Aντανακλάσεις εαυτών

Με τις γκαλερί κλειστές και την πανδημία να καλπάζει, η τέχνη εξακολουθεί να είναι παρούσα, έστω και από απόσταση. Τίποτα βέβαια δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη διά ζώσης εμπειρία και πολλές εκθέσεις, στημένες, αναμένουν την άρση των περιορισμών για να συναντήσουν το κοινό τους. Στην «Pole | Hole | Ball» του Νίκου Παπαδόπουλου στην γκαλερί Crux στο Κολωνάκι πρόλαβαν να γίνουν ορισμένες ξεναγήσεις μέσω ραντεβού και μέχρι να ανοίξει και πάλι τις πόρτες της μένει η ανάμνηση από μια πολύ ιδιαίτερη δουλειά (υπό κανονικές συνθήκες η έκθεση θα έκλεινε τον κύκλο της στις 31/12). Σε ένα λιτό αλλά υποβλητικό σκηνικό, φωτισμένο από την Ελευθερία Ντεκώ, ο Παπαδόπουλος παρουσιάζει τη νέα του, απόλυτα προσωπική δουλειά μετά την ιδιαίτερα επιτυχημένη «Flora Filopappou» στο Μέγαρο Εϋνάρδου του ΜΙΕΤ, η οποία ήταν απότοκο μιας μεγάλης ερευνητικής διαδικασίας για τη μετατροπή του λόφου Φιλοπάππου σε «κήπο», εκεί όπου παλιά υπήρχαν μόνο βράχοι.

Στη νέα του έκθεση, την επιμέλεια της οποίας υπογράφει η ιστορικός τέχνης Κατερίνα Κοσκινά, ο Παπαδόπουλος στρέφει το βλέμμα του σε στιγμές της ερωτικής του ζωής τις οποίες έχει απαθανατίσει με τη φωτογραφική του μηχανή και στη συνέχεια τις έχει μετατρέψει σε σχέδια σε χαρτί και ανάγλυφα ή εσώγλυφα πάνω σε φύλλα αλουμινίου. Πιστός στην αγάπη του για τις ιδιαίτερα επίπονες ζωγραφικές τεχνικές, σε αυτή την περίπτωση έχει ξεκινήσει τρυπώντας το περίγραμμα φωτογραφιών με μια λεπτή βελόνα αφότου τις τοποθέτησε επάνω σε αλουμίνιο, ένα καρμπόν και ένα χαρτί. Εξ ου και αρκετά έργα παρατίθενται σε τριάδες, καθώς η δημιουργία τους ήταν σχεδόν παράλληλη. Τελευταίο ήταν το χαρτί του επάνω στο οποίο αποτυπώθηκε ένα αμυδρό περίγραμμα που εκείνος γέμισε με την τεχνική του dot-painting. Είναι να θαυμάζεις την υπομονή και την επιμονή του, τους τρόπους με τους οποίους η σύγχρονη θεματική του σχετίζεται με την παράδοση, συγκεκριμένα με τα ανθίβολα (ζωγραφικό σχέδιο με διάτρητα περιγράμματα που χρησιμοποιούσαν οι βυζαντινοί ζωγράφοι) και τα μεταλλικά τάματα αλλά και τον μαγικό, σχεδόν μεταφυσικό τρόπο με τον οποίο μεταφέρει το έρεβος του πάθους στο φως αποτυπώνοντας εικόνες ατόφιας καθημερινής ζωής.