Αυτό ήταν λοιπόν. Επιζήσαμε από άλλη μία περιφορά γύρω από τον Ηλιο, γεγονός το οποίο κατά κανόνα γιορτάζεται με μια πρωτοχρονιάτικη συγκέντρωση με συγγενείς και φίλους. Φαντάζομαι ότι πολλοί και πολλές κάναμε την κλασική αντίστροφη μέτρηση έχοντας δίπλα τον/τη σύντροφό μας.
Ενα πρόσωπο, δηλαδή, που είχαμε γνωρίσει λίγο ή πολύ παλιότερα σε μια κοινή παρέα ή ενδεχομένως σε μια δουλειά, πιθανώς σε ένα μπαρ, ακόμη ίσως, ειδικά αν διαβάζει τη στήλη κάποιο μέλος βασιλικής οικογένειας, και σε κάποιο οικογενειακό τραπέζι. Ωστόσο, μοντέρνοι γαρ οι καιροί, πολλά από τα ζευγάρια που βλέπουμε γύρω μας δημιουργήθηκαν από τις νεωτερικές προξενήτρες της εποχής, που δεν είναι άλλες από τις εφαρμογές για ραντεβού που εγκαθίστανται με ένα κλικ στο κινητό μας – αρκεί να είναι smartphone.
Απώλειες
Ο γνωστός ελληνοσκωτσέζος φίλος μου, αυτός που θεωρεί την επανάσταση των ρομπότ πιο πιθανή παρά απίθανη και πιστεύει ότι η ανθρωπότητα έχει παραδοθεί πιο εύκολα από ό,τι θα έπρεπε στα θέλγητρα των ψηφιακών υποσχέσεων για μια πιο άνετη ζωή, μου επισήμαινε ένα πρόσφατο ρεπορτάζ στον «Guardian», γραμμένο από τον Ράφαελ Μπόιντ, το οποίο αναφέρεται στο πώς αυτά τα dating apps σκέφτονται να εισαγάγουν πολύ σύντομα την τεχνητή νοημοσύνη στην υπηρεσία τους. Στόχος τους φυσικά να βελτιώσουν τις δυνατότητες του χρήστη και βέβαια να μειώσουν τις απώλειες που είχαν σε πελάτες, καθώς υπολογίζεται ότι μόνο στη Βρετανία οι μεγαλύτερες τέτοιες εφαρμογές είδαν τους χρήστες τους να μειώνονται κατά 700.000 άτομα.
Στο «Hang the DJ», ένα επεισόδιο της σειράς «Black Mirror» από το μακρινό – όσον αφορά τις εξελίξεις στη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης – 2017, απεικονίζονται οι δοκιμασίες στις οποίες υπέβαλε τα υποψήφια μέλη ενός ζευγαριού ο αλγόριθμος μιας φανταστικής (προς το παρόν) εφαρμογής για ραντεβού. Το επεισόδιο (που – spoiler alert – είναι από τα ελάχιστα της σειράς με σχετικά αίσιο τέλος) δείχνει ότι ο αλγόριθμος «τρέχει» 1.000 εναλλακτικές πραγματικότητες στις οποίες συναντιούνται δύο άνθρωποι με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, προσπαθώντας να υπολογίσει σε πόσες από αυτές το δίδυμο θα γίνει ζευγάρι. Η τωρινή ιδέα δεν είναι και πολύ διαφορετική.
Η θεωρία λέει ότι η χρήση των νέων τεχνολογιών στις σχετικές εφαρμογές θα αυξήσει τη συμβατότητα των χρηστών με τους επίδοξους συντρόφους τους οδηγώντας σε πιο επιτυχημένες σχέσεις. Από την άλλη, πότε η πράξη συμμορφώθηκε σε αυτό από κάποιοι είχαν στο μυαλό τους ως θεωρία; Αυτό που προβάλλει ως το πιο πιθανό σενάριο είναι για άλλη μία φορά να παραχωρούμε με μεγάλη προθυμία τα στοιχεία μας σε μια τεράστια χοάνη προσωπικών δεδομένων αυξάνοντας την ευαλωτότητά μας απέναντι σε όποιον επιθυμεί να κάνει κακόβουλη χρήση δομικών στοιχείων της ύπαρξής μας και, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, ίσως των πιο προσωπικών.
Αν και οι εταιρείες που χειρίζονται τις εφαρμογές μιλούν, όπως είναι αναμενόμενο, για προσεκτικά βήματα, είναι σαφής ο κίνδυνος για την ασφάλεια των δεδομένων μας. Ακόμη πιο σαφής είναι η πιθανότητα τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης να ενσωματώσουν, αν όχι να ενισχύσουν και εδώ, όπως και σε άλλες εκφάνσεις τους, τις προκαταλήψεις των προγραμματιστών τους όσον αφορά τη φυλή, το επάγγελμα, το φύλο, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση.
Ο άνθρωπος
Αλλά πέρα από αυτά τα κάπως «τεχνικά» σημεία, υπάρχει και ο ανθρώπινος παράγοντας. Τόσο έχουμε βαρεθεί πια ως ανθρωπότητα τον αυθορμητισμό ενός φλερτ; Τόσο κουρασμένες είμαστε από τις υποχρεώσεις μας που αποκλείουμε από το ένστικτό μας τη δυνατότητα να κάνει μια επιλογή; Τόσο απογοητευμένοι είμαστε από τις προηγούμενες σχέσεις μας που τρέμουμε ένα ακόμη λάθος; Εν τέλει, τόσο μηχανικά θεωρούμε τον έρωτα και τη συντροφικότητα που ετοιμαζόμαστε να τα εκχωρήσουμε και αυτά στις μηχανές;
