Διατροφική Βαβυλωνία

Γάλατα που δεν είναι γάλατα, γιαούρτια που δεν είναι γιαούρτια, κρέατα που δεν είναι κρέατα. Η vegan επανάσταση έφθασε και στην Ελλάδα. Γέµισαν τα ράφια των σουπερµάρκετ µε τα προϊόντα της νέας εποχής που δανείζονται τα ονόµατα των παραδοσιακών προϊόντων µε τα οποία µεγαλώσαµε, που προσπαθούν να µιµηθούν τις γεύσεις τους, τη µορφή και την υφή τους… αλλά! Αλλά στην πραγµατικότητα είναι κάτι διαφορετικό. Φιλοπερίεργος, λιχούδης και επιρρεπής στις νέες διατροφικές τάσεις, οµολογώ πως έχω δοκιµάσει αρκετά εξ αυτών, για να καταλήξω σε κάποια που µου άρεσαν και που έκτοτε υπάρχουν πάντα στο ψυγείο µου: Oπως π.χ. τα «γιαούρτια» από (ελαχιστότατο) αµύγδαλο (και πολύ νερό). Και για να απορρίψω εκείνα τα οποία αποδείχθηκαν κατώτερα των προσδοκιών που καλλιεργούν οι διαφηµίσεις τους. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, θα µου πείτε, είτε αυτή περιλαµβάνει φέτα είτε φέτα από κάσιους. Οµως, πόσο τυρί είναι τελικά το τυρί από κάσιους; Οσο κρέας είναι το κεµπάπ από σόγια, όσο µπεσαµέλ είναι η µπεσαµέλ από γάλα ρυζιού και όσο µους σοκολά είναι η µους από µπανάνα, βιολογικό κακάο και βασιλικούς χουρµάδες (χωρίς αβγά, χωρίς βούτυρο, χωρίς ζάχαρη, ακόµα και χωρίς σοκολάτα). Εχω µπερδευτεί, γιατί ποτέ άλλοτε δεν είχα τέτοια πληθώρα επιλογών. Και γιατί ποτέ άλλοτε δεν µου είχαν βάλει τόσο δραµατικά διλήµµατα σε θέµατα διατροφής: Αντέχεις να φας µπιφτέκι από κιµά αγελάδας που τη δολοφόνησαν µε φρικτό τρόπο όταν ήταν ακόµα µωρό; Μήπως καλύτερα να φας κιµά από µανιτάρια που είναι µύκητες και ως γνωστόν οι µύκητες δεν βελάζουν, δεν αιµορραγούν και δεν σε κοιτάζουν µε παράπονο µε τα µεγάλα µυκητοµάτια τους; Εχω επιπλέον µπερδευτεί µε τα επιστηµονικά(;) άρθρα που τη µια µου προτείνουν να χρησιµοποιώ λάδι κουφοξυλιάς στη σαλάτα µου και την άλλη τα γυρίζουν και αποφαίνονται πως το λάδι κουφοξυλιάς δεν έχει µεν θερµίδες αλλά έχει… διακορεσµένα τριπροξυλοακόρεστα που µπλοκάρουν τις καύσεις του οργανισµού µου. Και τι να κάνω για να µην µπλοκάρουν οι καύσεις µου; Να πίνω… κικιριψιρινέλαιο ψυχρής εκθλίψεως. Εγώ δεν είµαι δύσκολος, ούτε δύσπιστος, ούτε υποπτεύοµαι διεθνείς συνωµοσίες. Ο,τι µου λένε το ακούω και ό,τι µου σερβίρουν πρόθυµα το δοκιµάζω, ειδικά αν πρόκειται να κάνει καλό στην υγεία µου. Επίσης, επειδή συµπονώ τα ζώα, έχω ελαττώσει δραµατικά την κατανάλωση κρέατος. Δεν το κόβω εντελώς, γιατί δεν έχω πειστεί πως ο οργανισµός µου δεν το χρειάζεται καθόλου. Οµως, ό,τι κι αν κάνω, όλο κάτι µου διαφεύγει. Αδύνατον να βγάλω άκρη µε τη διατροφική Βαβυλωνία που επικρατεί γύρω µου. Τρώω το γιαούρτι από αµύγδαλο και τρέµω για το επόµενο ρεπορτάζ που θα το ενοχοποιεί για την πρόκληση τριχοφυΐας στις πατούσες και θα αντιπροτείνει το γιαούρτι από φυτικό πλαγκτόν και ρίζες αµάραντου. Ούτε τον χυµό µου µπορώ πια να απολαύσω, µε το που τον στύβω τον κατεβάζω µονορούφι από φόβο µη χαθούν οι βιταµίνες του. Ή τελικά δεν χάνονται µέσα στο πρώτο πεντάλεπτο; Γιατί και αυτό το διάβασα. Οχι; Ναι; Δεν είστε σίγουροι;