Οι πρώτες παραστάσεις όπερας στην ελεύθερη Ελλάδα δόθηκαν επί Οθωνος. Με τους Αθηναίους να συνωστίζονται σε θέατρα-παραπήγματα, προχειροκτισμένα και επικίνδυνα, για να ακούσουν τον «εύστοχον και κωμικώτατον «Κουρέα της Σιβιλλίας», «τη «Νόρμα» του περίδοξου Βελίνη» και τη «»Λουκία του Λαμερμούρ», το θελκτικόν τούτο του Δονιζέτη μουσούργημα». Για να αποθεώσουν τις εξ Ιταλίας εισαγόμενες πριμαντόνες δωρίζοντάς τους καθένας ό,τι μπορούσε – άλλος άνθη, άλλος κοσμήματα, άλλος οικόσιτα ζώα, όπως κότες και γουρούνια. Για να τσακωθούν, ακόμη και να έρθουν στα χέρια, με εκείνους που αμφισβητούσαν το ταλέντο της αγαπημένης τους αοιδού υποστηρίζοντας με πάθος την αντίζηλό της. Είχαν ένταση, σασπένς και χρώμα πανηγυριώτικο οι πρώτες απόπειρες του μελοδράματος να κατακτήσει το νέο κοινό. Εναν μέχρι πρότινος σκλαβωμένο και απομονωμένο από την προοδευμένη Δύση λαό, που με την απελευθέρωσή του, αντικαθιστώντας τους αμανέδες και τα κλέφτικα τραγούδια με τις μουσικές του Ροσίνι, του Μπελίνι, του Ντονιτσέτι και του Βέρντι, άρχισε να νιώθει πιο Ευρωπαίος. Οι απαίδευτοι και αγράμματοι Ελληνες αγάπησαν αμέσως την όπερα, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται αυτό. Την αγάπησαν και έκαναν μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν πολλές προσπάθειες να αποκτήσουν τα δικά τους ωδεία, όπου θα μπορούσαν να τη διδάσκονται, και τα δικά τους θέατρα, όπου θα την απολάμβαναν. Προσπάθειες που τις περισσότερες φορές απέτυχαν λόγω έλλειψης εμπειρίας και χρημάτων. Πάντα όμως βρίσκονταν εκείνοι, οι τολμηροί οραματιστές και οι ταλαντούχοι καλλιτέχνες (βλέπε Διονύσιος Λαυράγκας και Ελληνικό Μελόδραμα) που επέμεναν, και που δόθηκαν ολόψυχα στον αγώνα για τη δημιουργία εθνικού μελοδραματικού θιάσου. Οι κόποι και οι θυσίες τους έφεραν αποτέλεσμα όταν στις 5 Μαρτίου 1940 η Εθνική Λυρική Σκηνή, το μοναδικό μέχρι σήμερα ελληνικό λυρικό θέατρο, έδωσε την πρώτη παράστασή της με την οπερέτα του Γιόχαν Στράους «Η νυχτερίδα». Τώρα, 80 χρόνια μετά, η ΕΛΣ τιμά τη σημαντική επέτειο παρουσιάζοντας πάλι τη «Νυχτερίδα» σε σειρά παραστάσεων και σε μία τελευταία παράσταση-γκαλά στις 5 Μαρτίου, αλλά και κυκλοφορώντας την αφιερωµατική έκδοση «Εθνική Λυρική Σκηνή 1940 – 2020» στις σελίδες της οποίας παρουσιάζεται η ιστορία της. Με αφορμή την επέτειο, το BHMAgazino ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, δηλαδή σε αυτά τα γεμάτα μουσική ογδόντα έτη από τη γέννηση της ΕΛΣ μέχρι σήμερα, για να θυμηθεί, αξιοποιώντας και σπάνιο φωτογραφικό υλικό (από το νέο λεύκωμα), μερικές από τις εμβληματικές παραστάσεις της Λυρικής και μερικούς (είναι δυστυχώς αδύνατον να τους αναφέρουμε όλους, έναν-έναν, όπως θα τους έπρεπε) από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες που πάτησαν στη σκηνή της και μας χάρισαν το τραγούδι τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
