Η ιστορία έχει ως εξής: ένας τύπος μπαίνει μέσα σε μια ιδιωτική κλινική στην Ελβετία, η οποία ειδικεύεται στη μεταμόσχευση εγκεφάλων. Ο γιατρός τον ξεναγεί στα διάφορα δείγματα ανθρώπινων εγκεφάλων, από τα οποία ο ασθενής μπορεί να διαλέξει. Το καθένα από αυτά έχει διαφορετική τιμή, ανάλογα με τη δόξα του κατόχου του στη ζωή. Από εδώ ο εγκέφαλος του Νεύτωνα, από εκεί σε μια άλλη γυάλα του Αϊνστάιν, εδώ βλέπετε τον εγκέφαλο του Καντ και πάει λέγοντας.
Ο φίλος μας μένει έκθαμβος από την ποιότητα και φυσικά από τις αστρονομικές τιμές, ώσπου φτάνουν στην κρύπτη με το σπανιότερο και ακριβότερο κομμάτι της συλλογής. Του φοράνε ειδική στολή, τον περνάνε μέσα από προθαλάμους με θωρακισμένες πόρτες και βλέπει μπροστά του έναν εγκέφαλο μέσα σε μια γυάλα. Σκύβει στο καρτελάκι με το όνομα του κατόχου του ακριβότερου εγκεφάλου του κόσμου και διαβάζει: «Akis Tsohatzopoulos». Ποιος είναι αυτός, ρωτάει, δεν τον έχει ακούσει ποτέ του. «Δεν έχει σημασία», του λέει ο γιατρός, «ο εγκέφαλος είναι αμεταχείριστος».
Το ανέκδοτο είναι παμπάλαιο και ανάγεται στην ηρωική εποχή όταν ο μακαρίτης ήταν γνωστός μόνον ως «yes man» του μεγάλου, προτού αποκαλυφθούν οι άλλες αρετές του. Το θυμήθηκα όμως μόλις διάβασα το κουφό ότι το ΠαΣοΚ θέλει να έχει ως υποψήφιο στις ευρωεκλογές τον Θοδωρή Ζαγοράκη. Προφανώς επειδή και αυτός είναι αμεταχείριστος ως ευρωβουλευτής. Δύο θητείες έκανε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και είναι σαν να μην πέρασε ποτέ. Κανέναν δεν ενόχλησε, ήταν πάντα διακριτικός – είναι και ντροπαλός εκ φύσεως, ως γνωστόν. Αφησε τις καλύτερες δυνατές εντυπώσεις, δηλαδή καμία απολύτως. Γιατί όχι λοιπόν και τρεις και τέσσερις θητείες; Αν και είναι λίγο νωρίς να μιλάμε από τώρα για τέταρτη θητεία.
Μια τρίτη, πάντως, τη δικαιούται, αν όχι για άλλον λόγο, για τα αγγλικά του! Δεν είδατε που ο καημένος ο Ανδρουλάκης δεν κατάφερε να συμπληρώσει δύο θητείες στην Ευρωβουλή και έτσι δεν κατάφερε να μάθει αγγλικά; Τα αγγλικά θέλουν τουλάχιστον τρεις θητείες – τέσσερις, αν θέλουμε να είμαστε ασφαλείς για το αποτέλεσμα και να περάσουμε τις εξετάσεις για το Lower. Στο κάτω-κάτω, και τα δύο αυτά παιδιά τα στείλαμε στην ακριβότερη σχολή ξένων γλωσσών της Ευρώπης: στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή το κόστος της επένδυσης. Ας μην επαναλάβουμε, λοιπόν, το λάθος που έγινε εις βάρος του Ανδρουλάκη…
Υποθέτω ότι σε αυτές τις γραμμές, πάνω-κάτω, θα κινήθηκαν οι σκέψεις του Νικόλα του Ανδρουλάκη, όταν έμαθε ο Θοδωρής Ζαγοράκης θα ήθελε να συνεχίσει την ατελείωτη εκδρομή του στην Ευρώπη, αλλά η ΝΔ δεν τον ήθελε για υποψήφιο, δεδομένης κιόλας της διαγραφής του προ τετραετίας, όταν μεταξύ ποδοσφαιρικών και πολιτικών πεποιθήσεων εκείνος διάλεξε τις πρώτες. Ο Νικόλας είναι και σοσιαλιστής, όπως ξέρουμε όλοι μας, επομένως προτάσσει το δίκιο του αδικημένου και του κατατρεγμένου. Πώς να επιτρέψει να χαθεί ένα τέτοιο κεφάλαιο για τη χώρα, επειδή κάποιοι ανόητοι στη ΝΔ δεν καταλαβαίνουν την αξία του; Και του έκανε τη βολιδοσκόπηση για το ευρωψηφοδέλτιο του ΠαΣοΚ. Σιγά τη διαφορά, στο κάτω-κάτω! Ολοι ΠαΣοΚ είμαστε, δυστυχώς. Σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, όλοι μας όμως.
Μακάρι η μεγάλη οικογένεια του ΠαΣοΚ να ανοίξει την αγκαλιά της στον Θοδωρή Ζαγοράκη, μακάρι να είναι υποψήφιος και, κυρίως, μακάρι να επανεκλεγεί! Μια θριαμβευτική τρίτη θητεία θα ήταν μια σοβαρή αφορμή για να προβληματιστούμε σοβαρά για την ποιότητα της εκπροσώπησης της χώρας στο ΕΚ. Εφόσον η εκλογική περιφέρεια ταυτίζεται με το σύνολο της επικρατείας, ο υποψήφιος θα πρέπει να είναι και πανελληνίως πασίγνωστος και ικανός για τη δουλειά. Κατά κανόνα, στην Ελλάδα, αυτά τα δύο συνιστούν αντίφαση. Σπανίως πετυχαίνει ο συνδυασμός, γι’ αυτό και τα ψηφοδέλτια έχουν χαρακτήρα πολυσυλλεκτικό. Σουπερμάρκετ, για να βρίσκει κάτι ο καθένας. Ειδικά σε αυτό της ΝΔ, αν πιστέψουμε σχετικά δημοσιεύματα και πληροφορίες. Από τα ονόματα που διαβάζω, λ.χ., καταλαβαίνω ότι η σύνθεση του ψηφοδελτίου ικανοποιεί συγχρόνως πολλές ανάγκες, όπως η ανταμοιβή σε ατυχήσαντα κυβερνητικά στελέχη που αξίζουν δεύτερη ευκαιρία (Γ. Αμυράς), στήριξη της ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας των Πασόκων (Εύη Χριστοφιλοπούλου, Β. Πατουλίδου, Π. Δήμας) ή ακόμη και ανάγκες κοινωνικής πολιτικής και στήριξης των αδυνάμων (Μ. Κεφαλογιάννης).
Πάντως, επειδή θέλω να είμαι εντάξει απέναντι σας, δηλώνω από τώρα ότι, εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την ποιότητα του ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ, σκοπεύω να δώσω έναν σταυρό στην κυρία Πίστη Κρυσταλλίδου και έναν άλλον στην κυρία Μαρία-Ωραιοζήλη Κουτσουπιά, εφόσον βεβαίως είναι και οι δύο κυρίες υποψήφιες. Το λέω από τώρα! Δεν τις γνωρίζω, μου αρκούν τα ονόματά τους για να εμπνέομαι.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕΤΡΟ
Θα συμβούλευα να μην προεξοφλούμε τη συμμετοχή των «Δημοκρατών» του Ανδρέα Λοβέρδου στις ευρωεκλογές. Σοβαροί παράγοντες της ΝΔ υποστηρίζουν ότι η υποψηφιότητά του κόβει κυρίως από τη ΝΔ και ότι απώτερος σκοπός του είναι η μεταγραφή του στη ΝΔ μέσω αυτού του είδους της πίεσης. Απίθανο δεν το βρίσκω, ούτε βέβαια αθέμιτο. Γιατί όχι, θα έλεγα. Αν θέλουν τα παιδιά, εμάς τι λόγος μας πέφτει; Ομως, πόσο ΠαΣοΚ μπορεί πια να αντέξει η ΝΔ; Το ΠαΣοΚ, όπως και το κεμπάπ, τρώγεται με μέτρο.
