Ισως για πολλούς να φαντάζει περίεργο, αλλά το κύριο θέμα συζήτησης στο γεύμα που παρέθεσε στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στον τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν ήταν το… μπάσκετ.
Η κουβέντα σχεδόν αναγκαστικά ήρθε και στον τούρκο προπονητή Εργκίν Αταμάν που άφησε το καλοκαίρι την Εφές για τον Παναθηναϊκό, τον οποίο άλλωστε ο Ερντογάν θέλησε να συναντήσει αργότερα στην τουρκική πρεσβεία.
Δεν ξέρω εάν η συζήτηση επεκτάθηκε και στον Δημήτρη Ιτούδη, τον έλληνα εκπρόσωπο στους τουρκικούς μπασκετικούς πάγκους από τη θέση του προπονητή της Φενέρμπαχτσε. Σίγουρα όμως έγινε, όπως μαθαίνω, ειδική αναφορά από τον Ερντογάν στον διεθνή έλληνα ποδοσφαιριστή Τάσο Μπακασέτα που πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια στο τουρκικό πρωτάθλημα ως παίκτης της ομάδας της Τραπεζούντας.
Ο Ερντογάν πάντως με την κουβέντα να περιστρέφεται επί ώρα γύρω από τα μπασκετικά, πρότεινε στον Πρωθυπουργό ένα σχέδιο για τη δημιουργία από κοινού με τον Μητσοτάκη μιας ισχυρής ελληνοτουρκικής ομάδας μπάσκετ. Εγκαινιάζοντας έτσι μετά τη διπλωματία των σεισμών και τη διπλωματία του μπάσκετ στα ελληνοτουρκικά, αντιγράφοντας τη διπλωματία του πινγκ-πονγκ, στην οποία είχαν βασιστεί ο Κίσινγκερ και ο Νίξον για να προσεγγίσουν την Κίνα.
Φαίνεται ότι ο κ. Ερντογάν επενδύει αρκετά σε αυτή την ιδέα αφού πρότεινε στον Πρωθυπουργό όταν επισκεφθεί την Αγκυρα τον Απρίλιο ή τον Μάιο να παίξουν μαζί έναν αγώνα μπάσκετ.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδέχθηκε την πρόκληση Ερντογάν, αφού όπως του είπε προπονείται συχνά, καθώς παίζει μια φορά την εβδομάδα μπάσκετ. Επιπλέον όμως ζήτησε από τον Ερντογάν να επισκεφθεί και την Καππαδοκία για να πετάξει με… αερόστατο.
Ντολμαδάκια και εκμυστηρεύσεις
Στο ελληνοτουρκικό γεύμα, το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης, στο Μαξίμου ειπώθηκαν πολλά, από το πώς παρασκευάζονται τα ντολμαδάκια γιαλαντζί έως γιατί σταμάτησε το ποδόσφαιρο ο Ερντογάν (για να μην τραυματιστεί).
Μάλιστα, αυτό που έκανε εντύπωση ήταν και η αποκάλυψη του τούρκου προέδρου ότι αυτή θα είναι η τελευταία του θητεία στην προεδρία. Θα παραμείνει στην πολιτική, αλλά, όπως είπε, όχι στην προεδρία. Μαζί με τον τούρκο πρόεδρο ήταν και ένας διατροφολόγος ο οποίος τσέκαρε εάν κάθε πιάτο ανταποκρινόταν στο διατροφικό πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθεί ο τούρκος πρόεδρος, εάν δηλαδή έχει αλάτι ή όχι, γλουτένη κ.λπ.
Και όταν ήρθε η σειρά του γλυκού, σιμιγδαλένιος χαλβάς, υπήρξε η υπενθύμιση ότι ο τούρκος πρόεδρος δεν τρώει γλυκά. Τότε ο Πρωθυπουργός αμέσως του αντιπρότεινε φρούτα.
Τέλος, φεύγοντας από το Μαξίμου ο τούρκος πρόεδρος πρόσφερε δύο δώρα στον Πρωθυπουργό. Ενα βιβλίο για την τουρκική πολιτική στο Παλαιστινιακό και ένα βάζο, περίπου όμοιο με αυτό που πρόσφερε στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με τον Πρωθυπουργό επίσης να του προσφέρει ένα βιβλίο με τα οθωμανικά μνημεία στην Ελλάδα.
Ορισμένα σημειολογικά στοιχεία της συνάντησης Μητσοτάκη – Ερντογάν είχαν την ιδιαίτερη αξία τους. Κατ’ αρχάς, μία ενδιαφέρουσα σύμπτωση ήταν ότι η επίσκεψη του προέδρου της Τουρκίας πραγματοποιήθηκε ακριβώς την ίδια ημερομηνία με την αντίστοιχη του 2017.
Μόνο που εκείνη η προηγούμενη ήταν πολύ πιο περιπετειώδης και όπως όλοι θυμούνται, φθάσαμε στα όρια του δημόσιου διπλωματικού επεισοδίου.
Μία άλλη ενδιαφέρουσα σημειολογία ήταν αυτή του… καναπέ. Και εξηγούμαι: Το 2017 ο Ερντογάν είχε καταλάβει τον καναπέ του Προεδρικού Μεγάρου, απ’ όπου είχε αναπτύξει όλες τις διαστάσεις των τουρκικών διεκδικήσεων. Αυτή τη φορά, σε έναν άλλο καναπέ, αυτόν του Μεγάρου Μαξίμου, ο τούρκος πρόεδρος και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης υπέγραψαν τη Διακήρυξη Φιλίας και Καλής Γειτονίας.
Αλλοι καιροί, άλλα ήθη, μετά από μια εκλογική νίκη που ανανέωσε τη θητεία αμφοτέρων και όλα αυτά αναμφίβολα έχουν τη σημασία τους.
Τα βάσανα του ΣΥΡΙΖΑ και οι ευρωεκλογές
Οσο συνεχίζονται τα βάσανα και ο αλληλοσπαραγμός μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς, αλλά και μεταξύ των όσων αποφάσισαν να παραμείνουν στο κόμμα υπό την ηγεσία του Στέφανου Κασσελάκη, το βλέμμα στρέφεται στις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Εκεί θα κριθούν και θα μετρηθούν τα πάντα, θα φανεί αν κάποιος έχει προοπτική σοβαρής πολιτικής συνέχειας και με ποιο περιεχόμενο.
Το κρίσιμο όμως εν όψει αυτών είναι και ποιοι θα μπουν στις λίστες των κομμάτων ως υποψήφιοι για την Ευρωβουλή. Το σενάριο να είναι ο Στέφανος Κασσελάκης υποψήφιος το αποκλείει ο ίδιος στη συνέντευξη την οποία μπορείτε να διαβάσετε στις πολιτικές σελίδες του «Βήματος». Αλλά υπάρχει και ένα άλλο σενάριο: να είναι υποψήφιος για την Ευρωβουλή ο Αλέξης Τσίπρας.
Θέλουν προσοχή τα μη κρατικά ΑΕΙ
Η υπόθεση των καταγγελιών από σπουδαστές σε σχέση με την εγκυρότητα των πτυχίων που έλαβαν από το Μητροπολιτικό Κολλέγιο αναδεικνύει για μια ακόμη φορά τη σημασία του αυστηρού πλαισίου και της εποπτείας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Η συζήτηση είναι πιο επίκαιρη εν όψει του επικείμενου νομοσχέδιου για τα μη κρατικά πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Η αποδοχή και η επιτυχία του εγχειρήματος προϋποθέτει την ψήφιση ενός αυστηρού πλαισίου για την προσέλκυση ξένων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων υψηλού κύρους και όχι την άνευ όρων «αναβάθμιση» των ιδιωτικών κολεγίων σε πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Η ευθύνη βαρύνει τον υπουργό Παιδείας καθότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να επεκταθούν οι παθογένειες της αγοράς των ιδιωτικών κολεγίων στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα τον ευτελισμό της σημαντικής μεταρρύθμισης.
Το σχέδιο του Τσίπρα
Να σας πάω λίγο στον Αλέξη Τσίπρα. Ρώτησα τους συνεργάτες του να μάθω τι έγινε με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψή του στη Ρώμη και μου είπαν ότι ο πρώην πρωθυπουργός θέλει να ενώσει τις «δύο Αριστερές», τη ριζοσπαστική και τη σοσιαλδημοκρατική.
Δύσκολη προσπάθεια. Και όπως έμαθα, το επόμενο ταξίδι του κ. Τσίπρα θα είναι στη Γαλλία, όπου και εκεί έχει προγραμματίσει αντίστοιχες συναντήσεις με στελέχη της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, όπως έκανε στην Ιταλία.
Η Νέα Αριστερά, ο παλιός ΣΥΝ και ο Μίμης Ανδρουλάκης
Και όμως, η ονομασία Νέα Αριστερά που επέλεξαν οι «11» έχει… προϊστορία. Ηταν μετά τη διάσπαση του 1991 στο ΚΚΕ και την αποχώρηση των «ανανεωτικών» που πήγαν στον ΣΥΝ.
Οι «πρώην», λοιπόν, οι οποίοι ήταν τουλάχιστον το μισό ΚΚΕ, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα ιδεολογικό ρεύμα, μια κίνηση με την επωνυμία «Νέα Αριστερά» στο πλαίσιο του ΣΥΝ που όδευε προς την πολιτική του ενοποίηση.
Το ρεύμα αυτό είχε πανελλαδική δικτύωση, θα είχε ιδεολογική λειτουργία και δεν θα επιδίωκε την αναλογική εκπροσώπησή του στα όργανα του ΣΥΝ. Πίσω από την πρωτοβουλία βρισκόταν ο πανταχού παρών Μίμης Ανδρουλάκης.
Η λειτουργία της «Νέας Αριστεράς» αποφασίστηκε τον Νοέμβριο του ’91, ενώ όπως καταθέτει ο ίδιος στο νέο του βιβλίου «Κάτω από τις στάχτες» (Πατάκης) «κανείς ανεξαιρέτως δεν διανοήθηκε πως το ρεύμα αυτό θα αμφισβητούσε ή θα χειραγωγούσε την πρόεδρο του Συνασπισμού», τη Μαρία Δαμανάκη.
Ο ίδιος ήταν ο εισηγητής στην πανελλαδική σύσκεψη που οργανώθηκε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με τη συμμετοχή 2.000 περίπου στελεχών.
Ομως είχε άδοξο τέλος η «Νέα Αριστερά» καθώς η δημιουργία της Κίνησης συνάντησε την ενόχληση ηγετικών κύκλων του ΣΥΝ και οι εμπνευστές του εγχειρήματος ήθελαν να αποφύγουν τις παρεξηγήσεις και τις αχρείαστες τριβές…
***
Το προηγούμενο του 2017, με τον Ταγίπ Ερντογάν να πρωταγωνιστεί, στον ίδιο χώρο και την ίδια ώρα, είναι βέβαιο ότι υπήρχε στη σκέψη της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Και με αυτή τη σκέψη-οδηγό το σκηνικό αυτή τη φορά στο Προεδρικό ήταν διαφορετικό.
Τότε εκείνη η επίσκεψη του τούρκου προέδρου στην Αθήνα λίγο έλειψε να εξελιχθεί σε διπλωματικό επεισόδιο, με τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο να παρεμένει σιωπηλός στις ασύμμετρες προκλήσεις Ερντογάν, ο οποίος είχε μιλήσει για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης και αποστρατιωτικοποίηση των νησιών.
Την Πέμπτη τα πράγματα δεν θύμιζαν καθόλου εκείνη την επίσκεψη. Ο καναπές που υπήρχε τότε αντικαταστάθηκε με δύο καρέκλες, σε σχετική απόσταση μεταξύ τους, η Πρόεδρος καλωσόρισε τον καλεσμένο με μια προσεκτική ομιλία χωρίς χειρόγραφο και ο Ερντογάν με το «καλημέρα» έδωσε τον τόνο για μια αισιόδοξη προοπτική στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, κάνοντας λόγο για μισογεμάτο ποτήρι. Σε αυτή την εικόνα του μισογεμάτου και όχι του μισοάδειου ποτηριού στα ελληνοτουρκικά παρέμεινε έως την επιστροφή του στην Αγκυρα.
