«Το Πράδο είναι ο αληθινός καθεδρικός ναός της Μαδρίτης» έγραψε ο συγγραφέας Ραµόν Γκόµεθ ντε λα Σέρνα, εκ των εκφραστών της πρωτοπορίας των ισπανικών γραµµάτων του πρώτου µισού του 20ού αιώνα. Εφέτος που το Πράδο συµπληρώνει 200 χρόνια από την ίδρυσή του, ο Σέρνα δικαιώνεται απολύτως: το Πράδο δεν είναι µόνον ένα εµβληµατικό µουσείο της Μαδρίτης, το οποίο επισκέπτονται περί τα τρία εκατοµµύρια άνθρωποι ετησίως, είναι ένας ισπανικός θεσµός και ένα σηµείο αναφοράς για τα µουσεία όλου του κόσµου. Η επέτειος των δύο αιώνων λειτουργίας του σηµατοδοτεί πληθώρα εκδηλώσεων, οι οποίες θα κορυφωθούν τον ερχόµενο Νοέµβριο.
Σε αυτό το πλαίσιο και έως τις 10 Μαρτίου φιλοξενείται και η έκθεση µε τίτλο «Πράδο: ένας χώρος µνήµης». Η έκθεση διαρθρώνεται σε οκτώ ενότητες οι οποίες αφηγούνται την ιστορία του µουσείου και, επί της ουσίας, την ιστορία της Ισπανίας: τα πρώτα χρόνια έως το 1833, όταν το µουσείο ήταν βασιλικό, την περίοδο έως το 1868, οπότε η Ευρώπη ανακαλύπτει την ισπανική τέχνη, την περίοδο της εθνικοποίησης του µουσείου έως το 1898, τις αρχές του 20ού αιώνα, περίοδο εµπλουτισµού των συλλογών χάρη και στις δωρεές µαικήνων, την περίοδο της Δηµοκρατίας, κατόπιν του Ισπανικού Εµφυλίου, την περίοδο της δικτατορίας του Φράνκο και την περίοδο από την ισπανική µεταπολίτευση ως σήµερα. Ο «Χώρος µνήµης» φιλοδοξεί να µην είναι απλώς µια έκθεση ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας και ιστορικών ντοκουµέντων, αλλά µια γέφυρα ανάµεσα στο Πράδο και την ισπανική πραγµατικότητα των τελευταίων δύο αιώνων. Οπως σηµείωσε η εφηµερίδα «El Mundo»: «Το Πράδο ως δείγµα του παλµού της Ιστορίας και όχι µόνον ως βιτρίνα».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
