Εξωτερικοί παράγοντες

Η ώρα που θα ξεκινούσε τη διάλεξή του πλησίαζε. Θέμα της «Η επιχειρηματικότητα την εποχή της κρίσης». Θα μιλούσε και πάλι μέσω Διαδικτύου, σίγουρος πως την επόμενη φορά (και ύστερα και από τη χαλάρωση των μέτρων) θα βρισκόταν όπως τους παλιούς καλούς καιρούς στην αίθουσα, σε άμεση επικοινωνία με τους άλλους συμμετέχοντες. Το προτιμούσε. Στο μεταξύ, θα έβγαινε στον αέρα από την κουζίνα του σπιτιού του, όπου είχε αναγκαστεί να μεταφέρει τον υπολογιστή του λόγω κάποιων απαραίτητων εργασιών ανακαίνισης που γίνονταν στο υπόλοιπο σπίτι. Δεν του άρεσε να φαίνεται πίσω του ως φόντο ο νεροχύτης, οπότε μετέφερε ένα παλιό, βαρύ, ξύλινο παραβάν από το σαλόνι. Του έπεσε η μέση. Δεν ήταν όμως αυτό το μοναδικό πρόβλημα. Τις τελευταίες ημέρες τα συνεργεία του δήμου ασφαλτόστρωναν τον δρόμο έξω από το διαμέρισμά του. Δεδομένου ότι κατοικούσε στον πρώτο όροφο, εκτός από την εμετική μυρωδιά της ζεστής ασφάλτου, υπέφερε και από τον θόρυβο που έκαναν οι μπουλντόζες. Οι εργασίες κράτησαν τρεις ημέρες και έπεσαν ακριβώς επάνω στο σεμινάριο. Την τέταρτη ημέρα, πάλι στον δρόμο του, λειτουργούσε λαϊκή αγορά. Αλλου είδους φασαρία αυτή. Με το ένα αφτί να προσπαθεί να ακούσει τις ερωτήσεις που του έθεταν από Διαδικτύου και με το άλλο να ακούει πόσο κοστίζουν οι φράουλες. Εκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να συγκεντρωθεί. Μισή ώρα μετά, ανάμεσα στους πάγκους της λαϊκής, εγκαταστάθηκε και η λαϊκή ορχήστρα. Δέκα νέα παιδιά με μπαγλαμάδες και μπουζούκια άρχισαν να τραγουδάνε ρεμπέτικα. Στο «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει» ζήτησε για πολλοστή φορά συγγνώμη από το διαδικτυακό κοινό του, το οποίο όμως του φάνηκε πως είχε αρχίσει να μερακλώνει. Κανένας δεν τον πρόσεχε. Η ομιλία που με τόσο κόπο είχε προετοιμάσει ήταν σαν να μην έγινε. «Γιατί δεν βγήκες να κάνεις παρατήρηση, τουλάχιστον στους μουσικούς, και να τους ζητήσεις να πάνε παρακάτω;» τον ρώτησαν όταν διηγήθηκε το μαρτύριό του. Και να γινόταν ο γρουσούζης της γειτονιάς, τη στιγμή που όλοι οι άλλοι χειροκροτούσαν από τα μπαλκόνια τους; Εξάλλου, έπρεπε να δουλέψουν και οι μανάβηδες, έπρεπε να δουλέψουν και οι μουσικοί… Επρεπε να δουλέψει και εκείνος. Πώς; Την επομένη, τελευταία ημέρα του διαδικτυακού σεμιναρίου, δεν είχε ούτε λαϊκή ούτε εργασίες του δήμου. Ετσι νόμιζε. Ομως, στις οκτώ το πρωί εμφανίστηκαν κάτι κύριοι με ένα τεράστιο κομπρεσέρ και άρχισαν να σπάζουν τη φρεσκοστρωμένη άσφαλτο. «Με τους κραδασμούς που προκλήθηκαν όταν την έστρωναν έσπασε ένας σωλήνας της ΕΥΔΑΠ» του είπαν όταν κατέβηκε από το σπίτι του να διαμαρτυρηθεί. Επέστρεψε, και την ώρα που συνδεόταν στο Internet και το ένα μετά το άλλο άνοιγαν τα παραθυράκια με το ακροατήριό του, θυμήθηκε πως είχε ξεχάσει να τοποθετήσει πίσω του το παραβάν. Ως φόντο είχε έναν νεροχύτη γεμάτο άπλυτα πιάτα. Αρχισε να μιλάει για την υγιή επιχειρηματικότητα κατακόκκινος από την ντροπή, με το κομπρεσέρ να σκεπάζει τη φωνή του. Φευγαλέα σκέφτηκε πως η μετάβαση στη νέα διαδικτυακή εποχή είναι πολύ πιο σύνθετη υπόθεση από όσο νόμιζε.