Κανείς δεν ξέρει όταν µιλάµε για θέµατα κατασκοπείας πού τελειώνει ο µύθος και πού αρχίζει η πραγµατικότητα. Οι ιστορίες κατασκοπείας γοήτευαν όµως πάντα τα πλήθη. Υπήρχε όλο αυτό το µυστήριο γύρω από τους ανθρώπους οι οποίοι κινούνταν σε «σκοτεινά» µονοπάτια. Στο δωµάτιο ενός ξενοδοχείου, πίσω από τις γραµµές του τρένου ή σε λαµπερούς, πανάκριβους χώρους σε µεγαλουπόλεις όπου «συνδέονταν» συχνά-πυκνά µε αρκετούς συναδέλφους τους (όπως π.χ. η Μόσχα και το Λονδίνο). Οι γυναίκες κατάσκοποι ασκούσαν µια ιδιαίτερη γοητεία στον πολύ κόσµο. Ισως επειδή η γυναίκα είναι πάντα ταυτισµένη µε κάτι όµορφο, πολύτιµο, άκρως ελκυστικό. Οι γυναίκες κατάσκοποι, σύµφωνα µε πραγµατικές ιστορίες (βλέπε Αννα Τσάπµαν, Μαρία Μπούτινα), ήταν ικανές να φτάσουν στον στόχο τους επιστρατεύοντας την προσωπική τους γοητεία. Από τη Μάτα Χάρι στη Μαρία Μπούτινα, την Αννα Τσάπµαν και άλλες γυναίκες που έδρασαν ως κατάσκοποι των… πέντε ηπείρων και των επτά θαλασσών, σηµειώνοντας µεγάλες επιτυχίες αρκετές φορές. Οι ρωσίδες κατάσκοποι µε την εντυπωσιακή, πυρόξανθη οµορφιά είχαν σε πολλές περιπτώσεις κατορθώσει να διεισδύσουν στην αµερικανική κοινωνία ζώντας µαζί µε πολλούς άλλους ανθρώπους σαν κορίτσια της διπλανής πόρτας. Μετέφεραν βέβαια τα πάντα στους Ρώσους. Κάποιες από αυτές τελειώνοντας το… κατασκοπευτικό τους έργο έγιναν πολιτικοί, µοντέλα, επιχειρηµατίες, κέρδισαν πολλά χρήµατα. Μας εντυπωσίασε λοιπόν όταν κάποιο απόγευµα έσκασε η είδηση ότι µια γυναίκα απλά συµπαθητικής εξωτερικής εµφάνισης, «κρυµµένη» πίσω από έναν… τόνο βελόνες πλεξίµατος, έκανε κατασκοπεία υπέρ της Ρωσίας στην Αθήνα! Η κοπέλα µε τα γυαλιά µυωπίας εξαφανίστηκε λίγο πριν αποκαλυφθούν τα πάντα για τη δράση της. Φεύγοντας από το µικρό µαγαζί στη θορυβώδη συνοικία της Αθήνας και την πολυκατοικία όπου έµενε και πρώην βουλευτής και υφυπουργός, άφησε πίσω της πολλά ερωτήµατα. Η Μαρία συνεχίζει να µας απασχολεί αρκετές ηµέρες µετά τη φυγή της. Ο απλός κόσµος γοητεύεται να ακούει για αποδράσεις, πρόσωπα που κινούνται στο σκοτάδι, υπερσύγχρονα συστήµατα παρακολουθήσεων. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι ήταν τόσο εξελιγµένα τεχνολογικά συστήµατα αυτά, που παρέπεµπαν σίγουρα σε «µεγάλη δουλειά». Ψίθυροι παντού. Εµείς θελήσαµε να ασχοληθούµε µε αυτές τις γυναίκες που είχαν συνηθίσει να ζουν, να κινούνται, να ισορροπούν σε τεντωµένο σχοινί. Eνα πλούσιο ρεπορτάζ µε στοιχεία που έχουν να κάνουν µε την πραγµατικότητα αλλά και τη φαντασία. Eνα παιχνίδι που όταν γράφεις σχετικά µε αυτό, προσπαθώντας να συλλέξεις πληροφορίες, γίνεται όλο και πιο συναρπαστικό. Τυλιγµένο σε βαθύ κόκκινο χρώµα…