«Κι αν θελήσουνε κάποιοι σ’ έναν άλλο καιρό
μνημείο να φτιάξουν για μένα λαμπρό…
Συμφωνώ μ’ έναν όρο: σαν θα φτάσει η γιορτή,
να μη στήσουνε τ’ άγαλμα κοντά στην ακτή
(…)
Θέλω εμπρός να το στήσουν στη βαριά φυλακή
που στεκόμουν τριακόσιες ώρες ορθή.
(…)
Απ’ τα πέτρινα βλέφαρα σα δάκρυ καυτό
ας κυλήσει το χιόνι που θα λιώσει κι αυτό.
Περιστέρια να φεύγουν με λυμένα φτερά
να γλιστράνε τα πλοία στου Νέβα τα νερά».
(μετάφραση Αλέξης Πάρνης)
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
