Εάν τελικά ηττηθεί ο Ρίσι Σούνακ και απολέσουν την εξουσία οι Συντηρητικοί στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχει ενδεχόμενο να βελτιωθούν οι πιθανότητες για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα; Η Αθήνα πιστεύει ότι οι Εργατικοί ήταν πάντα πιο κοντά στο ελληνικό αίτημα, σε σχέση με τους Συντηρητικούς, αλλά μόνον όταν βρίσκονταν στην… αντιπολίτευση. Οταν όμως γίνονταν κυβέρνηση τότε ξαφνικά τα πράγματα άλλαζαν.
Πέρασαν, όμως, αρκετά χρόνια από τότε που ήταν ξανά κυβέρνηση, άλλαξαν ηγεσίες και κυρίως προσάρμοσαν την πολιτική τους, ειδικά μετά το Brexit, με βάση τα νέα δεδομένα. Ας μην ξεχνάμε ότι κατά τη συνάντηση, τον περασμένο Νοέμβριο, του έλληνα πρωθυπουργού με τον ηγέτη των Εργατικών Κιρ Στάρμερ, η ελληνική κυβέρνηση είχε λάβει τη διαβεβαίωση ότι σε περίπτωση εκλογικής νίκης του κόμματός του δεν θα εμποδίσει μια συμφωνία για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Συνεπώς από την Αθήνα τηρείται στάση αναμονής για αναπροσαρμογή των προσπαθειών σε περίπτωση που η νίκη των Εργατικών φέρει το ελληνικό αίτημα πιο κοντά.
«Απόβαση» Αμερικανών
Ο Ιβο Ντάλντερ είναι ο επικεφαλής του Συμβουλίου Παγκόσμιων Υποθέσεων με έδρα το Σικάγο. Διετέλεσε μόνιμος αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ και έμπιστος σύμβουλος του Κλίντον και του Ομπάμα. Σε περίπτωση επανεκλογής του Μπάιντεν, προαλείφεται για υφυπουργός με αρμοδιότητα για την Ελλάδα και την Ανατολική Μεσόγειο. Από χθες βρίσκεται στην Αθήνα, επικεφαλής μεγάλης αμερικανικής αντιπροσωπείας, προσκεκλημένος του Ελληνοαμερικανού Εντι Ζεμενίδη. Θα συναντηθεί με τον Πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών.
Μαθαίνω μάλιστα ότι την αποστολή θα ενημερώσει σήμερα η πολύπειρη Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, που διατηρεί άριστες σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα. Την Τρίτη ο Δημήτρης Καιρίδης θα υποδεχτεί τους Αμερικανούς στη Βουλή για να τους ενημερώσει για τις τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή μας, αλλά και για τον τομέα ευθύνης του στο Μεταναστευτικό. Οι Αμερικανοί, βλέπεται, ενδιαφέρονται σφόδρα για το κρίσιμο ζήτημα του Μεταναστευτικού και της πάταξης των παγκοσμιοποιημένων εγκληματικών δικτύων των διακινητών. Η ανάπτυξη των ελληνο-αμερικανικών σχέσεων περνά μέσα από τη συνεχή και επίμονη καλλιέργεια τέτοιων επαφών που αποσκοπούν στην καλύτερη ενημέρωση των διαμορφωτών της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Γκρίνιες και φιλοδοξίες
Τα «εν οίκω μη εν δήμω» λένε, αλλά εγώ είμαι υποχρεωμένος εκ της θέσεώς μου να σας αποκαλύψω τι συμβαίνει πίσω από τους τοίχους και τις κλειστές πόρτες των κομματικών στρατηγείων. Μαθαίνω λοιπόν πως εντός των τειχών της Χαριλάου Τρικούπη υπάρχει πολλή γκρίνια για τους αυτοδιοικητικούς. Το παράπονο που διατυπώνεται είναι πως αρκετοί από τους δημάρχους που αναδείχθηκαν μέσα από το πράσινο εκκοκκιστήριο νεοφυών στελεχών επιλέγουν να κρατούν αποστάσεις και δεν βοηθούν τη μητρική τους παράταξη όσο αυτή θα περίμενε. Μαθαίνω ακόμη πως τα πυρά συγκεντρώνει ιδιαιτέρως ο πράσινος δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας, ο οποίος ελέγχεται από τους κομματικούς για «κρεσέντο προσωπικής καμπάνιας και αυτοπροβολής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
***
Τούτων δοθέντων, υποχρεώθηκα να δω τι γίνεται και πίσω από τους τοίχους του δημαρχιακού μεγάρου στην πλατεία Κοτζιά. Από εκεί λοιπόν ο δήμαρχος βρίσκεται σε ανοικτή επικοινωνία με διάφορα στελέχη της ευρύτερης Κεντροαριστεράς και κανονίζει συναντήσεις με στόχο, όπως λένε, να «μεγαλώσει πολιτικά». Η πηγή μου μάλιστα ερμηνεύει αυτές τις κινήσεις ως «ένα πρώτο δείγμα απογαλακτισμού από την ηγεσία του ΠαΣοΚ», ενώ συσχετίζει τη δημαρχιακή σιγή ιχθύος για τις εκλογές της 9ης Ιουνίου με την επόμενη μέρα της κάλπης: Εάν το κόμμα δεν πάει καλά στις ευρωεκλογές, ο ίδιος θα θέσει εαυτόν στον «πολιτικό τόκο» της Κεντροαριστεράς.
Μια φίλη από τα παλιά…
Κλείνω τα «πασοκικά» με μια φίλη που «ήρθε απόψε από τα παλιά». Ο λόγος για την Αννα Διαμαντοπούλου που εμφανίστηκε στη Λάρισα στο πλευρό του Νίκου Ανδρουλάκη. Η παρουσία της υπουργού του εκσυγχρονιστικού ΠαΣοΚ με θητεία επιτρόπου στην Κομισιόν δεν ήταν άσχετη με το «παρών» που έδωσε στη συγκέντρωση ο υποψήφιος των Ευρωσοσιαλιστών Νίκολας Σμιτ με τον οποίο συζήτησαν διάφορα της ευρωπαϊκής ατζέντας. Επί του παρασκηνίου όμως έχω να σας πω πως η πρόσκληση στη φίλη από τα παλιά ήρθε προσωπικώς από τον Νίκο Ανδρουλάκη. Εξ ου και το κλίμα ήταν πολύ ζεστό στο τραπέζι όπου το φαγητό ήταν πλούσιο και το τσίπουρο έρευσε άφθονο. Εμαθα επιπλέον πως η εξέλιξη δεν άρεσε καθόλου στον Ανδρέα Λοβέρδο.
Συννεφιές στην ΚΟ
Στον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα, μόνο ανέφελες δεν είναι οι σχέσεις ανάμεσα στον πρόεδρο Στέφανο Κασσελάκη και τον κοινοβουλευτικό αρχηγό Σωκράτη Φάμελλο. Τα σύννεφα εμφανίστηκαν από την ημέρα που το ΠαΣοΚ και η Νέα Αριστερά πρόλαβαν τους Συριζαίους και τους περικύκλωσαν με την πρόταση δυσπιστίας χωρίς να τους αφήσουν περιθώρια ελιγμών. Οπως δεν έχει ξεπεράσει και το γεγονός πως εκείνες τις ημέρες υπήρξε και άριστη συνεργασία μεταξύ της ομάδας Φάμελλου και της ομάδας του ΠαΣοΚ που συνέταξε την πρόταση δυσπιστίας. Κάποιοι λένε λοιπόν πως μετά τις εκλογές, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, ενδέχεται να υπάρξει κάποιο «ψαλίδι» στον Σωκράτη Φάμελλο και να αναβαθμιστεί ο ρόλος του Νίκου Παππά. Που σημαίνει πως σε αυτή την περίπτωση, στο εσωκομματικό πεδίο, ο Παππάς θα πάρει πόντους.
Χαμηλές πτήσεις
Στο ευρω-σταυρόλεξο της Νέας Δημοκρατίας, ο ορισμός θα μπορούσε να ήταν «υποψήφιος με στήριξη από το Μέγαρο Μαξίμου, για τον οποίο δεν ανταποκρίνεται ο κομματικός μηχανισμός». Η λύση έχει δεκαέξι γράμματα και – αν δεν το βρήκατε ακόμη – πρόκειται για τον Δημήτρη Τσιόδρα, ο οποίος (σε σχέση με τη στήριξη που του παρέχεται κεντρικά) παραμένει χαμηλά στις μετρήσεις. Μάλλον είναι πολλοί εκείνοι στη ΝΔ που δεν ξεχνούν πως όχι μόνο δεν προέρχεται από τα σπλάχνα του κόμματος, αλλά ούτε και το προφίλ του ήταν ποτέ συμβατό με την Κεντροδεξιά.
***
Το «απονενοημένο διάβημα» του Ρίσι Σούνακ αιφνιδίασε. Πολλοί προσπαθούν να ανιχνεύσουν τους λόγους που παρακίνησαν τον βρετανό πρωθυπουργό να προχωρήσει σε αυτή την κίνηση υψηλού ρίσκου προκηρύσσοντας εκλογές για τις 4 Ιουλίου. Στελέχη των Τόρηδων φοβούνται συντριβή και κάποιοι βουλευτές τους σκέφτονται να καταθέσουν επιστολές δυσπιστίας εις βάρος του, μόνον που είναι πολύ αργά για δάκρυα. Μια εξήγηση για την απόφαση που έλαβε είναι ότι όσο άφηνε τον χρόνο να κυλά, τόσο δυσχερέστερη γινόταν η θέση του.
Επέλεξε να πάει σε εκλογές τώρα, επικαλούμενος κάποια θετικά οικονομικά νέα, όπως ότι ο πληθωρισμός επέστρεψε στα κανονικά επίπεδα, αλλά όπως έλεγε και ο ημέτερος Γεώργιος Παπανδρέου «όταν ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι». Και η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στη Μεγάλη Βρετανία μετά το Brexit δεν είναι καθόλου απλή. Το διάγγελμα Σούνακ υπό βροχήν έξω από την Ντάουνινγκ Στριτ, ότι «ήρθε η ώρα η Βρετανία να επιλέξει το μέλλον της», δεν έπεισε ούτε τους Συντηρητικούς. Πάντως η προεκλογική του εκστρατεία ξεκίνησε με μια επική γκάφα, αν αυτό λέει κάτι. Σε συνάντηση με ουαλούς ψηφοφόρους τούς ρώτησε αν ανυπομονούν για το Euro 2024, ενώ η ομάδα τους δεν προκρίθηκε.
Ο Αρης, ο Στέφανος και το σύμπαν της μεταπολιτικής
Ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, παρά τις διαψεύσεις του, δεν περιορίζεται στα τεχνοκρατικά του καθήκοντα, αλλά απλώνεται πολιτικά. «Η γραμμή Στέφανου – Αρη είναι συνεχώς ανοικτή» με πληροφόρησε η πηγή μου προϊδεάζοντας πως μετά τις εκλογές είναι πιθανό να αναλάβει επίσημο ρόλο και θέση στην Κουμουνδούρου. Ο Αρης, όπως ξέρετε, διακρίνει στο κόμμα του Στέφανου κεντρώα χαρακτηριστικά. Βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, δεν ξέρω μήπως πάρει και γραφείο στη συριζαϊκή πολυκατοικία.
Στο μεταξύ, ρώτησα φίλο δημοσκόπο πώς τα πάει ο πρόεδρος στις ηλικίες 18-35. Μου απάντησε πως ο Στέφανος «περνάει» σε αυτό το κοινό, για το οποίο όμως πρόσθεσε με νόημα πως δεν είναι και πολύ πολιτικοποιημένο. Μεταφέροντας αυτή την παρατήρηση στο προεδρικό περιβάλλον, μου διαμηνύθηκε πως τον Στέφανο δεν τον απασχολούν τέτοιου τύπου «λεπτομέρειες». Στον ίδιο κάδο, των «λεπτομερειών χωρίς σημασία», φέρεται να έριξε και το κείμενο των περίπου 60 πρώην βουλευτών, μεταξύ αυτών και πρώην υπουργών των κυβερνήσεων του Αλέξη Τσίπρα, που εξέφρασαν τη στήριξή τους στη Νέα Αριστερά. Δίκιο έχει ο πρόεδρος. Τι σημασία να έχουν όλα αυτά τα πολιτικά στο σύμπαν της μεταπολιτικής; Και δεν το λέω τυχαία. Οπως μαθαίνω, ο καταγγέλλων τη μεταπολιτική Αλέξης Τσίπρας δήλωσε απογοητευμένος σε ομήγυρη από το γενικότερο κλίμα στο πολιτικό σκηνικό.
