Δίνουμε ραντεβού στο κτίριο του Εθνικού Θεάτρου στην Αγίου Κωνσταντίνου. Το χέρι του στολίζει ένα τατουάζ, «παράσημο» ενός εφηβικού έρωτα, όπως θα μου εξηγήσει αργότερα. «Το καλοκαίρι της Α’ Λυκείου γνώρισα ένα κορίτσι από τις ΗΠΑ. Ερωτας. Εξ ου και το τατουάζ. «Θέλω να έρθεις στην Αμερική να σπουδάσουμε μαζί» μου είπε. Ημουν σκράπας στο σχολείο. Για πρώτη φορά στη ζωή μου στρώθηκα. Εψαχνα υποτροφίες κ.λπ. Ηθελα μάλλον κάτι σε οικονομικά, για να βγάζω χρήματα. Και όντως πέρασα στο Boston University. Εκείνη όμως δεν κατάφερε να εισαχθεί σε κάποιο πανεπιστήμιο και ήρθε στην Ελλάδα για σπουδές σε ιδιωτικό κολέγιο».
Εκείνος ο έρωτας δεν μακροημέρευσε και ο Γιάννης Νιάρρος δεν έγινε ποτέ golden boy στην Αμερική. Εδωσε όμως εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Σήμερα, στα 27 του χρόνια, θεωρείται ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, ερμηνεύοντας ως επί το πλείστον χαρακτήρες σκοτεινούς και διχασμένους, κερδίζοντας πέρυσι το Βραβείο Χορν για την ερμηνεία του στο αιχμηρό «Στέλλα, κοιμήσου» του Γιάννη Οικονομίδη. Σε λίγες ημέρες, στις 28 και 29 Ιουνίου, ετοιμάζεται να κατέβει για πρώτη φορά στην Επίδαυρο ερμηνεύοντας τον Ορέστη στις «Χοηφόρους», πρωταγωνιστώντας στο καινοτόμο εγχείρημα του Εθνικού Θεάτρου το οποίο αποφάσισε εφέτος να παρουσιάσει ολοκληρωμένη την «Ορέστεια» (αποτελείται από τις τραγωδίες «Αγαμέμνων», «Χοηφόροι» και «Ευμενίδες»), τη μοναδική σωζόμενη τριλογία αρχαίου δράματος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
