Συχνά τον ρωτούν ποιο είναι το έργο που θα έσωζε αν το μουσείο έπιανε φωτιά. Ο Εϊκε Σμιντ δεν έχει ποτέ μια σταθερή απάντηση. «Επειδή δεν μπορώ να πω το «Tondo Doni» (σ.σ.: πίνακας γνωστός ως «Η Αγία Οικογένεια») του Μιχαήλ Αγγέλου, το οποίο χρειάζεται τέσσερις ανθρώπους για να το μεταφέρουν, αναφέρω ορισμένα από τα έργα πάνω στα οποία δουλεύω τη δεδομένη στιγμή». Για παράδειγμα, σε κάποιο σημείο στη διάρκεια της συνομιλίας μας, καθώς ψάχνει να βρει την καλύτερη δυνατή σύνδεση Internet, θα βρεθεί μπροστά σε έναν πίνακα του φλωρεντινού μανιεριστή ζωγράφου Ποντόρμο, όπου εικονίζεται η Παναγία με το Θείο Βρέφος και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. «Αυτό είναι το αγαπημένο μου έργο αυτή την περίοδο» θα πει με τα άψογα ιταλικά του, τα οποία είναι ελαφρώς χρωματισμένα με μια, αλάνθαστα γερμανική, προφορά. «Η μακρά σχέση μου με την Ιταλία ήδη από τη δεκαετία του ’90, όταν είχα έρθει ως διδακτορικός φοιτητής, έπαιξε σίγουρα ρόλο για να βρεθώ σε αυτή τη θέση». Η πρόσληψή το 2015 ήταν αποτέλεσμα μιας ευρείας μεταρρύθμισης για τα μουσεία της γειτονικής χώρας, η οποία προωθήθηκε από τον τότε υπουργό Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Δραστηριοτήτων και Τουρισμού του Ματέο Ρέντσι, Ντάριο Φραντσεσκίνι, προκειμένου να ενισχύσει την αυτονομία 20 μεγάλων κρατικών μουσείων. Ηταν μια τολμηρή κίνηση για την Ιταλία, η οποία είχε ανοίξει τις θέσεις των διευθυντών και σε υποψηφίους από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα ο γερμανός ιστορικός τέχνης να βρεθεί από το Ινστιτούτο Τέχνης της Μινεάπολης επικεφαλής στο πιο σημαντικό μουσείο-πινακοθήκη της Ιταλίας, την Galleria degli Uffizi.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
