Ο μύθος λέει πως το «συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε» δόγμα του Ολυμπιακού κατασκευάστηκε ένα δύσκολο βράδυ στο Μάντσεστερ, δέκα χρόνια πίσω: Μια νύχτα 0-3 και αποκλεισμού από τη Γιουνάιτεντ, Μάρτη του 2014. Το σκάρωσε ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαρινάκης, έξω από τα αποδυτήρια του «Ολντ Τράφορντ» και έμελλε να αποτελέσει μέρος της φιλοσοφίας του ερυθρόλευκου κλαμπ. Τρεις λέξεις στη σωστή σειρά που υπενθυμίζουν το αυτονόητο: Πως δεν συναντάς τα θαύματα αν δεν τα πιστεύεις.

Δέκα χρόνια μετά, οι Ερυθρόλευκοι συνεχίζουν να ονειρεύονται, αλλά πλέον με τα μάτια ανοιχτά, κάνοντας κάτι που έμοιαζε απαγορευμένο για το ελληνικό ποδόσφαιρό: Φτάνοντας ως έναν τελικό και διεκδικώντας το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο για τη χώρα μας. Πώς το έκαναν; Πέρα από την ικανότητα, την τακτική, τις νίκες, ίσως τελικά με τον μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να συμβεί: Πιστεύοντας στα θαύματα.

Σε εκείνα που ακούμπησε στα αποδυτήρια του Ρέντη ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ άμα τη αφίξει του στο πρώτο δεκαήμερο του Φλεβάρη. Είχε αναλάβει τον περασμένο Μάρτη τη Σεβίλλη, 17η στη La Liga να αγναντεύει τον «γκρεμό» του υποβιβασμού. Την έσωσε με συνοπτικές διαδικασίες και αποκλείοντας Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Γιουβέντους την οδήγησε στον τελικό του Europa League της Βουδαπέστης κόντρα στη Ρόμα του Ζοσέ Μουρίνιο

«Αρκεί, να…»

Ναι, το «σήκωσε» ο πολύπειρος Βάσκος. Και στον Ρέντη είπε την ιστορία τόσο πειστικά που έβαλε πολλούς στην πρίζα πως μια χρονιά που μοιάζει δίχως νόημα και σκοπό θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι σπουδαίο: «Αρκεί να παίξουμε το ποδόσφαιρο που θέλω. Μπορεί στην αρχή σε κάποιους να μην αρέσει, θα δείτε όμως που…».

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η στιγμή που άλλαξε την εφετινή ιστορία του Ολυμπιακού προέκυψε εκείνο το απόγευμα Σαββάτου (10/2) στο άδειο «Καραϊσκάκης», όταν ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έπαιρνε θέσεις στις σουίτες του γηπέδου για να δει τη νέα του ομάδα κόντρα στον ΟΦΗ!

Όπως δεν αμφιβάλλει κανείς πως υπήρξαν δύο ακόμη που έχουν ξεχωριστή θέση σε αυτή την ιστορία. Και οι δύο στις νύχτες που οι Ερυθρόλευκοι προσπαθούσαν να βρουν την άκρη απέναντι στη Μακάμπι Τελ Αβίβ.

Κίνηση ματ

Επτά Μαρτίου στο Φάληρο το πρώτο ματς με τους Ισραηλινούς και έχοντας θέα το εισιτήριο για τους προημιτελικούς. Αναμένεται με προσδοκία, καταλήγει σε κανονικό σοκ:1-4 η παρέα του αειθαλούς Εράν Ζαχάβι. Σκορ που μέχρι τότε δεν είχε ανατραπεί ποτέ σε αγώνα ρεβάνς των Κυπέλλων Ευρώπης. Κοινώς, ένας αποκλεισμός που περίμενε μόνο την τυπική επιβεβαίωσή του. Πώς διαχειρίστηκε εκείνο το αποτέλεσμα ο Βαγγέλης Μαρινάκης;

Με τρόπο case study όχι μόνο για τους παράγοντες του αθλητισμού, αλλά για όλους εκείνους που έχουν την ευθύνη μιας ομαδικής δουλειάς. Φώναξε τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ στο εστιατόριο του γηπέδου, ζήτησε και τον ατζέντη του Βάσκου – τον γνωστό Ινιάκι Ιμπάνιεθ – και μέσα σε πέντε λεπτά συμφώνησε μαζί τους για ένα νέο συμβόλαιο. Εγινε μάλλον ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία του ποδοσφαίρου που ανανέωσε το συμβόλαιο του προπονητή του σε μια νύχτα που η ομάδα του δέχθηκε τέσσερα γκολ.

Το έπος της Τοπόλα

Τι κατάφερε; Να επιβεβαιώσει με τρόπο έμπρακτο εκείνο το «συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε». Οτι είναι ο πρώτος που «πιστεύει». Και να θυμίσει σε όλους ότι οι πιο όμορφες σπορ ιστορίες είναι κατασκευασμένες πάνω σε υπερβάσεις. Μία εβδομάδα μετά, 14 Μαρτίου στην Τοπόλα της Σερβίας, ο Ολυμπιακός έκανε το τέλειο παιχνίδι στη ρεβάνς με τη Μακάμπι. Με ποιότητα, σχέδιο, μια αδιανόητη ηρεμία. Πίστεψε ότι μπορεί να ανατρέψει μια κατάσταση 1-4 και τα κατάφερε: 6-1 στην παράταση.

Ήταν 3-0 ήδη στην ανάπαυλα (Ποντένσε, Φορτούνης, Ελ Κααμπί). Έγινε 4-1 από το απίστευτο ανάποδο ψαλίδι του μαροκινού στράικερ απαντώντας στο γκολ της Μακάμπι από τη βούλα του πέναλτι. Το έκαναν 6-1 στην παράταση ο Στέφαν Γιόβετιτς και ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί.

Η πιο μεγάλη ανατροπή στην ιστορία των Κυπέλλων Ευρώπης. Εκείνη που είδαν με τα μάτια τους 49 οπαδοί που ταξίδεψαν με τον Ολυμπιακό ως τα σύνορα Σερβίας – Ουγγαρίας για αυτή τη ρεβάνς: Οι ίδιοι που το club φρόντισε ώστε να προμηθευτούν πρώτοι από όλους ένα εισιτήριο για τον τελικό της Τετάρτης με τη Φιορεντίνα.

Άλλαξαν όλα

Δεν ήταν η Μακάμπι η καλύτερη ομάδα που απέκλεισε ο Ολυμπιακός σε αυτό το ταξίδι. Όποιον και να ρωτήσεις όμως στο γκρουπ των ανθρώπων που υπογράφουν το εφετινό θαύμα θα σου δώσει ακριβώς την ίδια «οπτική». Θα σου εξηγήσει ότι οι Ερυθρόλευκοι ένιωσαν να πιστεύουν σε ένα θαύμα με την έλευση του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.

Και όταν το είδαν να συμβαίνει στην Τοπόλα κόντρα στους Ισραηλινούς αντιλήφθηκαν πως πλέον είναι όλα πιθανά. Συντονίστηκαν με την ιδέα του «συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε». Κατανόησαν τη δύναμη των λέξεων και της θέλησης. Φάνηκε καθαρά στην αυτοπεποίθηση της ομάδας κόντρα στη Φενέρμπαχτσε και στην Αστον Βίλα. Φαίνεται και στην ηρεμία που την οδηγεί ως τον τελικό απέναντι στην αήττητη Φιορεντίνα.