Προφανώς επειδή του ασκήθηκε αυστηρή κριτική για τη χαλαρότητα των χριστουγεννιάτικων διακοπών του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης, έχει εντείνει το τελευταίο διάστημα την αντιπολιτευτική παρουσία του. Οπως ήταν φυσικό, λοιπόν, αυξήθηκαν και οι γκάφες. Αναπόφευκτο, διότι ο κ. Κασσελάκης δεν γνωρίζει το άθλημα. Είναι, ας πούμε, σαν να παίρνουμε έναν τενίστα, έναν επαγγελματία αθλητή, με όλα τα προσόντα, και να τον βάζουμε να παίξει ποδόσφαιρο. Οσο καλός και αν είναι στο τένις, θα είναι κωμικοτραγικός στο γήπεδο του ποδοσφαίρου, όσο και αν προσπαθεί ο άνθρωπος.
Κάτι τέτοιο λοιπόν παρακολουθούμε να συμβαίνει με το πείραμα Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ. Σπουδές λαμπρές, πολύγλωσσος, με επαγγελματική και επιχειρηματική εμπειρία στο εξωτερικό, αλλά… Δεν έχει σχέση με το άθλημα και όπως φαίνεται δυσκολεύεται πολύ να την αποκτήσει.
Ετσι, τον θαυμάσαμε πρόσφατα να αρπάζεται από μία γκάφα του κ. Αγγελου Συρίγου, μια περιττή αναφορά στο παρωχημένο ορισμένων διατάξεων της Συνθήκης της Λωζάννης, και να επιτίθεται στην κυβέρνηση για την πολιτική της στα ελληνοτουρκικά, με ισχυρισμούς αυθαίρετους και, γενικώς, με μια ρητορική που θα περίμενες να την ακούσεις από την τουρκική πλευρά.
Προσοχή, δεν λέω ότι θα έπρεπε να αποσιωπήσει την γκάφα του κ. Συρίγου. Προφανώς όφειλε να καταδικάσει τη θέση και να ψέξει τον συμπολιτευόμενο βουλευτή, όχι όμως να το κάνει αφορμή αντιπολιτευτικής καμπάνιας. Στον χειρισμό του συγκεκριμένου περιστατικού, τον είδαμε να επιδεικνύει τον ίδιο συνδυασμό επιπολαιότητας, ανευθυνότητας και άγνοιας, όπως και στην υπόθεση των δήθεν 500.000 πακιστανών μεταναστών, που συνωμοτεί να φέρει στη χώρα ο Μητσοτάκης και, επίσης, στην υποτιθέμενη αποδυνάμωση της άμυνας των νησιών του Αιγαίου, λόγω των πολεμοφοδίων που στέλνουμε στην Ουκρανία. Τέτοια επιπολαιότητα σε παρόμοιας σοβαρότητας θέματα μόνον ένα πράγμα σημαίνει: ότι ο κ. Κασσελάκης είναι πολύ επικίνδυνος για να τα χειριστεί – ακόμη και για να αναφέρεται σε αυτά.
Και μετά, να την η επιστροφή στον ναρκισσισμό των πρώτων ημερών, επιστροφή στο μιούζικαλ και στον Δαλιανίδη. Εκτινάσσεται ξαφνικά ο κ. Κασσελάκης – να σου πετιέται, που λέει ο ποιητής – από το τραγικό στο κωμικό, με τη φοβερή ιδέα του να προσκαλέσει στις Σπέτσες τα τριάντα τόσα μέλη της ΚΕ του κόμματος για συνεδρίαση. Εξόδοις του μεν, αλλά στριμωχτά, υποθέτω, διότι το σπίτι στις Σπέτσες είναι γνωστό και σε θέση περίοπτη, όλοι θα σας πουν ότι είναι αδύνατον να φιλοξενηθούν αξιοπρεπώς τριάντα άτομα εκεί μέσα, έστω και για μία σύσκεψη.
Φυσικό και δικαιολογημένο ήταν να ενοχληθούν οι παραλήπτες της πρόσκλησης. Τι είναι δηλαδή ο κ. Κασσελάκης, αυτοκράτορας που προσκαλεί τους αυλικούς για σύσκεψη στη βίλα του; Το πρωτόκολλο, άραγε, θα περιλαμβάνει και το ρωμαϊκό salutatio κάθε πρωί; Θα τον περιμένουν δηλαδή οι προσκεκλημένοι του ως clientes, έξω από το υπνοδωμάτιό του, για να τον καλημερίσουν μόλις ξεπροβάλει; Και κάτι της τελευταίας στιγμής, πόσες τουαλέτες διαθέτει το οίκημα; Είναι ένα θέμα αν συγκεντρώσεις 30-40 άτομα στο σπίτι σου. Ειδικά για τις κυρίες, που δεν έχουν πάει στο στρατό, το θέμα είναι φλέγον.
Βλέπουμε, θέλω να πω, ότι όσο περισσότερο προσπαθεί ο κ. Κασσελάκης τόσο χειρότερα κάνει τα πράγματα. Και η μοναδική παρηγοριά που μπορεί να υπάρχει για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η κατάσταση υπό τον κ. Κασσελάκη είναι μεν απελπιστική, αλλά τουλάχιστον δεν είναι σοβαρή.
Αμφιβάλλω αν ο πρόεδρος θα επιβιώσει των ευρωεκλογών του Ιουνίου και, για τον λόγο αυτόν, αν ήμουν φίλος του θα τον συμβούλευα να στρίψει διά του αρραβώνος. Πώς; Να τεθεί ο ίδιος επικεφαλής του ψηφοδελτίου, δήθεν για να το ενισχύσει. Είναι βέβαιο ότι ο ίδιος θα εκλεγεί, ακόμη και αν με την παρουσία του μειώσει το συνολικό ποσοστό του κόμματός του. Ετσι όμως θα έχει πέντε ήσυχα χρονάκια, με το χαρτζιλίκι του εξασφαλισμένο, μέχρι να σκεφτεί την επόμενη μπίζνα, η οποία φαντάζομαι ότι δεν θα είναι στην πολιτική.
Αν και ποτέ δεν ξέρεις. Δεν είδατε, λ.χ., που ο Μακρόν διόρισε έναν νεαρό 34 ετών ως τον πρώτο ανοιχτά ομοφυλόφιλο πρωθυπουργό της Γαλλίας; Γιατί να μην μπαίνουν ιδέες στον νου του κ. Κασσελάκη με κάτι τέτοια; Aλλωστε ξέρει και κάτι γαλλικά, γιατί στο σχολείο τα έκαναν υποχρεωτικά ως δεύτερη ξένη γλώσσα.
