Για όσους γνώριζαν, η επιλογή του Απόστολου Τζιτζικώστα για τη θέση του επιτρόπου στην ΕΕ δεν ελήφθη τις τελευταίες ημέρες. Για την ακρίβεια, δεν ελήφθη ούτε καν μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και την ανάγκη που προέκυψε, ώστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να εξισορροπήσει διάφορες δυνάμεις και ειδικότερα εκείνες που άρχισαν να ασκούνται από τους εκ δεξιών παραπονεμένους, Βορειοελλαδίτες και μη.
Ηταν κάτι που ψιθυριζόταν στο Μαξίμου από καιρό, σχεδόν από τις αρχές του έτους. Και είναι προφανές ότι πρόκειται για απόφαση με εσωκομματικά κριτήρια, καθώς ο Πρωθυπουργός γνωρίζει εδώ και καιρό, τουλάχιστον από τις περυσινές αυτοδιοικητικές εκλογές, ότι τα φέουδα και μικροτσιφλίκια στο εσωτερικό της ΝΔ είχαν αρχίσει να δραστηριοποιούνται και πάλι. Στο ερώτημα, πάντως, γιατί ο Τζιτζικώστας και όχι κάποιος άλλος, κυβερνητικές πηγές απαντούσαν με τρεις λέξεις: 1. Βόρεια Ελλάδα. 2. Αιρετός και 3. Πολιτικός. Και κάτι τελευταίο: ο Τζιτζικώστας είναι εξαιρετικά επιμελής.
Ηδη άρχισε μου λένε να ετοιμάζεται για την ακρόασή του σε επίπεδο ΕΕ, η οποία δεν προβλέπεται να είναι και εύκολη υπόθεση. Είχε και χρόνο μπροστά του, καθώς όπως γράφω παραπάνω ήξερε για την επιλογή του εδώ και καιρό…
***
Με τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας (και ανθυποψήφιό του στις εσωκομματικές εκλογές του 2015-2016) ο Πρωθυπουργός είχε διατηρήσει ένα ικανοποιητικό έως και καλό επίπεδο επικοινωνίας και η αλήθεια είναι ότι ο Τζιτζικώστας είχε «βάλει πλάτη» σε πολλά και κυρίως στις εκλογές. Τώρα, κατά πόσον αυτά σχετίζονται με την ευρωπαϊκή διάσταση του πράγματος, μπορεί εύκολα να το καταλάβει κανείς: Λίγο!
Περισσότερο απασχολεί τον Πρωθυπουργό αυτή τη στιγμή να κλείσει πληγές στα δεξιά ή να αποτρέψει το να ανοίξουν άλλες παρά να υπάρχει μια ισχυρή εκπροσώπηση στην Επιτροπή, καθώς αυτή ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσε να υπερβεί το διαμέτρημα της χώρας και τους συσχετισμούς στην ίδια την Ενωση, αλλά και έχοντας ο ίδιος μία προνομιακή σχέση και επικοινωνία με την ηγεσία της Επιτροπής. Τι σημαίνει αυτό; Είτε το χαρτοφυλάκιο των Μεταφορών (το πιθανότερο) είτε της Μεσογείου είτε της Διεύρυνσης (θα είναι έκπληξη).
***
Πού θα πάει;
Τώρα που ανακοινώθηκε ο επίτροπός μας στην Κομισιόν, απομένει μια άλλη εκκρεμότητα: Ποιος ή ποια θα είναι επικεφαλής του γραφείου (cabinet ονομάζεται) του Απόστολου Τζιτζικώστα; Ισως το επικρατέστερο σενάριο είναι αυτό της Αννας-Μαρίας Μπούρα, διευθύντριας του διπλωματικού γραφείου του Πρωθυπουργού, η οποία αποχωρεί από το Μαξίμου για ευρωπαϊκό πόστο. Ως πρέσβης Α’ βαθμού μπορεί να το αναλάβει, εκτός εάν το υπουργείο Εξωτερικών θελήσει να τη μεταθέσει σε πρεσβεία στην Ευρώπη ή σε επιτροπή εξωτερικών της ΕΕ.
***
Μια ωραία ατμόσφαιρα
Η οικονομία, λένε πολύ σωστά, είναι «κλίμα». Το «κλίμα» όμως παίζει πρωτεύοντα ρόλο και στη λειτουργία μιας κυβέρνησης. Το λέω επειδή η μία «κλιματική» συνθήκη επηρεάζει καταφανώς την άλλη και επειδή, όπως μαθαίνω, έχουν συγκεντρωθεί αρκετά σύννεφα στις σχέσεις τινών υπουργών με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.
Οι μεν πρώτοι ζητούν κονδύλια, το δε δεύτερο επικαλείται τις δημοσιονομικές αντοχές του κράτους για να απορρίπτει τα αιτήματα. Κλασικά πράγματα, θα πείτε. Αλλά όχι ακριβώς. Διότι οι αιτούντες υπουργοί κατηγορούν το υπουργείο Οικονομικών όχι μόνο για μη τήρηση των υπεσχημένων αλλά και για ανυπαρξία σωστού προγραμματισμού. Τι απαντά το υπουργείο Οικονομικών ως προς αυτό; Διαμαρτύρεται για «έλλειψη κατανόησης». Ή μήπως «έλλειψη κατανόησης» θεωρείται και το «άδειασμα» του αρμόδιου υπουργού για τον ΦΠΑ στην ακτοπλοΐα;
Εγώ τώρα να σας πω πως το νόημα της διαμαρτυρίας δεν αντιλαμβάνονται ούτε οι παράγοντες της αγοράς. Ενδεχομένως ούτε ο ίδιος ο κοινός νους. Προς τι ο πανικός του οικονομικού επιτελείου σε σχέση με τα δημοσιονομικά; Μήπως η κυβέρνηση δεν «πανηγύριζε» για την εκτέλεση του προϋπολογισμού και την υπεραπόδοση των εσόδων;
***
Ο άνθρωπος που ρώτησα για να πάρω απάντηση – ή μάλλον για να μου εξηγήσει το οξύμωρο του πράγματος – έκανε λόγο για «δεσμεύσεις» που αναμένουν την κυβέρνηση το δεύτερο εξάμηνο του 2024 καθώς και για τα ελλείμματα της γενικής κυβέρνησης που πιέζουν. Οσο για τις κατηγορίες περί μη σωστού προγραμματισμού, αρκέστηκε να δείξει προς την πλευρά του Μεγάρου Μαξίμου και του «επιτελικού κράτους» που αναλώθηκε σε διάφορες παροχές για τις ανάγκες των αλλεπάλληλων εκλογικών κύκλων. Κλίμα απλώς; Μια ωραία ατμόσφαιρα είναι εκεί στην κυβέρνηση.
***
Αναζητούν λύση για τις στρατιωτικές σχολές
Οταν στο τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο τέθηκε θέμα για μειωμένο ενδιαφέρον σπουδαστών στις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων (παρά την αύξηση του αριθμού των εισακτέων), ο Πρωθυπουργός ζήτησε άμεσες λύσεις και επικοινωνιακή προβολή των παραγωγικών σχολών.
Νέα μαχητικά προμηθεύεται η χώρα, όπως και φρεγάτες, καθώς και νέα οπλικά συστήματα για τα οποία απαιτείται αυξημένος αριθμός εισακτέων στις σχολές αυτές. Απ’ ό,τι μαθαίνω, βρέθηκε ήδη η διαφημιστική εταιρεία η οποία θα αναλάβει δωρεάν την καμπάνια, αλλά στις λύσεις κάπου «σκοντάφτει» το θέμα.
Οι προτάσεις που κατέθεσε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας είναι συγκεκριμένες. Ζητεί εξομοίωση των αποδοχών των σπουδαστών των παραγωγικών σχολείων των Ενόπλων Δυνάμεων με αυτές της Αστυνομίας. Για να αντιληφθείτε τι ακριβώς συμβαίνει και πώς αποθαρρύνονται τα παιδιά να στραφούν προς τις Σχολές Ναυτικών Δοκίμων, Ικάρων ή Ευελπίδων είναι ότι η αμοιβή τους είναι 200-250 ευρώ, ενώ η αμοιβή των σπουδαστών στην Αστυνομία φθάνει και τα 700 ευρώ.
Το πλέον εξωφρενικό όμως συμβαίνει στη Σχολή Δοκίμων, όπου στην ίδια σχολή φοιτούν σπουδαστές του Λιμενικού με πολύ μεγαλύτερες αμοιβές από τα 200 ευρώ που λαμβάνουν οι σπουδαστές ναυτικοί δόκιμοι. Ο κ. Δένδιας κατέθεσε και μια άλλη πρόταση. Να γίνεται εισαγωγή σπουδαστών στις σχολές όχι μόνον από μία κατεύθυνση (π.χ. θετική), αλλά από όποια άλλη κατεύθυνση θέλει ο σπουδαστής, θέμα το οποίο θα συζητήσει με τον υπουργό Παιδείας Κυριάκο Πιερρακάκη.
***
Ποιος στηρίζει ποιον στο ΠαΣοΚ
Στο ΠαΣοΚ έχουν μπλέξει μέσα στο κατακαλόκαιρο και οι διεκδικητές της ηγεσίας τρέχουν δεξιά και αριστερά προσπαθώντας να υπενθυμίσουν τις υποψηφιότητές τους και τις πολιτικές τους θέσεις.
Ολοι προσπαθούν να συνομιλήσουν με όλους, και αυτή η διαδικασία έχει αναδείξει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία. Για παράδειγμα, μαθαίνω ότι παλαιά στελέχη όπως ο Πέτρος Ευθυμίου και ο Κώστας Σκανδαλίδης στηρίζουν Δούκα, ότι ο Κατρίνης έχει πάρει πολύ στα σοβαρά την υπόθεση και δεν σηκώνει καν το τηλέφωνο στον Ανδρουλάκη (από εκεί που θεωρούνταν «αντ’ αυτού»), ενώ ο ίδιος ο σημερινός πρόεδρος του κόμματος επιδιώκει επαφή ακόμη και με πρόσωπα με τα οποία είτε δεν συνομιλούσε ποτέ είτε είχε χρόνια να συναντήσει.
Μεταξύ αυτών κρατήστε την πρόσφατη επαφή που έμαθα ότι είχε ο Ανδρουλάκης με τον Πέτρο Λάμπρου, από τους στενότερους συνεργάτες και εξ απορρήτων του Ανδρέα Παπανδρέου, και όχι μόνο, ο οποίος στα οργανωτικά παραμένει «πρύτανης». Μπορεί κάποια από αυτά τα στοιχεία να αποδειχθούν σημαντικά στην πορεία και στην κατάληξη.
***
Η εβδομάδα που πέρασε είχε ως αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή τον Μπ. Νετανιάχου (φωτογραφία). Σκεφθείτε: μέσα σε λίγες ημέρες, ο ισραηλινός πρωθυπουργός (τον οποίο ο Ερντογάν αποκάλεσε για ακόμη μία φορά «Χίτλερ») κατάφερε τρία δυνατά χτυπήματα στη Χαμάς ανακοινώνοντας ότι ο ισραηλινός στρατός «εξολόθρευσε» στη Γάζα τον στρατιωτικό ηγέτη της και έναν από τους εγκεφάλους της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου Μοχάμεντ Ντέιφ, ενώ την Τετάρτη, και όσο ο Νετανιάχου βρισκόταν στις ΗΠΑ, νεκρός έπεσε και ο πολιτικός ηγέτης της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια, έπειτα από στοχευμένη δολοφονία στην Τεχεράνη όπου είχε βρεθεί προκειμένου να παραστεί στην ορκωμοσία του νέου, κατά τι πιο μετριοπαθούς, ηγέτη του Ιράν.
Τι άλλο κατάφερε ο 74χρονος ισραηλινός πρωθυπουργός; Να διχάσει κυριολεκτικά τις ΗΠΑ μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, συναντώντας σε πολύ εγκάρδια ατμόσφαιρα τον Ντόναλντ Τραμπ και πραγματοποιώντας μια ομιλία στο Κογκρέσο χωρίς κανένα όραμα, χωρίς καμία αναφορά σε «Παλαιστίνη», χωρίς τους μισούς Δημοκρατικούς από κάτω, χωρίς την Κάμαλα Χάρις να προεδρεύει και με τη Νάνσι Πελόζι να κάνει λόγο για τη «μακράν τη χειρότερη παρουσίαση ξένου αξιωματούχου» διαχρονικά.
