Διεθνής έκθεση πολιτικού μπλα μπλα

Τώρα που η μπόρα των ειδήσεων από το πρώτο Σαββατοκύριακο της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης πέρασε, μπορούμε να πούμε μια αλήθεια: η ΔΕΘ είναι η μόνη έκθεση στον κόσμο που γίνεται για πολιτικούς – είναι ένα είδος παλκοσένικου στημένου για εξαγγελίες και καταγγελίες. Σχεδόν τίποτε άλλο δεν προβάλλεται πέρα από όσα θα πουν οι πολιτικοί αρχηγοί – ο Πρωθυπουργός έχει πάντα τη μερίδα του λέοντος σε προβολή, αλλά και οι άλλοι κάνουν το κομμάτι τους. Βρίσκω σατανικό ότι όλο αυτό συμβαίνει τον Σεπτέμβριο και μετά τα μπάνια του λαού. Οποιος απολαμβάνοντας τις ελληνικές θάλασσες έχει ξεχάσει το σταριλίκι των ελλήνων πολιτικών βομβαρδίζεται ξαφνικά από κορόνες και «μπακαλιάρους», ώστε να μη νομίζει ότι με κάποιον μαγικό τρόπο γλίτωσε από τα μεγάλα των πολιτικών λόγια, από αυτά που μας καταδιώκουν. Νομίζω πως αν μια χρονιά δεν πάνε οι πολιτικοί αρχηγοί στην Εκθεση, αυτή μπορεί και να μη γίνει και λίγοι θα καταλάβουν την απουσία της: έτσι κι αλλιώς, εδώ και χρόνια τα περισσότερα από τα περίπτερά της ανήκουν σε κρατικούς οργανισμούς και υπουργεία – υπάρχουν μάλλον για να δικαιολογούν το πανηγύρι των δηλώσεων. Το περίεργο ήταν ότι από παλιά φαινόταν πως έτσι θα καταλήξει το πράγμα.

Ο πρωθυπουργός ανέβαινε στη Θεσσαλονίκη και εγκαινίαζε τη ΔΕΘ πάντα – τουλάχιστον από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πάντα ο εκάστοτε πρωθυπουργός, επειδή έβρισκε ένα συγκεντρωμένο πλήθος, πετούσε και καμιά κορόνα. Δεν τις απέφευγε τις κορόνες ούτε ο μακαρίτης ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που το 1974 είχε πει «Εγκαινιάζω την πρώτην μεταπελευθερωτική περίοδον της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης» – η φράση έχει μείνει στην Ιστορία, γιατί τέτοια σπάνια έλεγε. Με τον καιρό ο εκάστοτε πρωθυπουργός έπρεπε να σκέφτεται να πει κάτι πρωτότυπο, αλλά τα τσιτάτα και οι μεγαλοστομίες, που κατά καιρούς ακούγονταν τότε, δεν έχουν καμία σχέση με τις θεατρικές πρωθυπουργικές παραστάσεις που παρακολουθούμε τα τελευταία δέκα χρόνια τουλάχιστον.