Αριάνα Παπαδημητρόπουλος

Μια μικρή κοπέλα έρχεται αντιμέτωπη με έναν γίγαντα που κοιμάται στο δωμάτιό της. Ενα πολυτελές εσωτερικό σπιτιού μοιάζει να κατοικείται από ένα ανήσυχο πνεύμα που ενδεχομένως έχει επινοήσει η πένα του Στίβεν Κινγκ. Το σαλόνι μιας άλλης κατοικίας καταβροχθίζεται σιγά-σιγά από μια φωτιά που θυμίζει «υγρό πυρ». Ολες οι μεταφυσικές προεκτάσεις στους πίνακες της Αριάνα Παπαδημητρόπουλος εκκινούν και περιστρέφονται γύρω από μια «πύλη» που οδηγεί φαινομενικά σε έναν υποβρύχιο κόσμο και από το εσωτερικό ενός σπιτιού που μοιάζει βγαλμένο από ένα παραμύθι, ενίοτε δε και από έναν απτό εφιάλτη. Οπως το πυρηνικό καταφύγιο του Τζέρι Χέντερσον, του αμερικανού επιχειρηματία ο οποίος εν μέσω Ψυχρού Πολέμου είχε αναθέσει το 1978 τη δημιουργία μιας (υπερπολυτελούς) υπόγειας κατοικίας στο Λας Βέγκας εφοδιασμένης με όλα τα κομφόρ – μαζί και ο κήπος και ο ουρανός – που θα συναντούσε κανείς σε μια κανονική, υπέργεια έπαυλη. Ενας επίγειος, πλαστικός παράδεισος στα έγκατα της γης, επιφορτισμένος με την αποστολή να προστατεύσει τον ίδιο και την οικογένειά του από τον επερχόμενο όλεθρο.

Αυτή είναι η πρώτη ύλη στο εικαστικό σύμπαν της Αριάνα Παπαδημητρόπουλος, όπως το παρουσιάζει στην πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο «Just like Arcadia» στην γκαλερί The Breeder στο Μεταξουργείο. Με τίτλο που εμπνέεται από τις ουτοπικές διαστάσεις στις προδιαγραφές του σπιτιού στο Λας Βέγκας, η καλιφορνέζα εικαστικός παρουσιάζει έργα που συνθέτουν έναν φανταστικό, ονειρικό κόσμο βγαλμένο από τις σελίδες βιβλίων και περιοδικών διακόσμησης, πάντα συντροφιά με ένα σκοτεινό, υγρό «twist», το οποίο ελλοχεύει πίσω από τις διακοσμητικές φαντασιώσεις άλλων ανθρώπων. Η προαναφερθείσα υδάτινη «πύλη», μια θολή περιοχή που μοιάζει διαποτισμένη από το υγρό στοιχείο, λειτουργεί ως το πέρασμα από τον πραγματικό κόσμο στον φανταστικό ή από τον ρεαλισμό στην αφαίρεση, και αποκαλύπτει άλλες ιστορίες, δυσοίωνες, που δεν είναι πάντα ορατές με την πρώτη ματιά. «Σε πολλές θρησκείες το νερό είναι ένα στοιχείο που μεταμορφώνει, είτε μιλάμε για τη βάπτιση ή τον εξαγνισμό και σε κάθε περίπτωση δημιουργεί μια νέα οπτική μέσα από την οποία μπορείς να δεις τα πράγματα. Οσον αφορά την εικονογραφία που επιλέγω στα συγκεκριμένα έργα ήθελα να συνδυάσω αναφορές από τον τόπο καταγωγής μου, την Καλιφόρνια, με τη μυθολογία και τα αρχέτυπα. Από τη μία δηλαδή η λάμψη του Χόλιγουντ, η υποκριτική αλλά και οι ρόλοι που παίζουμε εμείς οι απλοί άνθρωποι μέσα στα σκηνικά που δημιουργούμε στον οικιακό μας χώρο και από την άλλη τα πανάρχαια σύμβολα, όπως τα ψάρια ή οι γίγαντες, τα οποία παραπέμπουν στο στοιχείο του φανταστικού. Με άλλα λόγια, με ενδιαφέρει η μαγεία αυτού του κόσμου και υπάρχει πολλή από δαύτη στη ζωή μας, ακόμη και όταν δεν την επινοούμε εμείς οι ίδιοι. Βλέπεις ένα ντοκιμαντέρ για τη φύση και συνειδητοποιείς πόσα θαυμαστά πράγματα συμβαίνουν στη Γη. Είναι φανταστικό, είναι μαγικό».