Η αειθαλής Λόρεν Χάτον
«Αν είσαι μοντέλο, τότε από τα 16 ως τα 24 μπορείς να γίνεις το μεγαλύτερο σύμβολο της θηλυκότητας – αλλά στην ουσία δεν είσαι… τίποτα». Η ρήση ανήκει στη Λόρεν Χάτον και έγινε πριν από αρκετά χρόνια στην βρετανική εφημερίδα «The Independent». Ενα από τα πιο αξιοσέβαστα πρόσωπα στην ιστορία του μόντελινγκ που συγχρόνως δοκιμάστηκε ως ηθοποιός και παρότι τα πήγε θαυμάσια, με γνωστότερη ταινία της το «Επάγγελμα Ζιγκολό» (American Gigolo, 1980), δεν έκανε ποτέ μεγάλη καριέρα σε αυτόν τον τομέα, η Χάτον, στα 79 της σήμερα, παραμένει γυναίκα-πρότυπο. Μετά το «Επάγγελμα Ζιγκολό» και ενώ στη δεκαετία του 1970 είχαν προηγηθεί κάποιες ακόμα εμφανίσεις της στο σινεμά («Αμέρικα 1971» / «Little Fauss and Big Halsy» με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, «Ο τζογαδόρος» /«The Gambler» με τον Τζέιμς Κάαν), η κινηματογραφική συνέχεια της Χάτον δεν φάνηκε να είναι τόσο συναρπαστική όσο η ταινία του Πολ Σρέιντερ υποσχόταν. Oμως ήταν δική της απόφαση. Η Χάτον επέστρεψε στο μόντελινγκ γιατί όπως η ίδια είχε τότε δηλώσει αισθανόταν «πιο περήφανη στον χώρο της μόδας από όσο στον κινηματογράφο». Βέβαια, ακόμα και ως μοντέλο μπορούσε να κλείνει τις καλύτερες, τις πιο προσοδοφόρες δουλειές και ενώ βρισκόταν στο peak της να χάνεται για μήνες. Και μετά επέστρεφε και πάλι, για μια νέα δουλειά. Eνα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η «εξαφάνισή» της από τον χώρο στα 90s, αμέσως αφότου είχε εκπληρώσει το συμβόλαιό της με τη Revlon. Μόλις η δουλειά τελείωσε η Χάτον χάθηκε από προσώπου γης για να ζήσει, όπως μαθεύτηκε αργότερα, σε καταυλισμό Ινδιάνων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
