Aν ευσταθούν οι πληροφορίες που κυκλοφόρησαν στα μέσα της περασμένης εβδομάδας και θέλουν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάζεται τον Νοέμβριο στο Κέντρο Εκπαίδευσης Πυροβολικού (ΚΕΠΒ) στη Θήβα, τότε έχουμε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα για τον Στέφανο και, συνεπώς, για τον Τάιλερ και τη Φάρλι, αφού όλοι τους είναι μια αγαπημένη και δεμένη οικογένεια, όπως μας έχει πει επανειλημμένως ο πρόεδρος και το έχουμε πλέον χωνέψει.
Το πρόβλημα είναι ότι το ΚΕΠΒ στεγάζεται, ως γνωστόν, στο Στρατόπεδο Υποστρατήγου Ψαρρού Δημητρίου. Πρόκειται για τον συνταγματάρχη Ψαρρό, τον αντιμοναρχικό αξιωματικό με τις σοσιαλδημοκρατικές θέσεις, τον συνεργάτη του Γεωργίου Καρτάλη και ιδρυτή της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΚΚΑ, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1944 από τον ΕΛ.ΑΣ. Το ελληνικό κράτος τον τίμησε με τη μεταθανάτια προαγωγή σε υποστράτηγο και έδωσε το όνομά του στο στρατόπεδο όπου εκπαιδεύονται οι υπηρετούντες τη θητεία τους στο Πυροβολικό.
Τώρα, το πρόβλημα είναι ότι τη δολοφονία του Ψαρρού ενέκρινε προσωπικά ο Αρης Βελουχιώτης, δηλαδή ο ένας από τους δύο ήρωες του προέδρου κ. Κασσελάκη. (Ο άλλος είναι ο Μπάτμαν…) Θα το δεχτεί αυτό ο κ. Κασσελάκης; Θα ανεχτεί αυτή την προσβολή εις βάρος του ινδάλματός του; Θα αντέξει τον φρικτό συμβιβασμό να βαράει προσοχές σε ένα στρατόπεδο που φέρει το όνομα ενός θύματος του ήρωά του; (Οχι του Μπάτμαν, του άλλου…) Να το θέσω αλλιώς. Αν το στρατόπεδο έφερε το όνομα του «Joker», του «Penguin», του «Riddler» ή του «Two-Face», θα αισθανόταν καλά ο κ. Κασσελάκης με την προσβολή εις βάρος του Μπάτμαν; (Σημειωτέον ότι όλοι οι παραπάνω είναι οι κακοί: οι αντίπαλοι του Μπάτμαν στο κόμικ.)
Η εκτίμησή μου είναι ότι ο εγωισμός του και οι αρχές του, ασφαλώς, δεν θα του το επιτρέψουν. Από την άλλη πλευρά, όμως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επείγεται. Δεν μπορεί να χάνει χρόνο, πρέπει να μπει στο παιχνίδι – ένα παιχνίδι, επιπλέον, που τώρα το μαθαίνει. Πρέπει λοιπόν να ξεμπερδεύει με αυτές τις τρεις εβδομάδες και ο Νοέμβριος είναι, πράγματι, η κατάλληλη εποχή. Είναι η εποχή που η ευκατάστατη Αριστερά σχεδιάζει και προγραμματίζει τις χειμερινές διακοπές του Δεκεμβρίου, οπότε πολιτικά είναι μια μάλλον νεκρή περίοδος για τον χώρο του. Το συνέδριό τους, εξάλλου, μετατίθεται για αργότερα, όπως είναι λογικό, διότι ο νέος αρχηγός θέλει πρώτα να βρει τα πατήματά του. Ακόμη δεν ξέρει, φέρ’ ειπείν, πώς ορίζονται οι υποψήφιοι στις εκλογές· τι συνέδριο να κάνει; Συνεπώς, μην το συζητάμε άλλο. Θα πάει τον Νοέμβριο και τελείωσε!
Οσο για το όνομα του στρατοπέδου και τις δυσάρεστες συνδηλώσεις που προκαλεί για τον ήρωα του κ. Κασσελάκη, νομίζω ότι μέχρι τον Νοέμβριο θα μπορούσε να αλλάξει. Δεν είναι δα τίποτα δύσκολο! Μια απλή γραφειοκρατική απόφαση και η επιγραφή της εισόδου, τίποτα άλλο δεν χρειάζεται. Πολύ ευκολότερο, ας πούμε, από το να βρεις κατάλληλο οίκημα για σχολείο ειδικής αγωγής μέσα σε μια εβδομάδα.Μπορεί να αναλάβει να προωθήσει την υπόθεση ο ναύαρχος Αποστολάκης. Ο ναύαρχος είναι άνθρωπος αξιότατος και πολυτάλαντος, γι’ αυτό και είναι το ούτως ειπείν πολυεργαλείο του προέδρου. Σε μια εβδομάδα θα το έχει τακτοποιήσει.
Παραλίγο να το ξεχάσω. Λεπτομέρεια μεν, αλλά βασική, διότι αν είναι να αλλάξουμε το όνομα του στρατοπέδου θα πρέπει να γνωρίζουμε και πώς θα το πούμε. Προτείνω, λοιπόν, να μετονομαστεί σε Στρατόπεδο Υποστρατήγου Τόσκα Νικολάου! Ξέρω ότι ο στρατηγός είναι σεμνός άνθρωπος και θα νιώσει αμήχανα με την τιμή, αλλά θα καμφθεί, είμαι βέβαιος, αν του το ζητήσει ο Στέφανος. Ενα τηλεφώνημα είναι…
Ενα «cult» κόμμα
Η Χιονάτη έμεινε με έξι νάνους. Η πρόεδρος Ζωή Κωνσταντοπούλου διέγραψε τον βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης Μιχάλη Χουρδάκη, ο οποίος αρνείται να παραδώσει την έδρα του, μολονότι η πρόεδρος υποστηρίζει, στην επιστολή της προς τον Πρόεδρο της Βουλής, ότι αυτό έχει συμφωνηθεί. Εχει την παραμικρή σημασία, όμως, αν πράγματι συμφωνήθηκε ή όχι; Ολοι θυμόμαστε ότι η κυρία Κωνσταντοπούλου αγνόησε τη σειρά εκλογής που προέκυψε από τις κάλπες του Μαΐου και διόρισε ως βουλευτές υποψηφίους της δικής της επιλογής, με γνώμονα την πίστη και τη νομιμοφροσύνη τους στην πρόεδρο. Επομένως, τι να μας πει ο κ. Χουρδάκης; Οτι, ας πούμε, δεν μπορεί να προδώσει τους χιλιάδες ψηφοφόρους του, που τον πιέζουν και τον εκλιπαρούν να παραμείνει; Αφού ήταν πέμπτος σε σταυρούς στην Α’ Θεσσαλονίκης και η πρόεδρος τον τοποθέτησε πρώτο!
Η κυρία Κωνσταντοπούλου διαχειρίζεται το κόμμα της όπως μια εταιρεία. Προσλαμβάνει εκείνον που προτιμά από τις υπάρχουσες επιλογές, αν δεν αποδώσει στα καθήκοντά του τον διώχνει και ψάχνει για άλλον κ.ο.κ. Αυτό όμως είναι μια κατασκευή που υπάρχει μόνο στον νου της ίδιας της προέδρου. Τα κόμματα δεν είναι εταιρείες, για να αλλάζεις βουλευτή άμα δεν σου βγει της προκοπής. Αυτή την ψευδαίσθηση, προφανώς, η πρόεδρος δεν μπορεί να την επιβάλει στον κ. Χουρδάκη. Το μέγα ερώτημα, βέβαια, είναι τι λέει για όλα αυτά η κυρία Αρετή Παπαϊωάννου, μητέρα του διαγραφέντος βουλευτή, η οποία είναι επίσης βουλευτίνα του κόμματος και εκπροσωπεί τη Β’ Θεσσαλονίκης. Θα αναλάβει να τον συνετίσει;
Πάντως, η υπόθεση της Πλεύσης Ελευθερίας μάλλον ανήκει στη χορεία του «cult». Δεν είναι κόμμα αυτό που τρέχει η κυρία Κωνσταντοπούλου, είναι ένα σύστημα προσωπολατρίας γύρω από την ίδια.
