Πώς μπορεί ένας αρχιτέκτονας να αφηγηθεί ιστορίες με τα κτίριά του; Με ποιους τρόπους μπορούν να αντανακλώνται σε αυτά η Ιστορία και το αποτύπωμα της ανθρώπινης ζωής; Πώς αιχμαλωτίζεις εν τέλει τη μνήμη σε ένα κτίσμα; Αυτά τα ερωτήματα θέλησε να θέσει στον εαυτό του ο βρετανός (με καταγωγή από την Γκάνα) αρχιτέκτονας Ντέιβιντ Ατζάγε όταν το Μουσείο Ντιζάιν του Λονδίνου τον προσκάλεσε να αναστοχαστεί δημοσίως πάνω σε ένα θέμα της προτίμησής του, όπως δηλαδή είχε πράξει στο παρελθόν η ολλανδή ντιζάινερ Ελα Γιονχέριους ή ο βρετανός αρχιτέκτονας Πίτερ Μπάρμπερ. Με την έκθεση «Making Memory» o Aτζάγε προσπάθησε να δώσει ο ίδιος τις απαντήσεις στα ερωτήματά του μέσα από επτά παραδείγματα της δουλειάς του (εγχειρήματα που έχουν ολοκληρωθεί ή βρίσκονται εν εξελίξει) όπου η φόρμα της αρχιτεκτονικής και ο καινοτόμος συνδυασμός υλικών υψηλής τεχνολογίας χρησιμοποιούνται ως αφηγηματικό εργαλείο για τη διατήρηση της μνήμης. Εννοείται ότι δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτά το Μουσείο της Αφροαμερικανικής Ιστορίας και Πολιτισμού του Ινστιτούτου Smithsonian στο Εθνικό Πάρκο της Ουάσιγκτον, σε κοντινή απόσταση από τον Λευκό Οίκο, το οποίο έγινε γνωστό παγκοσμίως όταν εγκαινιάστηκε από τον Μπαράκ Ομπάμα το 2016 παρουσία χιλιάδων Αμερικανών. Το Μουσείο με τα 36.000 αντικείμενα που αφηγούνται την ιστορία των Αφροαμερικανών από τη δουλεία έως σήμερα στεγάζεται
σε ένα κτίριο η πρόσοψη του οποίου είναι εμπνευσμένη από ένα γλυπτό του καλλιτέχνη της φυλής των Γιουρούμπα, Ολόουε οφ Ισε (1873-1938), ενώ η ορειχάλκινη επένδυσή του παραπέμπει στην αρχιτεκτονική του αμερικανικού Νότου.
Το Μνημείο Ολοκαυτώματος και Εκπαιδευτικό Κέντρο της Βρετανίας έχει σχεδιαστεί για να τιμήσει τα θύματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα 22 κενά που θα σχηματίζονται ανάμεσα στα 23 μπρούντζινα πτερύγιά του συμβολίζουν τις 22 χώρες από τις οποίες κατάγονταν οι εβραϊκές κοινότητες που αποδεκατίστηκαν στο Ολοκαύτωμα. Παράλληλα, τα πτερύγια θα λειτουργούν και ως μονοπάτια από τα οποία μπορεί να κατέβει κανείς στο «Κατώφλι», το οποίο οδηγεί στο «Εκπαιδευτικό Κέντρο», σε μια «Αυλή Περισυλλογής» και στην «Αίθουσα με τις μαρτυρίες». Το μνημείο θα είναι το πρώτο του είδους του στη χώρα, θα χτιστεί σε ένα πάρκο κοντά στο Βρετανικό Κοινοβούλιο και αναμένεται να στοιχίσει 100 εκατ. στερλίνες. Η ανάθεση σχεδιασμού του έγινε έπειτα από διεθνή διαγωνισμό με 92 συμμετοχές και είναι αποτέλεσμα συνεργασίας του γραφείου Adjaye Architects με το ισραηλινό γραφείο Ron Arad Architects και τους Gustafson Porter + Bowman, οι οποίοι επιμελήθηκαν την αρχιτεκτονική τοπίου.
Οταν ολοκληρωθεί, ο υπό κατασκευή Εθνικός Καθεδρικός Ναός της Γκάνα θα βρίσκεται στην πρωτεύουσα της χώρας, Ακρα, και θα αποτελεί ένα αρχιτεκτονικό τοπόσημο όπου η θρησκεία, η δημοκρατία και η τοπική παράδοση θα βρίσκονται σε διαρκή διάλογο. Το συγκεκριμένο κτίριο – ένα διώροφο αμφιθέατρο 5.000 θέσεων με παρεκκλήσια, βαπτιστήριο, σχολή μουσικής, ακόμα και μουσείο αφιερωμένο στη Βίβλο – έχει ως σημείο αναφοράς μοτίβα από τον πολιτισμό των Ακάν, δηλαδή της μεγαλύτερης φυλής στην Γκάνα, ενώ η κοίλη πρόσοψή του θα είναι διακοσμημένη με ξύλο και θα παραπέμπει στους βασιλικούς θρόνους, τα χρυσά σκαμνιά, του λαού των Ασάντι. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, το Δωμάτιο Ανάγνωσης στην πόλη Γκουανγκζού στη Νότια Κορέα είναι αφιερωμένο στη δεκαήμερη εξέγερση που τον Μάιο του 1980 είχε ως αποτέλεσμα τη σφαγή εκατοντάδων φοιτητών και πολιτών. Ο Ατζάγε σχεδίασε ένα περίπτερο, στην ουσία έναν δημόσιο χώρο ανάγνωσης, που ενθαρρύνει τους κατοίκους της πόλης να ανταλλάξουν βιβλία και ιδέες σχετικές με την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε αυτή τη δουλειά είχε συνεργάτρια την αμερικανοβρετανίδα συγγραφέα Τάιε Σελάσι, μια και το κτίριο στεγάζει μια βιβλιοθήκη 200 βιβλίων με θεματική σχετική με την ιστορία της κοινωνικής δικαιοσύνης και της διαμαρτυρίας.
