Οι περιπέτειες με ήρωα τον υπερκατάσκοπο Τζέιμς Μποντ δεν ήταν ποτέ ταινίες που προκαλούσαν μεγάλες συζητήσεις. Το 1962 που εμφανίστηκε η πρώτη, με πρωταγωνιστή τον μακαρίτη Σον Κόνερι και τον παράξενο τίτλο «Dr. No», δεν υπήρχαν multiplex και ποπ κορν και νάτσος με τυρί – πάντα σκεπτόμουν ότι ήταν άδικο, αφού με όλα αυτά ο Μποντ ταιριάζει περίφημα. Εχει πλάκα ότι περίπου εξήντα χρόνια αργότερα μία «Μποντ ταινία», η εικοστή πέμπτη της επίσημης σειράς, προκαλεί κάμποσες συζητήσεις. Μολονότι πάντα μπορείς να τη χαρείς σε ένα multiplex με ποπ κορν ή νάτσος. Και χαρτοπετσέτες, γιατί το τυρί σε κάνει χάλια.
Είναι σεξιστής ο Τζέιμς Μποντ; Είναι. Μάλιστα στα βιβλία του μακαρίτη του Ιαν Φλέμινγκ που τον δημιούργησε ως ήρωα, ο σεξισμός αυτός είναι εντονότερος και από αυτό που έχουμε δει στις οθόνες – απίστευτο κι όμως αληθινό. Ο βρετανός πράκτορας εμφανίζεται ως το απόλυτο αρσενικό. Αρρενωπός, αλλά όχι μεγάλος σε ηλικία, σκληρός και ατρόμητος, θρασύς και αμείλικτος και ουσιαστικά χωρίς αφεντικό. Αλλά και χαρτοπαίκτης και φανατικός των ακριβών αυτοκινήτων και πότης με άποψη. Και φυσικά γυναικάς, καθώς καμία δεν μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
