Είναι ένας μικρός πίνακας που μοιάζει απροσπέλαστος γιατί φαίνεται ότι γράφει κάτι που δεν μπορείς να διαβάσεις. Ανάλογα από το πόσο κοντά θα πλησιάσεις, με τις σωστές συντεταγμένες θέασης, το βλέπεις ξεκάθαρα: από το έργο του Τομ Φρίντμαν στο γραφείο του Δημήτρη Δασκαλόπουλου στο Μαρούσι αναδύεται, σχεδόν μέσα από μιαν αχλύ, η λέξη «Ego». Διακριτικά εμφανής, αν και αναμφισβήτητα παρούσα, δεν επιβάλλεται και μάλλον σε περιμένει να την ανακαλύψεις. Δεν είναι ένα έργο που έχει δημιουργηθεί για τον ίδιο, άλλωστε ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος δεν είναι ένας συλλέκτης που θέλγεται ή επιδιώκει να τον βιογραφούν με κάποιον τρόπο οι καλλιτέχνες το έργο των οποίων συλλέγει, όμως σκέπτομαι ότι ταιριάζει με έναν τρόπο με τον ιδιοκτήτη του. Εναν πολύ επιτυχημένο επιχειρηματία, έναν από τους μεγαλύτερους συλλέκτες σύγχρονης τέχνης διεθνώς, με την αντίστοιχη προβολή που επιφέρουν τέτοια μεγέθη δράσης, τον οποίο όμως συναντώ σε έναν πολύ απλό, ας πούμε «σπαρτιατικής» corporate λιτότητας χώρο. Λίγοι κατάλογοι εκθέσεων και βιβλία φέρνουν στον χώρο τις εκθέσεις της συλλογής του εξωτερικού και την κοινωφελή δραστηριότητα του οργανισμού πολιτισμού και ανάπτυξης ΝΕΟΝ αλλά και του ανεξάρτητου, μη κερδοσκοπικού ερευνητικού οργανισμού διαΝΕΟσις, σημαίνοντα που απηχούν πολύτιμα, όσο και σπάνια για έναν επιχειρηματία/συλλέκτη σημαινόμενα. Αλλωστε συναντηθήκαμε στον απόηχο της δωρεάς ενός μεγάλου μέρους της συλλογής του (περισσότερα από 350 έργα) σε ΕΜΣΤ, Tate Modern, Guggenheim και MCA Chicago και της έκθεσης «Dream On» στο πρώην Δημόσιο Καπνεργοστάσιο. Εκεί όπου σε επιμέλεια του Δημήτρη Παλαιοκρασσά, ιστορικού Τέχνης και συμβούλου της συλλογής του, παρουσιάζονται έργα προτού ταξιδέψουν για τους νέους τους προορισμούς. Στην πλειονότητά τους, μεγάλων, τεραστίων διαστάσεων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
