Ενα εντυπωσιακό, χτισμένο σε νεογοτθικό στυλ αρχοντικό, κάπου στο κέντρο του Μιλάνου, είναι η κληρονομιά του Τζουζέπε Βέρντι στους συναδέλφους του, η ισόβια εκ μέρους του ένδειξη έγνοιας και αγάπης προς το πρόσωπό τους. Γιατί «ο πατέρας της ιταλικής όπερας» δεν άφησε πίσω του μόνο τα δημοφιλή μελοδράματά του. Αφησε και την Casa di Riposo per Musicisti, έναν πρωτότυπο οίκο ευγηρίας για τους μουσικούς που περνούν δύσκολα γεράματα, δηλαδή για εκείνους που δεν διαθέτουν στέγη, αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα ή προβλήματα υγείας και δεν έχουν κάποιον να τους νοιάζεται και να τους φροντίζει. Ολους αυτούς τους νοιάστηκε ο κορυφαίος συνθέτης όταν, σε πολύ προχωρημένη ηλικία και ο ίδιος, ίδρυσε την Casa Verdi, όπως εν συντομία αποκαλούν τον «ξενώνα» του, μια φιλόξενη φωλιά, κατά τα δικά του λόγια, «για τους παλιούς τραγουδιστές που δεν τους ευνόησε η τύχη ή που όταν ήταν νέοι δεν είχαν την αρετή της σωφροσύνης, ώστε να προνοήσουν για τα γεράματά τους».
Τελευταίως οι ένοικοι της Casa Verdi έζησαν δύσκολες ημέρες, όπως και όλη η Ιταλία, λόγω του κορωνοϊού. Απομονωμένοι, κλεισμένοι στα ζεστά και καλόγουστα επιπλωμένα δωμάτιά τους παρακολουθούν την επικαιρότητα μέσα από τις τηλεοράσεις τους και περιμένουν και αυτοί με αγωνία τα καλά νέα μιας πιθανής ύφεσης του ιού. Την ίδια στιγμή, ως άνθρωποι που έχουν μάθει στα δύσκολα στη δουλειά τους και στη ζωή τους, μέσα και από τις αναρτήσεις της Casa Verdi στα social media, επικοινωνούν με τον «έξω κόσμο» δίνοντας κουράγιο στους συμπατριώτες τους. Και παίρνοντας κουράγιο από τους φίλους που στέλνουν καθημερινά μερικά λόγια αγάπης στους φιλοξενουμένους του παππού Βέρντι, σε εκείνους τους καλλιτέχνες που κάποτε, σε κάποια σκηνή, τους είχαν συγκινήσει με το όμορφο τραγούδι τους, με τις τρυφερές μελωδίες τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
