Και αν δεν καταφέρουμε ποτέ να φτάσουμε τόσο μακριά, μπορούμε πάντα να ονειρευόμαστε πως μια μέρα μπορεί να το φέρει έτσι η τύχη και να το μπορέσουμε. Εχουμε επίσης τη δυνατότητα να ταξιδεύουμε καθημερινά ως εκεί με οδηγό τα διαβάσματά μας, τα σχετικά ντοκιμαντέρ (που πλέον εύκολα τα βρίσκεις και στο YouTube) αλλά και με τη δύναμη της φαντασίας μας. Οσο μακρινοί και ακριβοί και αν είναι οι προορισμοί που προσεγγίζουμε σήμερα, η ζωή είναι απρόβλεπτη, επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, πολλά ταξίδια που μπορεί ακόμα να μην τα έχουμε βάλει στο πρόγραμμά μας. Και εμείς είμαστε άνθρωποι που πάντα θα ελπίζουμε και πάντα θα ταξιδεύουμε, είτε καθισμένοι σε ένα αεροπλάνο που ετοιμάζεται να απογειωθεί είτε χωμένοι στον καναπέ του σαλονιού μας – η δύναμη της φαντασίας που λέγαμε… Απογειωνόμαστε, λοιπόν, σήμερα, αναχωρούμε για ταξίδι προς προορισμούς όπου πηγαίνεις μία φορά στη ζωή σου. Φτάνουμε σε μέρη δυσπρόσιτα αλλά και μαγευτικά, καθένα για τους δικούς του ξεχωριστούς λόγους και για άλλη μια φορά θαυμάζουμε τη μεγαλοσύνη του κόσμου που μας περιβάλλει.

Ανταρκτική των αιώνιων πάγων  

Μια κρουαζιέρα στην Ανταρκτική εκτός από πολύ δαπανηρή ακούγεται και αρκετά τρομακτική – τουλάχιστον στα δικά μου αφτιά. Πώς είναι άραγε να βρίσκεσαι τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις κατοικημένες περιοχές, εσύ και μερικοί ακόμα συνταξιδιώτες σε ένα πλοίο, στη μέση του πουθενά; Σε μια περιοχή όπου το κλίμα αλλάζει σε κλάσματα δευτερολέπτου και όπου τα καιρικά φαινόμενα είναι συχνά ακραία; Πώς είναι να διασχίζεις τον σιωπηλό κόσμο των πάγων και να βλέπεις μόνο άσπρο ως εκεί που φτάνει το μάτι; Πρόκειται για εμπειρία μαγική, ισχυρίζονται εκείνοι που έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη, φόρεσαν τα πιο ζεστά τους ρούχα και έφτασαν στις παγωμένες εσχατιές του πλανήτη. Σχηματίζω την πορεία τους στον χάρτη και από τη μια θέλω να τους ακολουθήσω, από την άλλη εξακολουθώ να αισθάνομαι δέος και φόβο μπροστά σε αυτόν τον μεγαλειώδη και άγνωστο κόσμο: Με αφετηρία το λιμάνι της Ουσουάια, στο κάτω-κάτω μέρος της Γης του Πυρός και αφού διασχίσει το Πέρασμα Ντρέικ, το οποίο έχει τη φήμη της πιο φουρτουνιασμένης θάλασσας του κόσμου, το πλοίο προσεγγίζει τα Νότια Σέτλαντ και στη συνέχεια τη Χερσόνησο της Ανταρκτικής. Σπάνια είδη πουλιών, φώκιες, θαλάσσιοι ελέφαντες και φάλαινες, όλοι οι παράξενοι κάτοικοι της περιοχής, υποδέχονται τους επισκέπτες κοιτώντας τους από μακριά, κάποιοι ποζάροντας νωχελικά στις κάμερές τους. «Το πιο εντυπωσιακό και συνάμα παράξενο είναι η απόλυτη σιωπή που επικρατεί παντού», μου έλεγε φίλος που έφτασε ως εκεί, «μια σιωπή την οποία διαταράσσουν κάποιες φορές οι φωνές των ζώων αλλά και ο ανατριχιαστικός ήχος που κάνει ο πάγος όταν σπάει στο πέρασμα του πλοίου». Οι τολμηροί μπορείτε να απολαύσετε επί τόπου την παράξενη αυτή συναυλία, με τις τιμές για κρουαζιέρες των δέκα και βάλε ημερών να ξεκινούν από τις 6.000 δολάρια και σε κάποιες περιπτώσεις να ξεπερνούν τις 24.000 δολάρια! Οσο ακριβό και αν ακούγεται, σύμφωνα με τα στοιχεία, οι τουρίστες που επισκέπτονται την περιοχή χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται, γεγονός που επιβάλλει τη λήψη νέων μέτρων που θα προστατεύσουν την ήπειρο του απόλυτου ψύχους, καθώς ακόμα και οι εκπομπές καυσαερίων από τα κρουαζιερόπλοια θέτουν σε κίνδυνο το ευαίσθητο οικοσύστημα.

Tip: Η πόλη Ουσουάια, η αργεντίνικη πρωτεύουσα της Γης του Πυρός, µε πληθυσµό 64.000 κατοίκων, χαρακτηρίζεται ως «η νοτιότερη πόλη στον κόσµο».

Μερική άποψη του οικισμού που βρίσκεται στη νήσο Κουλουσούκ της Γροιλανδίας.

Γροιλανδία: Ο πολιτισμός των Ινουίτ

Το μεγαλύτερο νησί του πλανήτη μας, συνολικής έκτασης 2.166.086 τετραγωνικών χιλιομέτρων, είναι καλυμμένο σε ποσοστό μεγαλύτερο του 80% με πάγο! Κι όμως, ακόμα και σε αυτή την αφιλόξενη εν πρώτοις γη αναπτύχθηκε από τους Εσκιμώους Ινουίτ ένας ιδιόμορφος πολιτισμός, μια κοινωνία που γνώρισε ακμή και που τα τελευταία χρόνια υποδέχεται όλο και περισσότερους επισκέπτες. Η Γροιλανδία είναι ένας τόπος διαφορετικός. Οι πόλεις και τα χωριά της δεν επικοινωνούν μεταξύ τους με δρόμους αλλά με αεροδιαδρόμους, αφού οι μετακινήσεις γίνονται σχεδόν αποκλειστικά με αεροπλάνα και ελικόπτερα, και στις πιο κοντινές κατοικημένες περιοχές με πλοία. Αυτό κάνει το ταξίδι ακόμα πιο ακριβό. Ούτως η άλλως πρόκειται για μέρος με… αλμυρή διαμονή (αφού δεν υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία) και διατροφή (αφού όλα σχεδόν τα είδη είναι εισαγόμενα και έρχονται τα περισσότερα από τη Δανία). Η Γροιλανδία θεωρείται αυτόνομη περιοχή του Βασιλείου της Δανίας και τα παιδιά της μαθαίνουν στο σχολείο εκτός από την τοπική διάλεκτο και δανέζικα. Πρωτεύουσά της είναι η Νουούκ (σημαίνει Καλή Ελπίδα) η οποία είναι και η μεγαλύτερη πόλη της. Η Σισιμιούτ και η Ιλουλισάτ είναι η δεύτερη και η τρίτη αντίστοιχα σε πληθυσμό ανάμεσα στις μικρές πόλεις που βρίσκονται κυρίως στα νότια παράλια του νησιού. Τώρα, τι προσφέρει η Γροιλανδία στον επισκέπτη της; Την ευκαιρία να γνωρίσει έναν άλλον τρόπο ζωής, αλλά και μια γωνιά με σπάνια φυσική ομορφιά. Εννοείται πως η καλύτερη περίοδος για να την επισκεφθείτε είναι το καλοκαίρι – θυμηθείτε, από τις 25 Μαΐου έως τις 25 Ιουλίου ο ήλιος δεν δύει καθόλου. Είναι η εποχή που οι ντόπιοι απολαμβάνουν τον, ας τον πούμε, πιο φιλικό καιρό, περνώντας πολλή ώρα έξω. Τα περισσότερα οργανωμένα ταξίδια από την Ελλάδα συνδυάζουν τη Γροιλανδία με τη γειτονική Ισλανδία, έτσι όμως, αν και βλέπεις όμορφα πράγματα και στις δύο χώρες, δεν έχεις τον απαραίτητο χρόνο για τις γνωρίσεις σε βάθος. Πάντως, μία εβδομάδα εκεί για δύο άτομα στοιχίζει από 3.000 ευρώ και πάνω, χωρίς εννοείται τα (πολύ ακριβά!) αεροπορικά εισιτήρια που ανεβάζουν δραματικά το κόστος. Είναι όμως, όπως είπαμε, ταξίδι ζωής.

Tip: Ινουίτ σημαίνει άνθρωποι. Πρόκειται για απογόνους της αρχαίας νομαδικής φυλής των Τούλε που έφτασαν στη Γροιλανδία από την Αλάσκα μετά το 1300 μ.Χ.

Το ιστορικό μοναστήρι Τακτσάνγκ αποτελεί πόλο έλξης για εκείνους που επισκέπτονται το βασίλειο του Μπουτάν.

Μπουτάν: το βασίλειο των Ιμαλαΐων

Επειτα από πολλούς μήνες απομόνωσης λόγω της COVID-19, το Μπουτάν άνοιξε πάλι τις πόρτες του για τους τουρίστες τον περασμένο Σεπτέμβριο προσπαθώντας να θέσει ξανά σε κίνηση την τουριστική βιομηχανία στην οποία επενδύει όλο και περισσότερο. Αλλά και θεσπίζοντας αρκετά υψηλό Ημερήσιο Τέλος Βιώσιμης Ανάπτυξης: Κάθε τουρίστας που εισέρχεται στη χώρα πρέπει να πληρώνει το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 200 δολαρίων ανά διανυκτέρευση! Οι εισπράξεις, σύμφωνα με κρατικούς αξιωματούχους, θα αντισταθμίσουν τον αντίκτυπο των τουριστών στις εκπομπές άνθρακα. Απομένει να δούμε πόσοι θα επιλέξουν τη χώρα ως τον επόμενο προορισμό τους αποδεχόμενοι το χαράτσι. Oχι πως το ακριβό ταξίδι δεν αξίζει τον κόπο! Το ιστορικό βασίλειο της Νότιας Ασίας με έκταση 38.394 τετραγωνικών μέτρων και πληθυσμό 763.000 κατοίκων μπορεί να είναι μικρό αλλά είναι πλούσιο σε θρησκευτικά αξιοθέατα (παμπάλαια μοναστήρια) καθώς και σε φυσικές καλλονές λόγω των εντυπωσιακών απόκρημνων πλαγιών των Ιμαλαΐων πάνω στις οποίες είναι σκαρφαλωμένο. Το μοναστήρι Τακτσάνγκ (Φωλιά της τίγρης) είναι μία από τις πιο εμβληματικές μονές. Και μια σημαντική λεπτομέρεια: Δεδομένου ότι η χώρα βρίσκεται στα Ιμαλάια, το υψόμετρο μπορεί να σας δημιουργήσει μικροπροβλήματα και ενδεχομένως να χρειαστείτε μία ημέρα προσαρμογής.

Tip: Η Τιμπού, μια πόλη που ουσιαστικά ιδρύθηκε το 1955 από την ένωση διάφορων χωριών και βρίσκεται σε υψόμετρο 2.648 μέτρων, έγινε το 1961 η επίσημη πρωτεύουσα της χώρας.

Οι πεζοπορικές διαδρομές στην Παταγονία οδηγούν σε τοπία αποστομωτικής γοητείας.

Γη του Πυρός: Το τέλος του κόσμου!

Μαγευτικές λίμνες, τεράστιοι παγετώνες (που δυστυχώς με την κλιματική αλλαγή συρρικνώνονται), ψηλά βουνά, θαλάσσια περάσματα με αποικίες πιγκουίνων και άλλων άγριων ζώων… Το νότιο άκρο της Αμερικής που χαρακτηρίζεται και ως «το τέλος του κόσμου» είναι ένα μέρος που φημίζεται για την τραχιά ομορφιά του και για τη σπάνια βιοποικιλότητά του. Εχει έκταση 73.753 τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι χωρισμένο στα δύο: το δυτικό τμήμα, περίπου τα 2/3, ανήκει στη Χιλή και το υπόλοιπο στην Αργεντινή. Πρόκειται για αρχιπέλαγος το οποίο χωρίζει από την υπόλοιπη ήπειρο ο Πορθμός του Μαγγελάνου – ο οποίος πήρε το όνομά του από τον πορτογάλο θαλασσοπόρο Φερδινάνδο Μαγγελάνο που πρώτος τον διέπλευσε το 1520 στην προσπάθειά του να κάνει τον παρθενικό περίπλου της υδρογείου. Μέρος εξαιρετικά απομονωμένο και δυσπρόσιτο, αποτελεί το ταξιδιωτικό όνειρο πολλών φίλων της περιπέτειας. Τα οργανωμένα ταξίδια το συνδυάζουν με την επίσης όμορφη Παταγονία, φτάνοντας συνήθως στην πόλη Ουσουάια (βλ. και ταξίδι στην Ανταρκτική), στο Στενό Μπιγκλ και (ορισμένα) στο Εθνικό Πάρκο Alberto de Agostini που βρίσκεται δυτικά, ανήκει στη Χιλή και πήρε το όνομά του από τον ιταλό ιεραπόστολο που έφτασε ως εκεί τη δεκαετία του ’30. Οι δεκαήμερες-δεκαπενθήμερες εκδρομές από την Ελλάδα (με την Παταγονία στο ίδιο πακέτο) στοιχίζουν από 5.500 ευρώ και πάνω.

Tip: Στη Νότια Παταγονία, στο τμήμα της Χιλής και στον δρόμο προς τη Γη του Πυρός, το Εθνικό Πάρκο Torres del Paine θεωρείται ένα από τα κορυφαία φυσικά αξιοθέατα της αμερικανικής ηπείρου και προσελκύει χιλιάδες τουρίστες.

Τόπος θρησκευτικής λατρείας στη μογγολική στέπα.

Μογγολία της απέραντης στέπας

Φύση αυστηρή που επιβάλλεται με την απεραντοσύνη της και που σε κάνει να αισθάνεσαι μια μικροσκοπική κουκκίδα, ένας κόκκος σχεδόν αόρατος. Η στέπα της Μογγολίας μοιάζει χωρίς τέλος έτσι όπως χάνεται στον ορίζοντα. Χαμηλή βλάστηση, κρύο και οι χαρακτηριστικές σκηνές (yurt) εκείνων που έχουν μάθει να ζουν μόνοι στο πιο σκληρό περιβάλλον: Στρογγυλές, συνήθως από λευκό ύφασμα, πάνω στο οποίο είναι ζωγραφισμένα γεωμετρικά μοτίβα και φιγούρες αλόγων, των ζώων που τους συντροφεύουν και τους τρέφουν με το κρέας τους. Στην κορυφή τους καταλήγει το μπουρί-καμινάδα της κεντρικής σόμπας που ζεσταίνει το εσωτερικό. Παλαιότερα η Μογγολία, πατρίδα του Τζένγκις Χαν, ήταν τόπος άγνωστος για τους τουρίστες. Τώρα πια γίνονται οργανωμένα ταξίδια που ξεκινούν από την πρωτεύουσά της, την Ουλάν Μπατόρ (όπου βρίσκεται και το διάσημο μοναστήρι βουδιστών Γκαντάν Χιίντ), και μεταφέρουν τους συμμετέχοντες σε απομακρυσμένες περιοχές της στέπας, εκεί όπου ζουν κάτω από πρωτόγονες συνθήκες οι νομάδες, ή στην επαρχία Γκόμπι με τη διάσημη (και για τους εντυπωσιακούς αμμόλοφούς της) ομώνυμη έρημο. Εννοείται πως είναι ένα ταξίδι χωρίς πολλές ανέσεις. Τη χώρα διασχίζει και ο Υπερσιβηρικός (Υπερμογγολικός) Σιδηρόδρομος.

Tip: Το μοναστήρι Ερντεν Ζου, πιθανώς το παλαιότερο βουδιστικό μοναστήρι της χώρας, βρίσκεται πέντε ώρες με το αυτοκίνητο από την Ουλάν Μπατόρ, θεωρείται σημαντικός τόπος λατρείας από τους ντόπιους και προστατεύεται από την UΝESCO.

 

Τα φώτα των σπιτιών, αλλά και η λάμψη που δίνει στον ουρανό το Βόρειο Σέλας (στο βάθος δεξιά), κάνουν την πυκνή νύχτα στα νησιά του αρχιπελάγους Σβάλμπαρντ να μοιάζει πιο φιλική.

Αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ: Τα νησιά της πολικής αρκούδας

Aνήκει στη Νορβηγία. Βρίσκεται στον παγωμένο Αρκτικό Ωκεανό, στα μισά περίπου της απόστασης της χώρας από τον Βόρειο Πόλο. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου το Αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ (γνωστό και ως Νήσοι της Σπιτσβέργης) είναι καλυμμένο με πάγο. Οι 2.642 κάτοικοί του (αριθμός που προκύπτει από την απογραφή του 2012) ζουν με όλες τις δυνατές ανέσεις σε καλοφτιαγμένα σπίτια (η συντριπτική πλειονότητα στην πρωτεύουσα Λόνγκγιαρμπιεν της νήσου Σπιτσβέργης), έχουν μια αρκετά αξιοπρεπή αγορά για τρόφιμα και για άλλες ανάγκες τους, αλλά και οπλοφορούν με τον νόμο. Γιατί στην περιοχή ζουν και οι επικίνδυνες πολικές αρκούδες που… μη βρεθείς στον δρόμο τους! Οι θερμοκρασίες τους μήνες του χειμώνα κυμαίνονται μεταξύ -35 και -7 βαθμών Κελσίου, ενώ το καλοκαίρι, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, μεταξύ 0-10 βαθμών Κελσίου. Επίσης, από τα τέλη Σεπτεμβρίου έως και τα μέσα Φεβρουαρίου ο ήλιος δεν ανατέλλει ποτέ! Θα ρωτήσετε τώρα, γιατί να πάτε εκεί; Σίγουρα δεν είναι ένα ταξίδι για όλους, είναι όμως μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα (και αρκετά ασφαλής) περιπέτεια για εκείνους που θέλουν κάτι περισσότερο από μερικές ημέρες αναψυχής και πολυτέλειας. Εξάλλου, τα παγωμένα αυτά νησιά φημίζονται για τα εντυπωσιακά τοπία τους. Και για την άγρια, για να μην ξεχνιόμαστε, ζωή τους. Θα φτάσετε ως εκεί με πτήση από το Oσλο προς το αεροδρόμιο του Λόνγκγιαρμπιεν. Η οποία διαρκεί τεσσερισήμισι ώρες. Για να καταλάβετε πόσο μακρινός είναι ο προορισμός σας!

Tip: Στη Σπιτσβέργη βρίσκεται η διάσημη πόλη-φάντασμα Πιραμίντεν που ιδρύθηκε από Σουηδούς το 1910 και πουλήθηκε στην ΕΣΣΔ το 1927. Εκεί μέχρι το 1998 ζούσαν οι 700 εργάτες που εργάζονταν στα λιγνιτωρυχεία της περιοχής.

 

Λευκοντυμένη τον χειμώνα, αλλά και ανθισμένη την άνοιξη και το καλοκαίρι, η Αλάσκα θεωρείται μια από τις πιο ιδιαίτερες και πιο όμορφες Πολιτείες των ΗΠΑ.

Στην οργιαστική φύση της Αλάσκας

Δεν ανήκω στους τυχερούς που έχουν φτάσει ως εκεί, ελπίζω όμως κάποτε να τα καταφέρω, αν και είναι πολλά τα λεφτά! Πάντως, φίλοι που την επισκέφθηκαν μια άνοιξη μου μιλούσαν για ένα από τα ομορφότερα μέρη που έχουν δει (και είναι πολυταξιδεμένοι), εστιάζοντας κυρίως στην ανθισμένη φύση, στο πολύχρωμο χαλί από εκατοντάδες είδη λουλουδιών που σκεπάζει τις πεδιάδες της και που κατεβαίνει σαν κύμα από τις βουνοπλαγιές της. Η Αλάσκα είναι η βορειότερη και η μεγαλύτερη σε έκταση Πολιτεία των ΗΠΑ. Ομως, στα 1,7 εκατ. τ.μ. της επιφάνειάς της φιλοξενεί μόλις 730.000 κατοίκους (κατά την απογραφή του 2021). Τα φιόρδ της, οι παγετώνες της, τα ψηλά βουνά και τα ορμητικά ποτάμια με το πεντακάθαρο νερό την έχουν κάνει διάσημη ως έναν από τους κορυφαίους φυσιολατρικούς προορισμούς στον πλανήτη. Διάσημες είναι και οι θερμές πηγές της. Φτάνετε ως εκεί με οργανωμένες εκδρομές μέσω του Κάλγκαρι και του Μπανφ ή και με κρουαζιέρες από το Σιάτλ, το Βανκούβερ ή και από το Ανκορεϊτζ, την πρωτεύουσά της Αλάσκας, η οποία έχει συχνή αεροπορική σύνδεση με άλλες αμερικανικές μεγαλουπόλεις. Το Εθνικό Πάρκο Denali με τα άγρια ζώα του, το Εθνικό Πάρκο Kenai Fjords με τις φάλαινες, τις φώκιες και τα δραματικά βραχώδη τοπία και το Εθνικό Πάρκο Glacier Bay περιλαμβάνονται στα κυριότερα αξιοθέατα. Πρόκειται βεβαίως για ταξίδι αρκετών χιλιάδων ευρώ.

Tip: Ο Σον Πεν, ως σκηνοθέτης, έχει κινηματογραφήσει μαγικά την άγρια ομορφιά της Αλάσκας στο «Ταξίδι στην άγρια φύση» («Into the Wild», 2007). Η ταινία είναι εμπνευσμένη από την αληθινή ιστορία του Κρίστοφερ Μακ Καντλς, ενός νεαρού ο οποίος αναζητούσε την περιπέτεια και που είχε, δυστυχώς, δραματικό τέλος.

 

Τα υπερμεγέθη αγάλματα της Νήσου του Πάσχα παραμένουν άλυτα μυστήρια για τους αρχαιολόγους που ερευνούν τη μακρινή αυτή περιοχή.

Νησί του Πάσχα: Τόπος μυστηρίου

Δυστυχώς, τον περασμένο Οκτώβριο, πυρκαγιά που αποδίδεται σε εμπρησμό προκάλεσε ανεπανόρθωτες φθορές σε ορισμένα από τα αινιγματικά αγάλματα μοάι για τα οποία είναι διάσημο το νησί του Νοτιοανατολικού Ειρηνικού. Οπως και αν έχει, το Εθνικό Πάρκο Ράπα Νούι όπου βρίσκονται τα αγάλματα εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα (και ενδιαφέροντα λόγω των μυστηρίων που το περιβάλλουν) αρχαιολογικά πάρκα του κόσμου. Είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίο οι τουρίστες κάνουν τη μεγάλη πτήση των έξι ωρών πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό από το Σαντιάγκο της Χιλής, χώρας στην οποία ανήκει το νησί. Να σημειωθεί πως το Νησί του Πάσχα είχε κλείσει για τους τουρίστες για αρκετούς μήνες κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά και πως ακόμα και τώρα που άνοιξε και που η επικοινωνία του με τον υπόλοιπο κόσμο αποκαθίσταται (αν και οι πτήσεις είναι ακόμα πολύ αραιές) τα πρωτόκολλα ασφαλείας είναι αρκετά αυστηρά.

Tip: Φαίνεται πώς η πρώτη επίσκεψη Ευρωπαίου στο νησί έγινε στις 5 Απριλίου 1722 από τον ολλανδό θαλασσοπόρο Γιάκομπ Ρόγκεβεν, ο οποίος το βάφτισε με το σημερινό όνομά του καθώς έφτασε εκεί την ημέρα του Πάσχα.

Το φημισμένο Sua Ocean Trench στο ηφαιστειογενές νησιωτικό σύμπλεγμα της Σαμόα.

Σαμόα των ηφαιστείων

Εννέα ηφαιστειογενή νησιά, εκ των οποίων τέσσερα (Ουπόλου, Σαβάι, Απολίμα, Μανόνο) κατοικούνται. Αυτή είναι η Σαμόα. Και, ναι, βρισκόμαστε στην Πολυνησία, στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, 2.400 χιλιόμετρα βορείως της Νέας Ζηλανδίας. Στο μέρος όπου πρώτοι πάτησαν τα πόδια τους ο Ολλανδός Γιάκομπ Ρόγκεβεν, το 1722, και ακολούθως ο Γάλλος Λουί-Αντουάν ντε Μπουγκενβίλ, περί το 1767, ο οποίος και ονόμασε τη συστάδα «Νησιά των Θαλασσοπόρων». Μέρος βασανισμένο από κατακτητές, αποικιοκράτες, αλλά και από τους ισχυρότερους «γείτονές» της (το 2002 η Νέα Ζηλανδία ζήτησε επισήμως συγγνώμη για τα δεινά που υπέστησαν εξαιτίας των πολιτικών και των λανθασμένων ενεργειών της οι κάτοικοί της), η Σαμόα ζούσε από την αλιεία και τη γεωργία, με τον τουρισμό να κερδίζει τα τελευταία χρόνια έδαφος. To Sua Ocean Trench, μια τρύπα-πισίνα με νερό που γεννήθηκε από μια ηφαιστειακή έκρηξη, οι επίσης ηφαιστειακοί φυσητήρες Alofaaga, το σπήλαιο Paia Dwarfs και ο καταρράκτης Afu Aau Waterfalls είναι μερικά μόνο από τα φυσικά αξιοθέατά της. Τα «Taumeasina Island Resort», «Saletoga Sands Resort and Spa» και «Sinalei Reef Resort and Spa» είναι μερικά από τα πολυτελή ξενοδοχεία που λειτουργούν στα νησιά και που υπόσχονται διακοπές στην παρθένα φύση με όλες τις ανέσεις.

Tip: Το τατουάζ είναι μια τέχνη που πιθανολογείται πως ξεκίνησε από τη Σαμόα ή γενικότερα από την Πολυνησία. Τα ιδιαίτερα τατουάζ που παραδοσιακά κάνουν ακόμα και σήμερα οι κάτοικοι του νησιού μπορεί και να καλύπτουν ολόκληρο το σώμα ανδρών και τις γάμπες των γυναικών.

Το μεγαλείο της φύσης της Νέας Ζηλανδίας, όπως φαίνεται από ψηλά, από βεράντα εστιατορίου στο Κουίνσταουν.

Νέα Ζηλανδία: Η ανεξάντλητη

Με αυτά και με εκείνα φτάσαμε και στη Νέα Ζηλανδία, στην πολύ-πολύ μακρινή για εμάς χώρα που προσφάτως ήρθε στο προσκήνιο λόγω της κυβερνητικής απόφασης να απαγορεύσει διά βίου το κάπνισμα στις νέες γενιές και να γίνει έτσι η πρώτη non smoking χώρα στον κόσμο. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει, όσοι όμως σκοπεύουν να την επισκεφθούν και είναι φανατικοί καπνιστές ας βιαστούν, γιατί μπορεί σε λίγο να μην τους επιτρέπεται η είσοδος αν κρατούν τσιγάρο. Αν και η απαγόρευση του καπνίσματος δεν μπορεί να είναι ισχυρός λόγος για να μας κρατήσει μακριά από έναν προορισμό που (παρότι πανάκριβος και λόγω των αεροπορικών εισιτηρίων και λόγω του υψηλού επιπέδου ζωής), θεωρείται ένας από τους ομορφότερους και εντυπωσιακότερους (ως προς τις φυσικές καλλονές) του κόσμου. Δεν είναι δυνατόν να χωρέσουμε όλα τα αξιοθέατα της εκτεταμένης νησιωτικής χώρας σε μερικές αράδες. Ούτε είναι αρκετό ένα ταξίδι για να τη γνωρίσει κάποιος απ’ άκρη σ’ άκρη, την επιλέγουμε όμως για το τέλος του σημερινού οδοιπορικού μας στα τέσσερα σημεία του χάρτη για να κλείσουμε με μερικές εικόνες πραγματικά συγκινητικής ομορφιάς: Με παραμυθένια τοπία στο Εθνικό Πάρκο Fiordland, στο φιορδ Μίλφορντ Σάουντ, στο όρος Αοράκι (ή όρος Κουκ) στο Εθνικό Πάρκο Αμπέλ Τάσμαν, στο Εθνικό Πάρκο Τονγκαρίρο, στη λίμνη Τάουπο, στη Ροτορούα με τη γεωθερμική δραστηριότητα, στους παγετώνες Φραντς Γιόζεφ και Φοξ, στον Κόλπο των Νησιών… Και το ταξίδι συνεχίζεται. Για πάντα!

Tip: Η ομορφιά της Νέας Ζηλανδίας την έχει κάνει ιδανικό κινηματογραφικό σκηνικό. Εκεί έχουν γυριστεί σκηνές από επικές ταινίες όπως οι τριλογίες
«Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών», τα «Χόμπιτ» και «Το χρονικό της Νάρνια».