Είπαμε ό,τι είχαμε να πούμε για την, κατά το αγαπημένο δημοσιογραφικό στερεότυπο, «ηχηρή παρέμβαση» του Νίκου Κοτζιά στη Eurovision. Γελάσαμε με την καρδιά μας και, ασφαλώς, ευχαριστούμε τον καλό καθηγητή που φρόντισε για την αναψυχή μας. Εν τούτοις, από την υπόθεση εγείρεται ένα μείζονος σημασίας ερώτημα, το οποίο δεν είδα να θέτει κανείς. Ο υφυπουργός Πολιτισμού της Κύπρου, ο παλιός και αγαπημένος σταρ της Cy-pop* κ. Μιχάλης Χατζηγιάννης, γιατί δεν παρενέβη στο ζήτημα;
Αν νομίζετε ότι αστειεύομαι, κάνετε λάθος. Τη σοβαρότητα του ύφους μου επιβάλλει η σοβαρότητα του θέματος και μόνο, ουδεμία ειρωνική διάθεση εκ μέρους μου υπάρχει. Η Κύπρος μας η θαλασσοφίλητη, το χρυσοπράσινο φύλλο (περισσότερο, θα έλεγα, προς το χρυσό…), έχει μία παράδοση στον διαγωνισμό της Eurovision. Εκεί ακούμε κάθε χρόνο να γίνεται λόγος για την Κύπρο. Δεν έχει κάτι άλλο στον σύγχρονο πολιτισμό – έχει, φυσικά, τις αρχαιότητες, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση. Οι ταλαντούχοι δημιουργοί στις τέχνες είναι λίγοι, επειδή ο πληθυσμός είναι μικρός. Αναγκαστικά, λοιπόν, στρέφονται προς το εξωτερικό, εκεί σταδιοδρομούν και διαπρέπουν, διότι η Κύπρος εκ των πραγμάτων είναι πολύ μικρή για να συντηρήσει μια τέτοια αγορά. Εν ολίγοις, η Eurovision, όσο και αν ακούγεται αστείο, είναι η ναυαρχίδα του σύγχρονου κυπριακού πολιτισμού.
Την επιβεβαίωση του ως άνω ισχυρισμού μου μας παρέχει το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας επέλεξε τον κ. Χατζηγιάννη για τη θέση. Επέλεξε τον διαπρεπέστερο δημιουργό της Cy-pop. Νομίζει κανείς ότι ο Πρόεδρος το έκανε από απερισκεψία ή για το ρουσφέτι; Τι λέτε, σας παρακαλώ! Μην ακούω τέτοια… Ηταν ο στρατηγικός σχεδιασμός του Προέδρου για τον πολιτισμό αυτό που ενσαρκώθηκε στο πρόσωπο του κ. Χατζηγιάννη. Συνεπώς, όφειλε ο υφυπουργός, ακόμη και κατόπιν εορτής, να πάρει θέση για το ζήτημα. Παραβλέπω ότι προφανώς δεν έκανε την προεργασία: λόμπινγκ στην ελληνική επιτροπή, διαμεσολαβήσεις κακοπροαίρετων τρίτων («βοηθήστε, ρε παιδιά») κ.λπ. Τον έπιασαν στον ύπνο τον υφυπουργό. Να του το συγχωρήσουμε όμως λόγω της απειρίας του, αλλά και του καλλιτεχνικού μεγέθους του.
Στο σημείο αυτό, μία παρέκβαση από το θέμα μου είναι απαραίτητη, επειδή η αναφορά στο καλλιτεχνικό μέγεθος του κ. Χατζηγιάννη δύναται να εκληφθεί ως ειρωνεία εις βάρος του. Κάθε άλλο, σας βεβαιώ. Να θυμίσω δε στους εκ του πονηρού ορμώμενους ότι ένας συνάδελφος του κ. Χατζηγιάννη – πολύ μεγαλύτερός του βέβαια στην ηλικία -, ο Ρόμπερτ Ζίμερμαν, περισσότερο γνωστός ως Μπομπ Ντίλαν, έχει πάρει το Νομπέλ, ακριβώς για τις επιδόσεις του στη δημιουργία τραγουδιών.
Αφότου όμως παρενέβη ο καθηγητής Κοτζιάς και έβαλε φωτιά στα τόπια, μια δήλωση δεν έχει να κάνει ο υφυπουργός. Τι τον έχουν δηλαδή σε αυτή τη θέση; Μόνο για να τον στέλνουν να ερμηνεύει το «χάππυν μπέρθντεϊν» στα γενέθλια του προέδρου του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλου, όπως συνέβη προ εβδομάδων; Τότε το υφυπουργείο του κ. Χατζηγιάννη είχε ενημερώσει το κοινό για το γεγονός, μέσω του λογαριασμού του υπουργείου στα κοινωνικά δίκτυα. Θα γίνω σκληρός, αλλά ο κυπριακός πολιτισμός προέχει των προσώπων που τον εκφράζουν. Μήπως ο κ. Χατζηγιάννης δεν κάνει για τη θέση; Δεν πειράζει, θα του βρουν μια άλλη εξίσου καλή. Στο κάτω-κάτω, τα γενέθλια του κ. Παπαδόπουλου και του καθενός μας άλλωστε είναι μόνο μία φορά τον χρόνο. (Ευτυχώς, γιατί κανονικά, από μια ηλικία και έπειτα, θα έπρεπε τα γενέθλια να είναι κάθε πέντε χρόνια. Να γερνάς, δηλαδή, κατά έναν χρόνο μέσα στο διάστημα των πέντε! Ετσι θα έπρεπε, γιατί ο χρόνος είναι πολύτιμος όταν ωριμάσουμε, ενώ όταν είμαστε νέοι και «ξέγνοιαστοι», που λέει ο Σαββόπουλος, τον πετάμε από το παράθυρο. Πάλι όμως παρασύρθηκα και ζητώ συγγνώμη…)
Για να επανέλθω στο θέμα μου, λοιπόν, θα μπορούσε ο κ. Χατζηγιάννης να αναλάβει καθήκοντα Μεγάλου Τελετάρχη του Πολιτισμού. Η θέση δεν υπάρχει, αλλά μπορεί να δημιουργηθεί και το καθήκον του κατόχου της θα είναι να τραγουδάει αγαπημένες επιτυχίες στα γενέθλια προέδρων, πολιτικών αρχηγών, υπουργών κ.λπ. Και υφυπουργός στην Κύπρο ποιος θα γίνει; Δεν καταλάβατε πού το πάω τόση ώρα; Ο Νίκος Κοτζιάς! Εχει όλα τα προσόντα, είναι μάλιστα και ποιητής. Τι του λείπει; Αυτός μόνον αντιλαμβάνεται τη Eurovision ως πτυχή του Κυπριακού. Πώς το είπε ο Ζαχαριάδης στην 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ; Καινούργια κατάσταση, καινούργια καθήκοντα. Αυτό λοιπόν! Οπως εμείς έχουμε τον Χρήστο Στυλιανίδη (και ευγνωμονούμε τους αδελφούς μας στη Μεγαλόνησο, που μας έστειλαν έναν άξιο άνθρωπο τον οποίο δεν ήξεραν τι να τον κάνουν…), να τους παραχωρήσουμε και εμείς το εθνικό κεφάλαιο Νίκος Κοτζιάς.
* Cy-pop, δηλαδή κυπριακή ποπ, κατά το K-pop (κορεατική ποπ), J-pop (ιαπωνική ποπ) κ.ά. Προτού επικρατήσει ο συγκεκριμένος όρος, το είδος ελέγετο «χαλούμιν ποπ».
