Σήμερα, επιτέλους, ψηφίζουμε. Προτού όμως σπεύσουμε να ξεχάσουμε την προεκλογική περίοδο και όλα εκείνα για τα οποία μας κάνει να ντρεπόμαστε, σας καλώ να αναλογιστούμε τη μεγαλύτερη ζημία που προκάλεσε η εχθροπάθεια και οι υπερβολές της προεκλογικής περιόδου στο κοινό συμφέρον. Για πολλούς, ίσως για τους περισσότερους, η μεγαλύτερη ζημία εντοπίζεται στην εμπλοκή του ζητήματος της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης στον καβγά. Χωρίς καθόλου να το υποτιμώ, ας μου επιτραπεί να διαφέρω στην εκτίμησή μου και να προτάξω ως ακόμη σοβαρότερη τη βλάβη στον πολιτισμό μας. Εξάλλου, αυτή η στήλη είναι κυρίως πολιτιστική στον προσανατολισμό της θεματολογίας της, καθώς σκοπό έχει την προβολή και τη διαιώνιση των αξιών του Υπαρκτού Ελληνισμού.
Το δεινότερο πλήγμα που καταφέραμε στον εαυτό μας ήταν η ματαίωση της συνεργασίας του Γιώργου Πατούλη με τον Θεοδόση Πελεγρίνη. Μιλούμε ότι τα δύο ιερά τέρατα του κιτς συναντήθηκαν, με σκοπό να ενώσουν τις δημιουργικές δυνάμεις τους, αλλά η πολιτική μισαλλοδοξία αφενός και, αφετέρου, ο φθόνος του καλλιτεχνικού κόσμου έπεσαν πάνω τους και ακύρωσαν μια καλλιτεχνική συνεύρεση που είμαι βέβαιος ότι θα γεννούσε αριστουργήματα. Ο μεν Πατούλης είναι ο influencer, ο οποίος πολύ προτού επινοηθεί ο όρος απενοχοποίησε το γκλάμουρ του χρυσού χρώματος (πρωτοπόρος κατά τούτο και αυτού του Τραμπ), ο δε Πελεγρίνης… Μα χρειάζονται λόγια για τον Μεγάλο Πελέ της Φιλοσοφίας και του Θεάτρου; Ο άνθρωπος αυτός είναι ό,τι σοβαρότερο και αξιολογότερο έχει συμβεί στο ελληνικό θέατρο τα τελευταία δέκα χρόνια! Ομως, η δύναμη των μετρίων ακόμη μία φορά θριάμβευσε. Το τραβάω πολύ με την γκρίνια και να με συγχωρείτε, αλλά προσωπικά δεν έχω βιώσει μεγαλύτερη απογοήτευση. Σταματώ εδώ όμως τον θρήνο και προχωρώ στο παρασκήνιο.
Ο Μεγάλος Πελέ έναν καημό έχει αφότου βγήκε στη σύνταξη, το θέατρο. Στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, αφού τον εκμεταλλεύτηκαν, όσο τους ήταν χρήσιμος ως πρύτανης του ΕΚΠΑ (αυτός ξεκίνησε την αντίσταση στον νόμο Διαμαντοπούλου), τον παραπέταξαν και μετά τον ξέχασαν. Αρχικά τον έκαναν διακοσμητικό υφυπουργό στο Παιδείας, με αρμοδιότητα την ελληνική εκπαίδευση στο εξωτερικό, δηλαδή στην πραγματικότητα του έδωσαν κρατικό αυτοκίνητο, σοφέρ και φρουρά. Ακολούθως, τον απομάκρυναν με τον πρώτο ανασχηματισμό και, για να χρυσώσουν το χάπι της απόρριψης, του υποσχέθηκαν ότι το υπουργείο Πολιτισμού θα του παραχωρούσε, νομίμως εννοείται, ένα νεοκλασικό στα Εξάρχεια, στο οποίο εκείνος θα στέγαζε κάτι σαν ινστιτούτο, μόνιμη θεατρική στέγη, δεν ξέρω ακριβώς, πάντως επρόκειτο για στέγη σε πολιτιστικό φορέα που σκόπευε να δημιουργήσει ο Πελεγρίνης.
Τον αγνόησαν πλήρως, παρά την υπομονή και την επιμονή του. Ωσπου, απογοητεύτηκε ο άνθρωπος και αναζήτησε την τύχη του αλλού. Αλλωστε, πασίγνωστος είναι, αξιοσέβαστος είναι, ο καθένας θα το θεωρούσε τιμή να συνεργαστεί μαζί του. Ο Γ. Πατούλης, από την άλλη, αναζητούσε στρατηγικό νου στην πολιτιστική πολιτική της Περιφέρειας, διότι – ας μη φοβόμαστε την αλήθεια – μετά τον χωρισμό του από τη φιλόλογο κυρία Μαρίνα Σταυράκη, τέως Πατούλη, το κενό στην πολιτιστική πολιτική της Περιφέρειας ήταν εμφανές.
Ωστόσο, τέτοιες τολμηρές πρωτοβουλίες, πάντα προκαλούν αντιδράσεις, ιδίως από εκείνους που αισθάνονται ότι απειλούνται. Προφανώς, ο Θ. Πελεγρίνης πρέπει να δέχθηκε ασύλληπτες πιέσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να τον είχαν παροπλισμένο και αγνοημένο, αλλά τώρα που βυθίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνος να πηγαίνει με τον εχθρό; Για μένα, δεν χωρεί αμφιβολία ότι πρέπει να του μίλησαν πολύ απρεπώς, ίσως να του έκαναν και καμιά πρόταση από εκείνες «που δεν μπορείς να αρνηθείς». Ειδάλλως, πώς εξηγείται ότι μέσα λιγότερες από 12 ώρες ανακάλεσε την απόφασή του να μετάσχει στις εκλογές με τον συνδυασμό Πατούλη, για «προσωπικούς λόγους»; Μην ξεχνάμε ότι οι ηθοποιοί, εν σώματι, είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης εναντίον της ΝΔ. Πώς είναι δυνατόν το ίνδαλμά τους να πηγαίνει με τον Πατούλη; Σε αυτές τις λίγες ώρες μέχρι να αποσύρει την υποψηφιότητά του, θα πρέπει να τον έκαναν να νιώσει σαν Βλασόφ. (Θυμίζω ότι ήταν ο ρώσος στρατηγός, που μετά την αιχμαλωσία του από τους Γερμανούς συνεργάστηκε μαζί τους.)
Μην αμφιβάλλετε, όμως, ότι ισχυρές πιέσεις πρέπει να ασκήθηκαν και από τη ΝΔ προς τον Πατούλη. Διότι, πώς γίνεται, κύριε να τον καλωσορίζεις, με ιδιαίτερη χαρά μάλιστα, επειδή ειδικά «η εμπειρία του ως πρύτανη και υφυπουργού» μπορεί να ενισχύσει «την εξωστρέφεια, την επιστημονική και πολιτιστική ταυτότητα της Αττικής και την αναπτυξιακή πορεία της»; Ως καλλιτέχνη, θεατράνθρωπο μάλιστα, τον σέβομαι απεριόριστα και το βουλώνω μόνος μου, προτού φέρω σε δύσκολη θέση την κυρία Ακρίτα και χρειαστεί να μου το πει εκείνη. Ως πολιτικός, όμως, ακριβέστερα, ως πολιτικό άθυρμα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Θεοδόσης Πελεγρίνης συνέβαλε όσο λίγοι άλλοι στην οπισθοδρόμηση των πανεπιστημίων. Είναι, λοιπόν, τουλάχιστον σαχλό να επικαλείσαι αυτή ακριβώς την εμπειρία του Θ. Πελεγρίνη και να ισχυρίζεσαι ότι θα εμπλουτίσει την παράταξη. Δηλαδή, η Νίκη Κεραμέως, που έδωσε σκληρό, καθημερινό αγώνα επί τέσσερα χρόνια, για να βάλει τα πανεπιστήμια σε νέα βάση, θα έπρεπε να πανηγυρίζει όταν ο Πατούλης καλωσορίζει τον Πελεγρίνη; Οπωσδήποτε του τα έψαλαν και καλά έκαναν, διότι αυτός ήταν ικανός να πάρει και τον Αντώναρο στο ψηφοδέλτιό του…
