Αγαπώ την από κινηµατογράφου και τηλεοράσεως µυθοπλασία, δεν ανήκω όµως στους φανατικούς φίλους των animation. Οχι επειδή δεν εκτιµώ την τέχνη αυτού του είδους, γιατί περί τέχνης πρόκειται. Μάλλον επειδή ανήκω σε γενιά που δεν έχει εξοικείωση µε αυτό το είδος. Εγώ µεγάλωσα µε τη Θεία Λένα – τόσο αρχαίος! -, άντε και µε τον Τιραµόλα και τον Σεραφίνο, που σήµερα µοιάζουν απίστευτα απλοϊκοί, αφελείς και άτεχνοι. Εκτοτε τα κινούµενα σχέδια έχουν, ως γνωστόν, περάσει σε άλλο επίπεδο. Θαυµάζω λοιπόν κι εγώ µια σύγχρονη καλή ταινία κινουµένων σχεδιών. Μπορώ να καταλαβαίνω τον τεράστιο κόπο που κρύβεται πίσω από το αποτέλεσµα. Οµως ποτέ δεν επέλεγα να την παρακολουθήσω, συνήθως την έβλεπα τυχαία στα σπίτια φίλων, µε παιδιά ή άνευ. Τώρα, τις ηµέρες του εγκλεισµού, κάτι τέτοιοι φίλοι µε τους οποίους επικοινωνώ τακτικά διά τηλεφώνου επέµεναν να δω το «Spirited Αway», µια παλιά (2001) παραγωγή του ιαπωνικού στούντιο Ghibli, η οποία παρέχεται πλέον και στην Ελλάδα από το Netflix. Κάθισα να την παρακολουθήσω επειδή επέµεναν, περισσότερο για να τους κάνω το χατίρι, σίγουρος πως δεν θα άντεχα να φτάσω ως το τέλος. Μου άρεσε όµως τόσο πολύ που δεν ήθελα να τελειώσει. Είχαν δίκιο, το «Spirited Αway» είναι ένα αριστούργηµα. Δεν το λέω µόνο εγώ αλλά και οι γνωρίζοντες το είδος, οι οποίοι, όπως διάβασα αναζητώντας περισσότερα στοιχεία για τη νέα αγαπηµένη µου ταινία, το χαρακτηρίζουν ως µία από τις σηµαντικότερες παραγωγές στην ιστορία του animation κινηµατογράφου. Γραµµένο και σκηνοθετηµένο από τον Χαγιάο Μιγιαζάκι, αναφέρεται στις περιπέτειες της δεκάχρονης Τσιχίρο, η οποία, στα εναρκτήρια πλάνα, µαζί µε τη µητέρα της και τον πατέρα της βρίσκονται στον δρόµο προς την καινούργια κατοικία τους. Κατά λάθος φτάνουν σε µια εγκαταλελειµµένη γειτονιά από όπου µε τρόπο µαγικό περνούν στον κόσµο των πνευµάτων. Οι γονείς του κοριτσιού µεταµορφώνονται σε γουρούνια και εκείνο αρχίζει έναν αγώνα, σε έναν κόσµο παράξενο, τροµακτικό, πρωτόγνωρο, για να τους ξαναδώσει την αρχική τους µορφή και να τους σώσει. Ταινία λυρική, υψηλής εικαστικότητας και γεµάτη συµβολισµούς, το «Spirited Αway» είναι µια ιστορία για την ενηλικίωση αλλά την ίδια στιγµή και ένα εύστοχο σχόλιο πάνω στην αλλοτρίωση της σύγχρονης iαπωνικής και κατ’ επέκταση της διεθνούς κοινωνίας. Εξαιρετικά επίκαιρο το µήνυµα που στέλνει! Το φιλµ έχει τιµηθεί µε Οσκαρ. Ως γνωστόν το Netflix έχει εξασφαλίσει τα δικαιώµατα και των άλλων ταινιών του Studio Ghibli και προβάλλει ήδη τις περισσότερες. Ανάµεσα σε εκείνες που µέχρι στιγµής εγώ ξεχώρισα είναι το «The Tale of the Princess Kaguya», ένα «ποίηµα» (υπέροχων εικόνων) µε θέµα την ιστορία ενός µικροσκοπικού κοριτσιού που ένας ξυλοκόπος βρίσκει µέσα σε ένα φρεσκοφυτρωµένο µπαµπού, και το «My Neighbor Totoro», µε τον παράξενο Τοτόρο του τίτλου να αποτελεί και τη µασκότ-λογότυπο των στούντιο. Και ναι, τελικά αρχίζω κι εγώ, στα γεράµατα, να αγαπάω τα animation!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
