Δουβλίνο

Διάβαζα, πρoτού πάω στο Δουβλίνο, πως τους Ιρλανδούς τούς θεωρούν (και τους αποκαλούν) «Ελληνες της Βόρειας Ευρώπης». Εγώ, για να πω την αλήθεια, ομοιότητες ανάμεσα στους δύο λαούς δεν βρήκα (πιο κοντά μας αισθάνθηκα τους Σκωτσέζους, για πολλούς και διάφορους λόγους), δεν θα τα χαλάσουμε όμως γι’ αυτό. Είμαι σίγουρος πως θα συμφωνήσουμε, όσοι έχουμε επισκεφθεί αυτό το γεμάτο θρύλους νησί δίπλα στην Αγγλία, πως η πρωτεύουσά του είναι μια πόλη γοητευτική και όμορφη. Ενα μικρό Λονδίνο, και τη χαρακτηρίζω έτσι όχι μόνο για τη μικρότερη έκτασή της αλλά και για τα χαμηλότερα κτίριά της, γεγονός που της δίνει πιο ανθρώπινες διαστάσεις, αλλά και τον αέρα μιας γραφικής κωμόπολης που όμως σου παρέχει όλα όσα μπορεί να σου παρέχει μια ευρωπαϊκή μεγαλούπολη.

Είχα μια περίεργη αίσθηση όσες ημέρες έμεινα στο Δουβλίνο. Ενώ το ξενοδοχείο μου ήταν στο κέντρο της πόλης, νόμιζα πως βρίσκομαι στην εξοχή: πράσινο παντού, ησυχία, ηρεμία, σχετικά αργοί ρυθμοί… Και οι μυρωδιές της φύσης: αυτή του βρεγμένου (με τόση βροχή που πέφτει) ξύλου και εκείνη του δροσερού (ενίοτε και αφόρητα παγωμένου) αέρα που έρχεται από τη θάλασσα περνώντας πάνω από τις εκτάσεις με το γρασίδι και τα σπαρτά, μεταφέροντας δηλαδή ένα χαρμάνι από αναζωογονητικές, ολόφρεσκες ευωδιές. Βεβαίως, από την ηρεμία της εξοχής εύκολα βρισκόσουν στο απόλυτο πάρτι όταν, περπατώντας λίγα τετράγωνα, έφτανες στην περιοχή με τις παμπ. Οπως τη φαντάζεστε είναι και αυτή: γραφική, χαρούμενη, πολύχρωμη και γεμάτη μεθυσμένους – έστω, ζαλισμένους – Ιρλανδούς (και τουρίστες), τα Σαββατοκύριακα κυρίως. Πολύ ποτό!

Εγώ δεν πίνω (πολύ), οπότε νηφάλιος κατέγραψα όλα όσα θέλω τώρα να σας μεταφέρω, σκαρώνοντας έναν μικρό οδηγό για μια πρώτη γνωριμία με τη γενέτειρα, μεταξύ άλλων, του Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, του Τζέιμς Τζόις, του Σάμιουελ Μπέκετ και του Οσκαρ Ουάιλντ. Πλούσια η λογοτεχνική παράδοση του Δουβλίνου – έχει εξάλλου ανακηρυχθεί από την UNESCO «Πόλη της λογοτεχνίας». Πλούσια και η ιστορική παράδοσή του, όπως έχει αποτυπωθεί στους δρόμους και στις γειτονιές του. Στο κέντρο της ιρλανδικής πρωτεύουσας δεσπόζει το βικτωριανό St Stephen’s Green, ένα μεγάλο πάρκο που είναι πραγματικά απόλαυση να το περπατάς – αν δεν βρέχει. Εκεί κοντά, στην πλατεία Μέριον με το άγαλμα του Ουάιλντ, βρίσκεται και το σπίτι του… ευφυέστερου τέκνου της πόλης, δηλαδή μία από τις οικίες όπου έζησε ο συγγραφέας όταν ήταν παιδί. Στους γύρω δρόμους θα δείτε θαυμάσιες βικτωριανές κατοικίες. Στο Φίνιξ Παρκ θα επισκεφθείτε τον ιστορικό Ζωολογικό Κήπο του Δουβλίνου: εδώ γεννήθηκε το 1919 το λιοντάρι που χρησιμοποιήθηκε στο σήμα-λογότυπο των στούντιο της Metro-Goldwyn-Mayer.

Από το St Stephen’s Green ξεκινά η πεζοδρομημένη και άκρως εμπορική Grafton street, η οποία καταλήγει στην πλατεία College Green με το παλιό Ιρλανδικό Κοινοβούλιο και το Trinity College, το παλαιότερο και πιο διάσημο πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας – απαραίτητη η επίσκεψη στην εντυπωσιακή βιβλιοθήκη του. Το ίδρυσε το 1592 η βασίλισσα Ελισάβετ Α’ της Αγγλίας, ενώ ο Ουάιλντ και ο Μπέκετ περιλαμβάνονται στους αποφοίτους του.

Στα υπόγεια του χτισμένου το 1204 Κάστρου του Δουβλίνου έχουν διασωθεί ερείπια από προϋπάρχον οχυρό των Βίκινγκς. Στους κήπους του βρισκόταν η Dubh Linn, η μαύρη πισίνα που σύμφωνα με μια εκδοχή έδωσε το όνομά της στην πόλη. Ο καθεδρικός ναός του Χριστού χρονολογείται από το 1030. Στην κρύπτη του φυλάσσονται, μεταξύ άλλων, οι μούμιες μιας γάτας και ενός ποντικού που οι Δουβλινέζοι αποκαλούν Τομ και Τζέρι. Στο παρακείμενο μουσείο Dublinia θα ενημερωθείτε για τη μακραίωνη ιστορία της πόλης, για το μεσαιωνικό παρελθόν της και για τις παραδόσεις των Βίκινγκς – περισσότερη ιστορία στο Little Μuseum of Dublin. Δεν είστε πολύ μακριά από τον ναό του Αγίου Πατρικίου, του προστάτη της χώρας. Μπορείτε να τον επισκεφθείτε, αλλά και να παρακολουθήσετε κάποια από τις συναυλίες που δίνονται εκεί.

Το Kilmainham Gaol Museum (πιο απομακρυσμένο από το κέντρο, αλλά εύκολα προσβάσιμο και με τα πόδια) ήταν φυλακές που λειτουργούσαν από το 1796 έως το 1924. Σήμερα είναι εκθεσιακός χώρος. Εκεί κρατήθηκαν (και εκτελέστηκαν) οι περισσότεροι ηγέτες του αγώνα για την ανεξαρτησία από τους Αγγλους. Εκεί έχουν γυριστεί και σκηνές από πολλές διάσημες ταινίες, ανάμεσά τους οι «Ληστεία α λα ιταλικά», «Εις το όνομα του πατρός», «Μάικλ Κόλινς, ο επαναστάτης» και «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι». Θεωρούνταν από τις πρωτοπόρες φυλακές της Ιρλανδίας και της Μεγάλης Βρετανίας, καθώς οι συνθήκες που επικρατούσαν ήταν πιο ανθρώπινες από εκείνες σε άλλα σωφρονιστικά ιδρύματα. Μάλιστα, την περίοδο του Μεγάλου Λιμού (από το 1845 έως το 1852) χιλιάδες πεινασμένοι κάτοικοι της πόλης επιχειρούσαν, πραγματοποιώντας διάφορες παρανομίες, να συλληφθούν και να φιλοξενηθούν στα κελιά τους για να έχουν εξασφαλισμένο ένα πιάτο φαγητό.

Αξιόλογο το Εθνικό Μουσείο, ενδιαφέρουσες οι συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης της Ιρλανδίας και του Ιρλανδικού Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης, ενώ στο GPO Witness History Museum θα μάθετε πολλά για την εξέγερση του 1916. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντα μικρά ή μεγαλύτερα μουσεία που θα δείτε στην πόλη (μεταξύ αυτών και το Dublin Writers Museum), εκείνο το οποίο ως φαίνεται προσελκύει τους περισσότερους επισκέπτες είναι το Εργοστάσιο Guinness. Στους εξαιρετικά διαμορφωμένους χώρους του θα μάθετε όλα τα μυστικά της παρασκευής της μπίρας και θα δοκιμάσετε διάφορα είδη, αρκεί να πληρώσετε το τσουχτερό εισιτήριο των 19,50 ευρώ (στην τιμή περιλαμβάνεται ένα ποτήρι μπίρα)! Για ακόμα περισσότερη μπίρα, θα επισκεφθείτε, βεβαίως, την περιοχή Temple Bar, διάσημη για τα μπαράκια της και τη νυχτερινή ζωή της. Εχει πάρει το όνομά της από τη θρυλική ομώνυμη παμπ με την κόκκινη πρόσοψη. Στην περιοχή των Docklands θα δείτε μερικά από τα πιο μοντέρνα κτίρια της πόλης.

Ο ποταμός Λίφι κόβει το Δουβλίνο στα δύο, με πολλές γέφυρες, χτισμένες σε διαφορετικές περιόδους και σε διαφορετικά στυλ, να ενώνουν τις δύο όχθες του. Πιο διάσημη ανάμεσά τους είναι η Ha’penny, την οποία παλαιότερα για να τη διασχίσεις έπρεπε να δώσεις μισή πένα. Από τις πιο σύγχρονες, η Σάμιουελ Μπέκετ, είναι έργο του Σαντιάγο Καλατράβα, όπως εύκολα καταλαβαίνουμε. Είναι βεβαίως αφιερωμένη στον διάσημο συγγραφέα και το σχήμα της είναι εμπνευσμένο από την κέλτικη άρπα.

Διασχίστε τη μία γέφυρα μετά την άλλη, σε ένα ζιγκ-ζαγκ που θα σας περνάει από όχθη σε όχθη, από γειτονιά σε γειτονιά. Περπατήστε στις όχθες του ποταμού την ώρα που δύει ο ήλιος και πέφτει το πρώτο σκοτάδι της νύχτας – αν ο ευμετάβλητος, υγρός καιρός με τους δυνατούς ανέμους του σας κάνει τη χάρη και σας αφήσει ένα βράδυ χωρίς βροχή και με ανεκτή για βόλτα θερμοκρασία. Οι διαφορετικές αποχρώσεις που αλλάζουν το νερό και ο ουρανός, η μυρωδιά του φρέσκου αέρα, τα κομψά σπίτια και τα πολλά δέντρα, συνθέτουν ένα παραμύθι στο οποίο συμμετέχετε και εσείς. Φιλικό και τρυφερό, ίσως και λίγο ζαλισμένο από το ποτό, το Δουβλίνο μοιάζει να χαλαρώνει, δεν πέφτει όμως για ύπνο όπως άλλες πρωτεύουσες του Βορρά. Η μουσική που φτάνει στα αφτιά σας από την περιοχή του Temple Bar μόλις άρχισε, και σας καλεί στο πάρτι.

«Δεν είμαι αρκετά νέος ώστε να γνωρίζω τα πάντα».

«Η μοναδική διαφορά ανάμεσα σε έναν αμαρτωλό και έναν άγιο είναι πως ο άγιος έχει παρελθόν ενώ ο αμαρτωλός έχει μέλλον».

«Να συγχωρείς τους εχθρούς σου, τίποτε δεν μπορεί να τους εκνευρίσει πιο πολύ».

«Μπορώ να αντισταθώ στα πάντα εκτός από τον πειρασμό».

«Δεν θέλω να πάω στον Παράδεισο, κανένας από τους φίλους μου
δεν είναι εκεί».

«Είμαι το μοναδικό άτομο στον κόσμο που θα ήθελα να γνωρίσω σε βάθος».

Απευθείας πτήσεις από την Αθήνα έχει κατά διαστήματα η Aegean, όπως και η Ryanair, μπορείτε όμως να πάτε και με ενδιάμεση στάση άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.

Η διαμονή είναι ιδιαίτερα ακριβή, υπάρχουν όμως λύσεις για όλα τα βαλάντια χάρη και στα Bed and breakfast δωμάτια που ενοικιάζονται στην πόλη, οι τιμές των οποίων ξεκινούν από τα 60 ευρώ (και ανεβαίνουν). Τρεις καλές λύσεις, αν επιλέξετε ξενοδοχείο, είναι τα Hampton, The Beacon και Croke Park. Υπάρχουν πάντα και τα (πιο οικονομικά) Airbnb.

Το Γουίκλοου είναι ο ιδανικός προορισμός για μια ημερήσια εκδρομή. Πρόκειται για μια περιοχή νότια του Δουβλίνου, με μαγευτική φύση, ερειπωμένα μοναστήρια και όμορφους οικισμούς. Εκεί έχουν γυριστεί σκηνές από την ταινία «Braveheart». Δύο ώρες προς Βορρά είναι το Μπέλφαστ, το οποίο όμως δικαιούται να του χαρίσετε περισσότερο χρόνο. Αν μπορείτε να μείνετε ένα-δύο βράδια, η γνωριμία με την πληγωμένη από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις πόλη θα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία.