Κανείς δεν θα μπορέσει να μας απαγορεύσει να ονειρευόμαστε, ιδιαίτερα όταν τα «αντικείμενα του πόθου» είναι μοναδικά.
Oι αχτίδες του ήλιου πέφτουν απαλά μέσα από τα μεγάλα παράθυρα στα βαριά, μεταξένια και βελούδινα, χρυσοκέντητα υφάσματα. Σκέφτομαι ότι οι εντυπωσιακές, χειροποίητες στολές, οι οποίες «στέκουν» άψογα πάνω στο σώμα μιας κούκλας, μοιάζουν με μικρά έργα τέχνης. Περίτεχνα έργα τέχνης με σημαντική αξία. Πρόκειται για τα εμβληματικά κοστούμια που έχουν φορέσει μερικοί από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της πρώτης σκηνής της χώρας και φιλοξενούνται στο ιστορικό βεστιάριο του υπέροχου νεοκλασικού κτιρίου Τσίλλερ του Εθνικού Θεάτρου επί της οδού Αγίου Κωνσταντίνου στην Ομόνοια. Το παρελθόν, κάπου εδώ λίγο πριν από το τέλος της χρονιάς, «σμίγει» με το παρόν και το μέλλον. Ολοι οι πρωταγωνιστές των παραστάσεων της περιόδου 2022-2023 φωτογραφίζονται αποκλειστικά στις υψηλής αισθητικής αίθουσες, δίπλα στα μοναδικής ομορφιάς κοστούμια, και στέλνουν τις γιορτινές ευχές τους. Αυτή ήταν μία πολύωρη, δύσκολη, σίγουρα όμως «ιδιαίτερη» φωτογράφιση. Γεμάτη μαγεία και αυτό το «γλυκό» φωτεινό touch της γιορτής. Αν με ρωτούσαν ποιο κοστούμι είναι αυτό που εμένα προσωπικά μου άρεσε περισσότερο, θα έλεγα εκείνο που είχε φορέσει το 1987 ο Κώστας Καρράς για τους «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου, για τον ρόλο του Ετεοκλή. Ενδυματολόγος ήταν ο Γιώργος Ζιάκας και σκηνοθέτης ο Κώστας Μπάκας. Αν το έβλεπα από την… πλευρά της γυναίκας, σίγουρα θα προτιμούσα το φόρεμα από το έργο «Φαύστα ή Η απωλεσθείς κόρη» του Μποστ (1997). Ενδυματολόγος ήταν ο Γιώργος Ασημακόπουλος, ένας άνθρωπος με πολύ ταλέντο και χιούμορ που γνώρισα στη διάρκεια της θητείας μου στην τηλεόραση.
Τελικά η περίοδος των Χριστουγέννων είναι γεμάτη σκέψεις, ιδέες, επιθυμίες «ντυμένες» με χρυσαφένια και κατακόκκινα αισιόδοξα χρώματα. Σκέφτεσαι αγορές που πάντα επιθυμούσες να κάνεις, δώρα με αστραφτερούς φιόγκους, ταξίδια, συναντήσεις με ανθρώπους που έχουν πραγματικά κάτι να πουν. Tα Χριστούγεννα κάνεις όνειρα. Για πράγματα μυθικά, απλησίαστα, που ίσως δεν θα μπορέσεις να αποκτήσεις ποτέ. Κανείς όμως δεν θα μπορέσει να μας απαγορεύσει να ονειρευόμαστε, ιδιαίτερα όταν τα «αντικείμενα του πόθου» είναι μοναδικά. Τι ονειρεύομαι, λοιπόν; Ενα περιδέραιο με κατακίτρινο διαμάντι του Harry Winston, μία ολόχρυση βινύλ καμπαρντίνα της Chanel σαν αυτή που φοράει η Μπιγιονσέ ή μια λευκή μακριά τουαλέτα του ίδιου οίκου την οποία έχει επιλέξει η Σαρλότ Κασιράγκι. Ονειρεύομαι να μπορούσα να είμαι κορυφαία σκιέρ και να «κατηφορίζω» με τρελές ταχύτητες σαν… άλλο James Bond Girl τις επικίνδυνες «μαύρες πίστες» στις Γαλλικές Aλπεις ή τις… βουνοκορφές των ΗΠΑ ή και να διασκεδάζω μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες στα ολοκαίνουργια, υπέρλαμπρα, πανάκριβα εστιατόρια και super private clubs στο Ριάντ και στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας. Εκεί όπου ετοιμάζεται τώρα ό,τι πιο top και exclusive στον πλανήτη από πλευράς αρχιτεκτονικών «διαμαντιών» (ολόκληρες φουτουριστικές πόλεις και φοβερά buildings) και βέβαια διασκέδασης σε άλλα επίπεδα. Τελικά όμως απολαμβάνω πιο πολύ να «βυθίζομαι» στα βιβλία με τις ιστορίες του Ντίκενς.
Χρόνια Πολλά!
