Αναμφισβήτητα οι χθεσινές δημοτικές εκλογές στις 4.000 πόλεις της Τουρκίας αποτέλεσαν μείζον θέμα με εθνικό διακύβευμα, που επηρεάζουν ακόμα και την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η μάχη των μαχών δόθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ερντογάν φέρει βαρέως το γεγονός ότι η πόλη που τον ανέδειξε εκλέγοντάς τον δήμαρχο το 1994 του έδωσε και τη μόνη εκλογική του ήττα το 2019, στα 22 χρόνια που κυβερνά την Τουρκία.
Χθες, επιδίωξε τη ρεβάνς και παρ’ όλο που ο ίδιος δεν ήταν υποψήφιος, όλοι καταλαβαίνουν ότι η μάχη ήταν μεταξύ του δημάρχου Εκρέμ Ιμάμογλου και του τούρκου προέδρου. Το έργο του Ιμάμογλου δεν ήταν εύκολο, γιατί η συμμαχία του με τους Κούρδους από τη μια και τους εθνικιστές της Μεράλ Ακσενέρ από την άλλη έχει διαλυθεί.
Ομως, διατήρησε ένα προσωπικό χάρισμα και μια δυνατότητα διείσδυσης στη θρησκευόμενη ψήφο, που αποτελεί μεγάλο μέρος των λαϊκών προαστίων της τουρκικής μητρόπολης. Ο Ιμάμογλου κατάφερε να ξεπεράσει τις δυσκολίες που το καθεστώς Ερντογάν του έχει δημιουργήσει, και αναδείχθηκε στον αναμφισβήτητο ηγέτη της αντιπολίτευσης και στον πιο αξιόπιστο αντίπαλο του Ερντογάν, με πολλές πιθανότητες να τον διαδεχθεί στις επόμενες προεδρικές εκλογές, το 2028.
Με την ήττα του Ερντογάν, πολλοί θεωρούν ότι υπάρχει ο κίνδυνος να επιστρέψει σε μια πολωτική και διχαστική στρατηγική προκειμένου να ελέγξει τη βαθιά διαιρεμένη σημερινή Τουρκία. Κάποιοι φοβούνται ότι η ήττα θα τον οδηγήσει στην περαιτέρω αλλαγή του τουρκικού Συντάγματος προς το συντηρητικότερο και θα επέτεινε την αντιδυτική στροφή του.
***
Η τελευταία απόφαση
Πριν καν στεγνώσει το μελάνι της παραίτησης των δύο στενών συνεργατών του κ. Μητσοτάκη, πρόλαβαν και δημοσίευσαν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την τελευταία απόφαση που υπέγραψε ο Γιάννης Μπρατάκος ως υφυπουργός στον Πρωθυπουργό. Αφορά την επιχορήγηση του Αθηναϊκού – Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων με το ποσό των 2,1 εκατ. ευρώ για την κάλυψη λειτουργικών δαπανών.
Ουσιαστικά πρόκειται για τη δεύτερη δόση της τακτικής επιχορήγησης προς το πρακτορείο. Για όσους είναι φίλοι των στατιστικών, ο Γιάννης Μπρατάκος υπηρέτησε ως υφυπουργός στον Πρωθυπουργό για 573 ημέρες, από τις 2 Σεπτεμβρίου 2022 έως τις 28 Μαρτίου 2024.
Συνολικά, στο διάστημα αυτό υπέγραψε 364 αποφάσεις τις οποίες ο καθένας μπορεί να αναζητήσει και να βρει στη «Διαύγεια». Ο ρόλος του ήταν κομβικός στο Μαξίμου. Μεγάλο μέρος των αρμοδιοτήτων του θα περάσει πλέον, όπως μαθαίνω, στον Θανάση Κοντογεώργη.
***
«Δεν βρίσκω δεξιό…»
Το συνέδριο της ΝΔ το ερχόμενο Σαββατοκύριακο είχε σχεδιαστεί ως μια πανηγυρική εκδήλωση για τα 50χρονα του κόμματος και την κομματική πανστρατιά εν όψει ευρωεκλογών. Ομως δύσκολα διαπιστώνει κανείς πολύ μεγάλο κέφι για πανηγύρια, καθώς οι πιέσεις προς την κυβέρνηση είναι πολλές, τα ανοιχτά μέτωπα περισσότερα, οι δημοσκοπήσεις κάπως «βαριές» και το εσωκομματικό πεδίο όχι και τόσο χαλαρό. Οπως μου λένε εκπρόσωποι της ακραιφνούς δεξιάς πτέρυγας, που ταυτίζονται πολιτικά με τον Αντώνη Σαμαρά (προφανώς), πέραν όλων των γνωστών και φανερών διαφωνιών υπάρχουν και κάποια άλλα ζητήματα που μπορεί να αποδειχθούν καθοριστικά στην κάλπη.
«Κοιτάζοντας το μισό ψηφοδέλτιο που έχει ανακοινωθεί, δεν βρίσκω έναν δεξιό να ψηφίσω», μου έλεγε στέλεχος και σαν να μην έφτανε αυτό, «έχω και καταγγελίες ότι και οι ελάχιστοι δεξιοί που κατάφεραν να είναι υποψήφιοι υπονομεύονται μεθοδευμένα και κεντρικά». Πολύ βαρύ το κλίμα, ίσως και περισσότερο από ποτέ, τουλάχιστον τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια.
***
Ποιος είναι ο καφετζής;
Μαθαίνω πως στους διάδρομους της Χαριλάου Τρικούπη υπάρχει στέλεχος και μάλιστα πρωτοκλασάτο που του έχει φορεθεί το παρατσούκλι «ο καφετζής». Δεν τον αποκαλούν πλέον με το όνομά του, το οποίο και δεν θα το αποκαλύψουμε, τουλάχιστον όχι σήμερα, αλλά με το καινούργιο του ψευδώνυμο.
Ο λόγος που βγήκε αυτό το παρατσούκλι είναι πως τελευταία ο «καφετζής» δείχνει ιδιαίτερη σπουδή για συγκεκριμένη μάρκα καφέ, με κάποιες κακές γλώσσες να λένε πως είναι ο αντιπρόσωπός της στην Ελλάδα. Με τον συγκεκριμένο βουλευτή επίσης μαθαίνω πως ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει κάνει μεγάλη υπομονή με τα τερτίπια του.
***
Αλλοι «συμπίπτουν», άλλοι όχι
Οι πονοκέφαλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη φαίνεται ότι δεν έχουν τέλος. Πέραν των Τεμπών, υπάρχουν και κάποια έκτακτα «απρόοπτα», που πιθανώς να είναι και πολύ κρίσιμα για τη συνέχεια, σε πολλά επίπεδα. Οπως η ματαίωση της επίσκεψής του στην Ουάσιγκτον. Οπως ενημέρωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, δεν συμπίπτουν τα προγράμματα με τον πρόεδρο Μπάιντεν.
Το κακό όμως είναι ότι σχεδόν ταυτόχρονα με τη ματαίωση του ταξιδιού του Πρωθυπουργού ανακοινώθηκε από τον Λευκό Οίκο ότι… συμπίπτουν τα προγράμματα του αμερικανού και του τούρκου προέδρου, ο οποίος θα επισκεφθεί την Ουάσιγκτον στις 9 Μαΐου. Αν όλα αυτά θα σημάνουν κάτι και θα δρομολογήσουν εξελίξεις, θα το διαπιστώσουμε ως συνήθως στην πορεία και πάντως σε ένα κρίσιμο διάστημα, λίγο πριν από τις ευρωεκλογές.
***
Τους πέταξε στον λάκκο…
Από την υπόθεση της καρατόμησης των δύο υπουργών δημιουργούνται αβίαστα κάποιες απορίες. Γενικώς αλλά και σε μένα τον ίδιο, οφείλω να ομολογήσω. Την Κυριακή το απόγευμα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέθεσε σε δύο από τους πιο στενούς συνεργάτες τους να πάνε σε μια ιδιωτική συνάντηση, με σκοπό να απαντηθούν ερωτήματα που προέκυψαν από το δημοσίευμα του «Βήματος» της ίδιας μέρας. Για το οποίο είχε ήδη ξεσπάσει μια πολιτική «καταιγίδα».
Οι συνεργάτες του έκαναν ακριβώς αυτό που τους ζητήθηκε. Αλλά κάποιοι αποφάσισαν να υποβαθμίσουν με ψεύδη τη συνάντηση αυτή, μετατρέποντάς την σε «πάρτι με ουίσκι και πούρα». Μια εικόνα που θα ήταν απλώς φαιδρή αν δεν παρήγαγε πολιτικό αποτέλεσμα αλλά η οποία, τέλος πάντων, σίγουρα δεν αποτύπωνε την πραγματικότητα. Και ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνώριζε τα πραγματικά γεγονότα, αντί να στηρίξει τους δύο στενούς συνεργάτες του, τους πέταξε στον λάκκο που τους ανέμενε η αδηφάγα κοινή γνώμη, χωρίς να τους χαρίσει έστω μια υποστηρικτική αναφορά στην ομιλία του στη Βουλή.
Και διερωτώμαι: Είναι αυτός τρόπος να συμπεριφέρεται ένας αρχηγός σε στενούς και ικανότατους συνεργάτες του; Και επειδή στην προκειμένη περίπτωση έχουν και τα πρόσωπα τη σημασία τους, μιλάμε για τον Γιάννη Μπρατάκο, έναν άνθρωπο ταυτισμένο με τον προσωπικό πολιτικό κύκλο του, ένα κομματικό στέλεχος με διαδρομή και οικογενειακό «πεντιγκρί», που ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του, ο οποίος ήταν ταυτισμένος με τη ΝΔ προσφέροντας τα μέγιστα στην παράταξή του, χωρίς ποτέ να δώσει αφορμές και να αφήσει περιθώρια για αμφισβητήσεις.
Και για τον Σταύρο Παπασταύρου, έναν άνθρωπο που δέχθηκε έναν τεράστιο πόλεμο λάσπης, απέναντι στον οποίο ο τότε πρόεδρος και πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, τον είχε στηρίξει απολύτως και αδιαπραγμάτευτα. Και στο τέλος βγήκε πλήρως δικαιωμένος. Οταν, τώρα, ένας πρόεδρος σπεύδει να «αδειάσει» τους ανθρώπους του τόσο εύκολα, χωρίς να δείχνει ούτε ένα ίχνος γενναιοδωρίας και εκτίμησης, πώς ακριβώς θα τον εμπιστεύονται οι υπόλοιποι υπουργοί, βουλευτές και συνεργάτες του; Δεν θα σκέφτονται ότι στην πρώτη αντίστοιχη κατάσταση θα πάθουν ακριβώς το ίδιο;
***
Με ανεβασμένες τις δημοσκοπικές μετοχές του και με το απολυτήριο του στρατού στις αποσκευές του, ο πολίτης, πλέον, Στέφανος Κασσελάκης ετοιμάζει το comeback του. Σε μια συγκυρία με έντονο πολιτικό σασπένς μετά και τις παραιτήσεις των δυο κορυφαίων υπουργών και πρωθυπουργικών συνεργατών Παπασταύρου – Μπρατάκου και στον απόηχο της τριήμερης αναμέτρησης με την πρόταση δυσπιστίας που έφερε στο ίδιο μετερίζι το κόμμα του με το ΠαΣοΚ – και αν μη τι άλλο παρήγαγε ένα απτό πολιτικό αποτέλεσμα, τις παραιτήσεις -, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να εξηγήσει στα στελέχη του που έδωσαν τη «μάχη» στη Βουλή τι εννοούσε όταν μιλούσε για «σόου» και «κοκορομαχία» τραβώντας το χαλί κάτω από τα πόδια τους.
Αλλά και πού αποσκοπούσε η παρέμβασή του για εκλογές με διεθνείς παρατηρητές, που έφερε το κόμμα του σε δυσάρεστη θέση έναντι των άλλων πολιτικών δυνάμεων που μίλησαν για «εξωθεσμικές ρητορικές εξάρσεις». Δεν αναφέρομαι καν στη βαριά μομφή που επεφύλαξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζοντας «ανιστόρητες ανοησίες» τα περί παρατηρητών, κάτι που προφανώς εξόργισε τον κ. Κασσελάκη.
