«Και όταν πεινάς», µου είπε, «να τρως µια µικρή µπάρα δηµητριακών, είναι ελαφριά, υγιεινή και θα σε «κρατήσει» για αρκετή ώρα». Αποφάσισα να ακολουθήσω τη συµβουλή του. Μια µέρα, εκεί που κολάτσιζα, άρχισα να διαβάζω τα συστατικά: «Μείγµα για φλορεντίνα (ζάχαρη, σιρόπι γλυκόζης, φοινικέλαιο, µέλι ζαχαροπλαστικής, σιρόπι καρύδας), γάλα σε σκόνη (γαλακτωµατοποιητής: λεκιθίνη σόγιας, αρωµατικές ύλες: βανιλίνη), ηλιόσπορος, κράνµπερι αποξηραµένα (κράνµπερι, ζάχαρη, ηλιέλαιο, κιτρικό οξύ, ρυθµιστής οξύτητας, αντιοξειδωτικό: α-τοκοφερόλη), σοκολάτα ψησίµατος (ζάχαρη, φοινικέλαιο, κακαόµαζα, βούτυρο κάκαο), άρωµα φράουλας… κλπ., κλπ.». Ξαφνικά αισθάνθηκα σαν να µε δηλητηριάζουν. Οχι πως δεν ξέρω τι τρώµε, άλλο όµως να το βλέπεις γραµµένο. Τότε γίνεται πιο απειλητικό. «Είσαι σίγουρος πως οι µπάρες δηµητριακών είναι υγιεινές;» τον ξαναρώτησα. «Οχι», απάντησε, «αλλά όταν τις τρώνε οι αστροναύτες στο Διάστηµα».
«Lost in space» λοιπόν κι εμείς, όλο και πιο χαμένοι στο αχανές διατροφικό σύμπαν. Τρώω με την ίδια ευκολία τα υγιεινά μου και τα ανθυγιεινά μου, δεν αγοράζω μετά μανίας βιολογικά τρόφιμα, διαφωνώ με εκείνους που υιοθετούν αυστηρές – επαναστατικές διατροφές χωρίς ζάχαρη ή λιπαρά και δεν τρομάζω μπροστά στις φήμες που κυκλοφορούν κατά καιρούς με τις τροφές που αν έχουν EQP ή QPE ή PEQ και άλλα τέτοια μυστηριώδη και ακαταλαβίστικα θεωρούνται καρκινογόνες. Ομολογώ όμως πως όλο και πιο συχνά έρχονται στιγμές που αισθάνομαι πειραματόζωο. Οπως τις προάλλες, που αγόρασα σοκολάτα με σμέουρο και διάβασα πως το σμέουρο περιέχεται αποκλειστικά σε μορφή αρώματος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
