Στην… πνιγηρή αγκαλιά του ΔΝΤ ετοιμάζεται να πέσει για ακόμη μία φορά η Αργεντινή, που προ ημερών έκλαψε και εξακολουθεί να πενθεί τη μεγάλη απώλεια του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Η οικονομική θηλιά γίνεται όλο και πιο σφιχτή για τη χώρα του πάθους, η οποία πολύ συχνά στην ιστορία της «χορεύει» τάνγκο, τον χορό των δύο, με το ΔΝΤ.
Η Αργεντινή, που επέστρεψε το 2019 στα χέρια των περονιστών, και ο πρόεδρός της, Αλμπέρτο Φερνάντεζ, προσπαθεί να τη γλιτώσει από τα… δόντια του ΔΝΤ, αν και όλες οι ενδείξεις και τα στοιχεία συνηγορούν στο ότι δύσκολα θα μπορέσει να το αποφύγει. Αν και πολλοί ήλπιζαν ότι με την ήττα του Μαουρίτσιο Μάκρι, που εξάντλησε τους ψηφοφόρους με τις σκληρές οικονομικές μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα λιτότητας, θα επέστρεφε η χώρα της Νότιας Αμερικής σε ανάπτυξη κατά το τρέχον έτος, η πραγματικότητα αποδείχθηκε αρκετά σκληρή.
Nικητής των εκλογών του Οκτωβρίου του 2019, ο Αλμπέρτο Φερνάντεζ είχε ένα δύσκολο έργο, ενώ ο ίδιος επέλεξε για αντιπρόεδρο της χώρας την Κριστίνα Φερνάντεζ ντε Κίρχνερ (απλή η μεταξύ τους συνωνυμία) που κυβέρνησε την Αργεντινή πριν από τον Μάκρι, ο οποίος και την είχε κατηγορήσει για την οικονομική της κατάρρευση. Ο νυν πρόεδρος όμως όφειλε πολλά στην Κίρχνερ, καθώς τον βοήθησε να εκλεγεί.
Ανέκαθεν στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Αργεντινής υπήρχε μια γυναίκα στο επίκεντρο του πολιτικού παιχνιδιού, με πιο χαρακτηριστική την περίοδο του Χουάν Περόν (πρωταγωνιστή της στρατιωτικής εξέγερσης του 1943, που τον οδήγησε εν συνεχεία στην εξουσία μετά την πολυετή συντηρητική διακυβέρνηση) και της Εβίτα Περόν, οπότε και τέθηκαν οι βάσεις του περονισμού, τον οποίο ασπάζεται το Κόμμα Δικαιοσύνης (PJ), του οποίου ηγείται ο νυν πρόεδρος της χώρας.
Tα πέτρινα χρόνια
Η Αργεντινή είναι από τις χώρες που τα τελευταία χρόνια έχουν διαβεί αρκετές φορές την πόρτα του ΔΝΤ, ενώ η χρεοκοπία της τον Δεκέμβριο του 2001 υπήρξε από τις πιο παταγώδεις στη σύγχρονη οικονομική ιστορία. Είναι μια χώρα στην οποία τα σημάδια τα οποία άφησε η διακυβέρνηση Περόν είναι έντονα ακόμη και σήμερα, καθώς η Αργεντινή ακόμη χωρίζεται σε περονιστές και αντιπερονιστές. Εξάλλου, έπειτα από εννέα χρόνια στην εξουσία (1946-1955) ο Περόν εξελέγη για άλλη μία φορά πρόεδρος το 1973, και μετά τον θάνατό του το 1974 ανέλαβε η τρίτη σύζυγός του, Ισαμπέλ Μαρτίνες ντε Περόν, που παρέμεινε στην εξουσία μόλις δύο έτη, καθώς ανατράπηκε και τη διακυβέρνησή της ακολούθησε η πιο σκληρή δικτατορία.
Πρόκειται για μια χώρα όπου η έννοιες «οικονομική κατάρρευση» ή χρεοκοπία βρίσκονται στο επίκεντρο της ιστορίας των τελευταίων δεκαετιών. Το 1983 σημειώθηκε ακόμη μία κατάρρευση της οικονομίας, συνέπεια και του πολέμου που χάθηκε με τους Βρετανούς για τα νησιά Φόκλαντ. Η χώρα προσπάθησε να ορθοποδήσει με τον περονιστή, αλλά αρκετά φιλελεύθερο στα οικονομικά, Kάρλος Μένεμ, που έπειτα από δύο θητείες παρέδωσε το 1999 στον Φερνάντο ντε λα Ρούα. H νέα κατάρρευση της οικονομίας, το 2001, οδήγησε σε λαϊκή εξέγερση. Η Αργεντινή πήρε φωτιά και οι συγκρούσεις Αστυνομίας και διαδηλωτών είχαν ως τραγικό απολογισμό δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες συλλήψεις. Παραμονές των Χριστουγέννων έρχεται το τέλος. Η πιο χαρακτηριστική εικόνα είναι αυτή του Ντε λα Ρούα να εγκαταλείπει το Προεδρικό Μέγαρο στο Μπουένος Aϊρες με ελικόπτερο.
Η χώρα μπήκε σε μεγάλες οικονομικές και πολιτικές περιπέτειες, με συχνές εναλλαγές στην εξουσία, έως την ώρα που ο Νέστορ Κίρχνερ το 2003 κέρδισε τις εκλογές και ανέλαβε να σώσει – ένας ακόμη – την Αργεντινή από τη χρεοκοπία. Αν και τα πήγε σχετικά καλά και κατάφερε να επιφέρει μια οικονομική σταθερότητα, δεν διεκδίκησε νέα θητεία και στο παιχνίδι μπήκε και πάλι μια γυναίκα, η σύζυγός του Κριστίνα, δικηγόρος και γερουσιαστής.
Ο Κίρχνερ είναι ο άνθρωπος που «έδιωξε» το ΔΝΤ από την Αργεντινή, καθώς πάγωσε την πληρωμή των χρεών της χώρας και πλήρωσε μία μόνο δόση, ενώ επανακρατικοποίησε αρκετές επιχειρήσεις. Αν και δημοφιλής, άνοιξε τον δρόμο για τη σύζυγό του Κριστίνα, μια ιδιαίτερα δυναμική προσωπικότητα που κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές και έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος που εξελέγη με άμεση ψηφοφορία, σε αντίθεση με την Ισαμπέλ Περόν. Η Φερνάντεζ (γνωστή και για την πλούσια γκαρνταρόμπα της) που χήρεψε το 2010 με τον απροσδόκητο θάνατο του πρώην προέδρου Κίρχνερ, κατάφερε να εξασφαλίσει το 2011 μια δεύτερη θητεία, καταγράφοντας υψηλή δημοφιλία λόγω και της αρνητικής της στάσης απέναντι στο ΔΝΤ και μιας πιο φιλολαϊκής πολιτικής.
Η χαρά της νίκης για την «Pinguina», όπως την αποκαλούσαν μερικοί λόγω της καταγωγής του συζύγου της από την παγωμένη Παταγoνία, επισκιάστηκε λίγους μήνες αργότερα, όταν διεγνώσθη με καρκίνο του θυρεοειδούς, τον οποίο και ξεπέρασε και κυβέρνησε με φιλολαϊκή προσέγγιση έως το 2015, οπότε και κέρδισε τις εκλογές ο Μαουρίσιο Μάκρι που την κατηγόρησε για διαφθορά, με αποτέλεσμα η ίδια να μην παραστεί στην ορκωμοσία του.
Μπάλα και politics
Η πολιτική πολλές φορές σχετίζεται με το ποδόσφαιρο και αντιστρόφως. Η Μπόκα Τζούνιορς, μία από τις μεγάλες ομάδες της Αργεντινής (η άλλη είναι η Ρίβερ Πλέιτ), ήταν από τις μεγάλες αγάπες του αριστερών πεποιθήσεων Μαραντόνα. Πρόεδρος επί σειρά ετών στην Μπόκα ήταν ο Μαουρίσιο Μάκρι, με τον οποίο ο μεγάλος ποδοσφαιριστής δεν είχε καλές σχέσεις και στα τέλη του 2018 τον κατηγόρησε μάλιστα, λέγοντας ότι η κατάσταση στη χώρα του είναι χειρότερη από ποτέ.
Ο νυν πρόεδρος Αργεντινής, που παίζει αυτή την περίοδο κατενάτσιο (άμυνα) και όχι επίθεση, όπως ο Μαραντόνα, διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον μεγάλο αστέρα της μπάλας. Η σχέση τους ήταν πολύ καλή και είναι χαρακτηριστικό το πώς αποχαιρέτησε τον «Ντιεγκίτο» ο Φερνάντεζ. «Μας σήκωσες στην κορυφή του κόσμου. Μας έκανες πολύ χαρούμενους. Ησουν ο καλύτερος όλων. Σε ευχαριστώ που υπήρξες, Ντιέγκο. Θα μας λείπεις για πάντα» ήταν το συγκινητικό του μήνυμα.
Ο Φερνάντεζ, ο οποίος έχει μπροστά του μια δύσκολη διαπραγμάτευση με το ΔΝΤ για να μη φθάσει και πάλι η χώρα στα πρόθυρα χρεοκοπίας, συμφωνεί με τη φράση του Μαραντόνα: «Η φτώχεια είναι κακή και δύσκολη, το ήξερα καλά. Θέλεις πολλά πράγματα και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τα ονειρεύεσαι. Θα ήταν ωραίο αν υπήρχε περισσότερη δικαιοσύνη. Αν εκείνοι που έχουν πολλά, είχαν λίγο λιγότερα και όσοι έχουν λίγα, είχαν λίγο περισσότερα». Μένει να φανεί πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα τους επόμενους μήνες.
