Προσωπικά, τους θαυμάζω και μόνο που καταφέρνουν να τα λένε ανέκφραστοι, χωρίς να τους ξεφεύγουν γέλια. Προσέξτε το παράδειγμα του Δημήτρη Μαύρου της MRB, για τον οποίο ο διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ «πρέπει να είναι περισσότερο μορφωμένος από τον κ. Τσίπρα, πρέπει να είναι εξίσου ή περίπου γοητευτικός όσο ο κ. Τσίπρας, πρέπει να μπορεί να σταθεί στο εξωτερικό καλύτερα από τον κ. Τσίπρα και πρέπει εσωτερικά, μέσα στην Ελλάδα, οι αγορές να μη νιώθουν ότι απειλούνται από τις επιλογές τις οποίες θα κάνει».

Να το πω με δύο λέξεις; Δεν υπάρχει.

Το ίδιο λέει και ο κ. Μαύρος, όμως το θέτει πλαγίως: περιγράφει με γλαφυρότητα και λεπτό χιούμορ (π.χ., «περισσότερο μορφωμένος από τον κ. Τσίπρα») το ανύπαρκτο και ανέφικτο. Και κάνει πολύ καλά να το ευχαριστιέται σιγά-σιγά ο κ. Μαύρος. Ετσι είναι το σωστό με τις απολαύσεις για τις οποίες έπρεπε να περιμένεις πολύ. Το λέω, επειδή έχω την εντύπωση (αυθαίρετα, όπως πάντα) ότι αυτός είναι ο τρόπος των δημοσκόπων να εκδικούνται τον ΣΥΡΙΖΑ, για την πρωτοφανή εκστρατεία εκφοβισμού, κανονικό πογκρόμ με πολιτικούς όρους, που είχε εξαπολύσει εναντίον τους επί μήνες. Του το ανταποδίδουν τώρα με το δούλεμα και το ψιλό γαζί. Εύγε! Αυτός είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος…

Βέβαια, αυτή είναι η δική μου, η αυθαίρετη και διεστραμμένη ερμηνεία και δεν θα ήθελα να αποδώσω στον κ. Μαύρο προθέσεις τις οποίες ποτέ δεν είχε. Ερμηνεύω, απλώς, την ποιητική δικαιοσύνη της πραγματικότητας. Γιατί πρέπει να σας πω ότι, καθώς άκουγα τον κ. Μαύρο να περιγράφει τον ιδεώδη διάδοχο του Αλέξη, για μένα ήταν σαν να είχες γυρίσει πίσω στον 20ό αιώνα, να βλέπεις Πάνια στην τηλεόραση, να έχεις στην οθόνη σου την προσωποποίηση της ανθρώπινης δυστυχίας και να την ακούς να λέει ότι ψάχνει γαμπρό νέο, ψηλό, γυμνασμένο, πλούσιο (και σε ακίνητα και σε καταθέσεις) και, μην το ξεχάσω, με διδακτορικό ή δικτατορικό, με ό,τι του βρίσκεται τέλος πάντων του ανθρώπου…

Οι Αντισυστημικοί

Μήπως υπερβάλλουμε λίγο, όταν τονίζουμε διαρκώς τον κίνδυνο της οκτακομματικής Βουλής; Κατ’ αρχάς, θα βοηθούσε πολύ, αν μιλούσαμε για αυτό που μας φοβίζει ευθέως και χωρίς περιστροφές. Δεν μας φοβίζει ο αριθμός των κομμάτων. Θα μας πείραζε το ίδιο αν λ.χ. είχαμε δύο ΚΟΔΗΣΟ και δύο Ποτάμια στη Βουλή; Δεν νομίζω. Μας φοβίζει ότι τα τέσσερα μικρότερα από αυτά είναι αντισυστημικά: «Πλεύση Ελευθερίας», «Ελληνική Λύση», «Σπαρτιάτες», «Νίκη».

Οσον αφορά την «Πλεύση», το λάθος της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι ότι, ενώ το κόμμα της είναι στην πραγματικότητα η προσωπική γραμματεία της, η ίδια δεν έχει καταλάβει ότι, παρά την εκλογή της, αυτό που αντιπροσωπεύει πολιτικά αποτελεί θλιβερό αναχρονισμό. Αυτό μόλις που πρόλαβε να φανεί, στο τέλος της συνεδρίασης που εξέλεξε Πρόεδρο της Βουλής, από την παρέμβαση που επιχείρησε η αρχηγός της «Πλεύσης». Είναι παρωχημένη αυτού του είδους η αντιπολίτευση, αλλά η ίδια μάλλον δεν το έχει καταλάβει ακόμη. Δεν υπάρχει πια η ανοχή στην κοινωνία για τις εξαλλότητες του 2015. Οταν το συνειδητοποιήσει αυτό η κυρία Κωνσταντοπούλου, τότε θα γίνει επικίνδυνη…

Προχωρώ παρακάτω, στην «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου, που επιβίωσε αυξάνοντας μάλιστα κατά 0,7% το ποσοστό της. Και αφού οι ταπεινωτικές μετακινήσεις υποψηφίων έγιναν δεκτές αδιαμαρτύρητα, ο Βελόπουλος είναι παντοδύναμος στο κόμμα του και θέλει να το δείξει. Γι’ αυτό μπούκαρε στην κοινοβουλευτική περίοδο σαν να ήταν στα μπουζούκια. Ρεζερβάρισε, δηλαδή, για εκείνον και την εκλεκτή παρέα του, όλα τα πρώτα τραπέζια στην πίστα, με τις πέντε (έξι, επτά, τι σημασία έχει πόσες;) εξεταστικές επιτροπές που έσπευσε να ζητήσει. Γραφικότητα; Οσο και οι ιδιόχειρες επιστολές του Ιησού. Σημαίνει όμως ότι ο ανταγωνισμός, τουλάχιστον μεταξύ των τριών ακροδεξιών κομμάτων, θα είναι περισσότερο μεταξύ τους παρά με την κυβέρνηση.

Η «Νίκη», όμως, ως κίνδυνος νομίζω ότι υπερτιμάται. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος του κόμματος έκανε την προεκλογική εκστρατεία κρυπτόμενος. Ας περιμένουμε να εκδηλώσουν τις θέσεις τους έναντι των θεμάτων της πραγματικότητας και τότε θα δείτε τι έχει να γίνει. Αν κάτι απειλεί τη «Νίκη» περισσότερο και από έναν μαινόμενο Βελόπουλο είναι η γελοιοποίηση λόγω δημοσιότητας.

Για το τέλος, άφησα τους «Σπαρτιάτες» με σπόνσορα τον Κασιδιάρη και έμβλημα την περικεφαλαία. Αν η ΚΟ του κόμματος συντίθεται από ανακυκλωμένα υλικά του κατεδαφιστέου της Χρυσής Αυγής, τότε μην αμφιβάλλετε ότι και οι «Σπαρτιάτες» θα έχουν, αργά ή γρήγορα, την ίδια τύχη. Δεν εννοώ, βέβαια, ότι οι άνθρωποι θα διαπράξουν εγκλήματα! Θα ήταν απαράδεκτο να προεξοφλούμε για οποιονδήποτε κάτι τέτοιο. Οχι. Εννοώ μόνο ότι θα φαγωθούν μεταξύ τους, όταν αναπόφευκτα τα μυαλά ορισμένων θα πάρουν αέρα. Γενικώς, υποτιμάμε μάλλον τους πολλούς παράγοντες, που οδηγούν τα μικρά και γραφικά κόμματα στην αποσύνθεση και οι οποίοι είναι παρόντες στην οκτακομματική Βουλή…