» με την Εθνική Λυρική Σκηνή, στις αρχές Μαρτίου. Ουσιαστικά εγκλωβίστηκα χωρίς δυνατότητα να ταξιδεύω, μέχρι τον Σεπτέμβριο, οπότε και ήρθα στην Αθήνα για το δεύτερο lockdown. Βίωσα την απώλεια φίλων και είδα συνανθρώπους μου να φτάνουν κοντά στον θάνατο. Κάποιοι έχασαν τις δουλειές τους, άλλαξαν αναγκαστικά πορεία ζωής… Είδα θέατρα να κλείνουν επ’ αόριστον, συμβόλαια να ακυρώνονται».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
