«Αλλού, τα παιδιά πεινάνε!»

Κάθε φορά που αφήναµε φαγητό στο πιάτο µας, που ετοιµαζόµασταν να πετάξουµε ένα µισοφαγωµένο γλυκό, ένα παγωτό που τελικά δεν µας άρεσε, ένα δαγκωµένο σοκολατάκι που το βρίσκαµε σκληρό, οι µαµάδες και οι γιαγιάδες µας επαναλάµβαναν το ίδιο τσιτάτο: «Αλλού, τα παιδιά πεινάνε!». Αλλες µε αυστηρότητα, άλλες µην µπορώντας να αποφασίσουν αν έπρεπε να µας µαλώσουν ή να µας φτιάξουν κάτι που θα ήταν περισσότερο του γούστου µας για να φάµε, καθεµία µε τον τρόπο της προσπαθούσε να µας διδάξει το αυτονόητο: Πως όταν εκατοµµύρια άνθρωποι θα έδιναν τα πάντα για να ταΐσουν µε τα αποφάγια µας τα λιπόσαρκα, σκελετωµένα, πεινασµένα, στερηµένα, στο κατώφλι του θανάτου παιδιά τους, είναι ντροπή να πετάµε, εµείς οι χορτασµένοι, τα παιδιά της αφθονίας, ακόµα και το τελευταίο ψίχουλο που µας περισσεύει. Ετσι, και τα ψίχουλα, θυµάµαι, για να µην πάνε χαµένα, τα µάζευαν και τα έδιναν στα πουλιά ή τα µούλιαζαν στο γάλα της γάτας. Εµείς ήµασταν µικροί και καλοµαθηµένοι, δεν είχαµε ιδέα περί οικιακής οικονοµίας, ούτε είχαµε αναπτύξει (ακόµα) τις ευαισθησίες που θα µας έκαναν να συµπονέσουµε τα παιδιά της Μπιάφρας που, θύµατα του λιµού ο οποίος έπληττε την αφρικανική χώρα, πέθαιναν κατά χιλιάδες. Επρεπε να µεγαλώσουµε για να καταλάβουµε και να ευαισθητοποιηθούµε, έπρεπε να γίνουµε και εµείς γονείς, θείοι και θείες ώστε κάθε φορά που βλέπουµε ένα παιδί, το παιδί µας, να αποστρέφει χορτασµένο το βλέµµα από το µισογεµάτο ακόµα πιάτο του, να του υπενθυµίζουµε: «Αλλού, τα παιδιά πεινάνε!». Και αλλού, εσχάτως, δεν έχουν εµβόλια να κάνουν, και τα παιδιά και οι µεγάλοι. Σύµφωνα µε στοιχεία που δόθηκαν στη δηµοσιότητα, µόλις το 6% του πληθυσµού της Αφρικής έχει λάβει τουλάχιστον µία δόση εµβολίου κατά της COVID-19, ενώ µόνο το 4% έχει εµβολιαστεί πλήρως. Οταν λοιπόν αλλού πεθαίνουν ανεµβολίαστοι, όχι επειδή δεν θέλουν να κάνουν εµβόλιο, αλλά επειδή δεν έχουν πρόσβαση στον εµβολιασµό, περιπτώσεις όπως εκείνης της γυναίκας που φαίνεται πως υποκρίθηκε ότι εµβολιάστηκε και πέταξε στα σκουπίδια τη δόση που της προσφέρεται δωρεάν, είναι ντροπιαστικές και κατάπτυστες. Διαβάζοντας παρόµοια περιστατικά, θυµήθηκα τις προσπάθειες που έκανα, µικρός ακόµα, να πετάξω κρυφά το φαγητό που δεν ήθελα να φάω, για να γλιτώσω το επικριτικό «αλλού, τα παιδιά πεινάνε». Τότε όµως ήµουν παιδί και δεν µε απασχολούσαν τέτοια πράγµατα. Τώρα δεν υπάρχει καµία δικαιολογία για κανέναν ενήλικο που συµπεριφέρεται σαν το πιο κακοµαθηµένο παλιόπαιδο και που κοροϊδεύοντας την κοινωνία (γιατί αυτό επιχειρούν να κάνουν όσοιυποκρίνονται πως εµβολιάστηκαν), στρέφεται εναντίον της. Γιατί δεν εµβολιαζόµαστε µόνο για να προστατεύσουµε τον εαυτό µας, αλλά για να προστατεύσουµε και τους άλλους. Ολοι αυτοί, µε όλα όσα σκαρφίζονται για να µην εµβολιαστούν, επιβεβαιώνουν όχι µόνο πως δεν έχουν κοινή λογική, τη λογική που θα τους επέτρεπε να προφυλάξουν τον εαυτό τους από το κακό, αλλά κάτι χειρότερο. Πως εγκλωβισµένοι στον µικρόκοσµο των εµµονών και των στρεβλώσεών τους, έχουν απολέσει την ανθρωπιά και την ευαισθησία τους.