Η ψυχαγωγία και το παιχνίδι έχουν, ως γνωστόν, θεραπευτικές ιδιότητες. Ετσι και τώρα, εν μέσω καραντίνας, στην προσπάθεια να περάσουμε ευχάριστα την ώρα μας, επιστρατεύτηκαν ακόμα και τα παλιά επιτραπέζια παιχνίδια. Από το κάτω δεξί ντουλάπι της βιβλιοθήκης μου, που ούτε ξέρω πόσα χρόνια είχε να ανοιχτεί, ανασύρθηκε ένα πολύ φθαρμένο Trivial Pursuit που είχε προσφέρει κάποτε αρκετές ώρες παρεΐστικης διασκέδασης, ένα Master Mind από τα γυμνασιακά μου χρόνια και ένα σκάκι από το οποίο έλειπε η Βασίλισσα. Ανάμεσα σε όλες αυτές τις… αντίκες ξεχώριζε ένα ολοκαίνουργιο, τυλιγμένο ακόμα στη διάφανη προστατευτική μεμβράνη του, παιχνίδι υπό τον τίτλο «Τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο», το οποίο ομολογώ πως δεν θυμόμουν πώς βρέθηκε στα χέρια μου. Παρά το γεγονός πως αποδείχτηκε ένα αρκετά δύσκολο παιχνίδι στρατηγικής, τις τελευταίες ημέρες έγινε ο νέος εθισμός μου. Πέραν της ανταγωνιστικής μανίας να κερδίσεις τους συμπαίκτες σου, αν τυχόν είσαι και λίγο φιλομαθής, το παιχνίδι σε βάζει με έναν τρόπο στη διαδικασία να μάθεις περισσότερα για το ιστορικό περιβάλλον το οποίο ενέπνευσε τα περίφημα εκείνα ταξίδια. Ετσι κι εγώ άρχισα να διαβάζω ξανά για τον Μάρκο Πόλο, τον παράτολμο έμπορο και εξερευνητή με τη συνταρακτική ζωή, οι περιπέτειες του οποίου δεν αποτελούν απλώς αντικείμενο μελετών, αλλά έχουν εμπνεύσει επιτραπέζια, video games, σειρές, ταινίες και μυθιστορήματα. Αλλωστε, όσο και αν αυτή την περίοδο δεν μπορούμε να ταξιδεύουμε, θα πρέπει, νομίζω, να βρίσκουμε τρόπους να πραγματοποιούμε, έστω νοερά, το ταξίδι!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
