«Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς. Δεν έχω καταφέρει να το αντιμετωπίσω ακόμη. Ομως θα το κάνω». Η Ελεν Μάρντεν ακούγεται καταβεβλημένη, αν και θα αρθρώσει την τελευταία της πρόταση με μια ήπια σιγουριά, με χαμηλότονη αποφασιστικότητα. Εχει μόλις φτάσει στην Υδρα μαζί με τη μία κόρη της, τη Μιραμπέλ, έπειτα από δύο βράδια στις Σπέτσες, όπου αποκλείστηκαν εξαιτίας του απαγορευτικού απόπλου από τα λιμάνια. Η δυσκολία της, βέβαια, δεν έχει να κάνει με τη σωματική κούραση που φέρνει ένα ταξίδι όπως το Νέα Υόρκη – Υδρα σε έναν άνθρωπο 82 ετών, αλλά με την απώλεια του επί 55 χρόνια συζύγου της, του σπουδαίου αμερικανού εικαστικού Μπράις Μάρντεν, του «modern old master» της ζωγραφικής, ο οποίος έφυγε νικημένος από τον καρκίνο πριν από περίπου ενάμιση μήνα. Ωστόσο, η επιστροφή της στην Ελλάδα και στο νησί όπου έστησαν μαζί δύο σπίτια, «ένα ψηλά στο βουνό, όταν ήμασταν νέοι και χωρίς χρήματα, και ένα κοντά στο λιμάνι τη δεκαετία του ’90» (το αρχοντικό της Ελένης Κριεζή και του συζύγου της κόμη ντε Γκενερόν), ήταν επιβεβλημένη. Και αυτό γιατί σε λίγες ημέρες, από τις 21 Σεπτεμβρίου, θα πραγματοποιηθεί η πρώτη της ατομική έκθεση στην Αθήνα – και τρίτη με την γκαλερί Gagosian –, γεγονός που της δίνει την απαραίτητη ώθηση να συνεχίσει τη ζωή μετά τη μεγάλη απώλεια.
Η έκθεση ήταν προγραμματισμένη εδώ και έναν χρόνο και ο τίτλος της, τον οποίο βρήκε η ίδια η Μάρντεν, είναι «Agape/Αγάπη». «Σκεφτόμουν την αγάπη μου για τον Μπράις, σκεφτόμουν την αγάπη που δίνεις στους κοντινούς σου ανθρώπους και διαχέεται στον κόσμο, σκεφτόμουν πόσο σημαντικό ήταν για εμάς να ερχόμαστε στο νησί και να δουλεύουμε. Και τελικά σκέφτηκα ότι αυτός ήταν ένας λιτός τίτλος που ταίριαζε στην περίσταση. Δεν ήξερα ότι ο Μπράις θα πεθάνει, κανείς δεν το γνώριζε. Ναι, υπό μία έννοια είναι μια επιστολή αγάπης. Προς τον Μπράις, την Ελλάδα, αλλά και την ίδια τη δουλειά» θα πει με την αργόσυρτη φωνή της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
