Η Αικατερίνη Γεγησιάν ζει στην Αγγλία εδώ και 25 χρόνια, αλλά επέλεξε να ζήσει την καραντίνα και τον εγκλεισμό στη γενέτειρά της, τη Θεσσαλονίκη. «Κλεισμένη» σε μια παλιά αποθήκη, την οποία ήρθε η ώρα να διαμορφώσει πλήρως σε στούντιο, ξεκαθαρίζει παλιούς λογαριασμούς και διευθετεί τα νέα έργα της. Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το λεύκωμα «Handbook of the Spontaneous Other» από τις αγγλικές εκδόσεις MACK, αλλά η πανδημία ανέκοψε μια σειρά από εκδηλώσεις που σχετίζονταν με την κυκλοφορία του. «Επρόκειτο να κάνουμε την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στην Tate Modern, μετά θα πήγαινα στη Νέα Υόρκη και στο Τορόντο για άλλες παρουσιάσεις, στη συνέχεια θα ταξίδευα στο Λος Αντζελες γιατί είχα κερδίσει μια υποτροφία. Κατάλαβα αμέσως ότι περίπου για έναν χρόνο δεν θα μπορούσα να προχωρήσω τις δουλειές που είχα κανονίσει και αποφάσισα ότι θα ήταν καλύτερα να κάνω άλλου είδους οργάνωση στη Θεσσαλονίκη».
Η δουλειά της Γεγησιάν βρίσκει πάντα τον δρόμο της σε ένα ευρύτερο κοινό. Για παράδειγμα, το 2015 ήταν μία από τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες στο περίπτερο της Αρμενίας στην 56η Μπιενάλε Βενετίας, το οποίο μάλιστα βραβεύτηκε με τον Χρυσό Λέοντα. Και τότε, όπως και τώρα, είχε δημιουργήσει κολάζ τα οποία φέρνουν σε επαφή κομμάτια φαινομενικά ετερόκλητα και δημιουργούν νέες σχέσεις και τοπολογίες που σχετίζονταν μέχρι πρόσφατα με τη δημιουργία πολιτισμικών και εθνικών ταυτοτήτων στην περιφέρεια και συγκεκριμένα στο μετασοβιετικό και μεταοθωμανικό τοπίο. Στην περίπτωση του τωρινού λευκώματος, η αρμενικής καταγωγής Γεγησιάν βιώνει ένα «western moment», όπως το προσδιορίζει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
