Εχει δίκιο ο άνθρωπος. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το ζήτημα της ηθικής, έχει δίκιο και απορώ γιατί του την έχουν πέσει όλοι. Ποια ήταν η επίμαχη δήλωση του προέδρου Στέφανου Κασσελάκη που ξεσήκωσε τη θύελλα των αντιδράσεων; Οτι η κυβέρνηση «συγκαλύπτει υπουργούς που σκοτώνουν παιδιά». (Προσοχή στον πληθυντικό! Οχι απλώς έναν υπουργό, αλλά πολλούς ή, εν πάση περιπτώσει, περισσότερους…) Θα συμφωνήσω ότι πρόκειται για ισχυρισμό αισχρό και χυδαίο, που υπερβαίνει και αυτά τα όρια στα οποία μας είχε συνηθίσει ο Μέντωρ του στην πολιτική, Παύλος Πολάκης.

Ομως τι είχε πει πριν από την επίμαχη δήλωσή του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, στην ίδια συνομιλία του με πολίτη, από την οποία μάς προέκυψαν «υπουργοί που σκοτώνουν παιδιά»; Είχε πει ότι, εδώ στην Ελλάδα, «υστερούμε στην ηθική στην πολιτική». Ε, λοιπόν, απέδειξε αμέσως με το δικό του παράδειγμα το αληθές του λόγου του, εκστομίζοντας τη χυδαιότητα που δεν υπάρχει λόγος να επαναλάβω και δεύτερη φορά. Συνεπώς, πού είναι το μεμπτόν; Εγώ, αντιθέτως, βλέπω έναν νεαρό που προσπαθεί να γίνει πολιτικός, ο οποίος όμως έχει το θάρρος να διατυπώνει έναν τολμηρό ισχυρισμό για την πολιτική ζωή και να τον αποδεικνύει πάραυτα με το παράδειγμά του! Σου λέει ότι δεν υπάρχει ηθική και στην επόμενη πρόταση σου το αποδεικνύει κιόλας.

Το έτερο αξιοσημείωτο στην Κασσελάκειο επικαιρότητα της περασμένης εβδομάδας ήταν η αποκάλυψη ότι ο πατέρας του οφείλει στο κράτος κάπου 11 εκατομμύρια (με τις προσαυξήσεις), για φοροδιαφυγή, και επί μία εικοσαετία προσπαθεί να μην τα πληρώσει, αγωνιζόμενος διά της δικαστικής οδού. Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει αυτή η υπόθεση; Γιατί, μετά από αυτό, καταλαβαίνουμε τι έκανε τον Στέφανο σοσιαλιστή…

Πάντως, αυτές τις άγιες ημέρες που πέρασαν, παρακολουθώντας λίγο τις ειδήσεις, συνειδητοποίησα ότι ο Στέφανος Κασσελάκης στο τέλος κάτι προσφέρει και αυτός με την παρουσία του (ας τη χαρακτηρίσει ο καθένας όπως θέλει) στην πολιτική και οφείλω να του το αναγνωρίσω. Βοηθά, νομίζω, να συνηθίσουμε την εικόνα ενός ομόφυλου ζεύγους, και μάλιστα στην πολιτική. Μπορεί να είναι για γέλια και για κλάματα η περιπέτειά του με την πολιτική, αλλά την υπηρεσία αυτή την προσφέρει και το εννοώ.

Πώς γίνεται;

Ισχύει για όλα τα αμερικανικά πανεπιστήμια, στα οποία ξεσηκώνονται οι φοιτητές υπέρ της Χαμάς, θα διαλέξω όμως ένα από αυτά, το University of Southern California (USC), επειδή είναι η περίπτωση στην οποία τα παράλογα στοιχεία αυτής της υπόθεσης προβάλλουν εντονότερα. Το Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, ας πούμε, που επίσης βρίσκεται στη δυτική ακτή των ΗΠΑ, έχει μια παράδοση σε αυτού του είδους τις διαμαρτυρίες. Ομως το USC είναι το κατ’ εξοχήν πανεπιστήμιο των πλουσιόπαιδων, τα οποία ποδοπατούνται, που λέει ο λόγος, για να κερδίσουν μια θέση εκεί, επειδή σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον θα δικτυωθούν κοινωνικά ή, στην περίπτωση χαμηλότερων προσδοκιών, έχουν την πιθανότητα να κάνουν έναν πλούσιο γάμο. Θυμίζω το σκάνδαλο που είχε συγκλονίσει πριν από μερικά χρόνια την πανεπιστημιακή κοινότητα των ΗΠΑ, με τα πλαστά πιστοποιητικά για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Κατά κύριο λόγο αφορούσε το USC, το πιο «exclusive» πανεπιστήμιο της δυτικής ακτής. (Ας προσθέσω και ένα «ουάου» εδώ, για το «exclusive»…)

Η απορία μου έχει ως εξής: πώς γίνεται αυτά τα παιδιά, που σκίστηκαν για να γίνουν δεκτά στο πιο VIP πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, να μην καταλαβαίνουν ότι πρώτους αυτούς θα έκοβαν σε φέτες, θα σκότωναν και θα βίαζαν (με αυτή τη σειρά) οι Χαμάδες; Νομίζουν τα φουκαριάρικα ότι η Χαμάς παρακολουθεί τον αγώνα τους και το εκτιμά; Από αυτούς θα ξεκινούσε να κόβει λαρύγγια αν είχε τη δυνατότητα! Ακόμη χειρότερα, τα παιδιά που σφαγιάστηκαν στις 7 Οκτωβρίου, στο φεστιβάλ Super Nova, ήταν αυτής της κατηγορίας. Ηταν οι εναλλακτικοί και αντισυστημικοί που θα έτρεχαν πρώτοι να διαδηλώσουν για το δράμα του παλαιστινιακού λαού. Ομως σε αυτούς ξέσπασε το μεγαλύτερο μίσος των τρομοκρατών.

Υποθέτω, λοιπόν, ότι το κύμα των διαμαρτυριών και των καταλήψεων στα αμερικανικά πανεπιστήμια μάλλον οφείλεται σε κάτι βαθύτερο, πιο μπερδεμένο και νεφελώδες, εν τέλει ακαθόριστο, όπως συνήθως συμβαίνει με τους νέους σε αυτή τη ηλικία. Γι’ αυτό, άλλωστε, είναι και ανυπόφοροι και καλό είναι να τους αποφεύγουμε, μέχρι να μπουν στην αγορά εργασίας και αρχίσουν τη διαδικασία προσγείωσης…

Καθαρεύουσα

Συνέβη πριν από το Πάσχα και πέρασε απαρατήρητο. Ο βουλευτής της Νίκης, Νίκος Παπαδόπουλος (αυτός που αγορεύει περί καλικαντζάρων και, προσφάτως, επιδοκίμασε το χαστούκι στην κυρία Αννα Δεληκάρη), αναφερόμενος στον περιβόητο νόμο για τον γάμο των ομοφύλων τον χαρακτήρισε «χρησιμοποιημένο μάκτρον εμμήνου ρήσεως». Ελάχιστοι το κατάλαβαν, γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν καν διδαχθεί καθαρεύουσα. Εφτασε όμως στ’ αφτιά του Προέδρου της Βουλής, ο οποίος κάλεσε αμέσως στο γραφείο του τον κ. Παπαδόπουλο. Με την ενάργεια και την παραστατικότητα που χαρακτηρίζουν τον λόγο του κ. Τασούλα, εξήγησε στον βουλευτή τι θα του συμβεί αν δεν ανακαλέσει πάραυτα και δεν ζητήσει διαγραφή από τα πρακτικά. Ο κ. Παπαδόπουλος ανταποκρίθηκε χωρίς χρονοτριβή. Φαίνεται ότι ο Πρόεδρος θα του έκανε μια πρόταση που δεν μπορούσε να αρνηθεί…