Του χρόνου συμπληρώνεται μία δεκαετία από την τελευταία φορά που η εθνική ομάδα προκρίθηκε σε μια μεγάλη διοργάνωση.
Τον επόμενο Μάρτιο το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έχει μια χρυσή ευκαιρία να επανέλθει στα μεγάλα σαλόνια, στο Euro 2024 της Γερμανίας. Αρκεί φυσικά να ξεπεράσει το εμπόδιο του Καζακστάν και στη συνέχεια να νικήσει εκτός έδρας Γεωργία ή Λουξεμβούργο έχοντας χάσει συνολικά μόλις μία φορά από αυτές τις τρεις εθνικές ομάδες σε 21 παιχνίδια και ποτέ σε επίσημο παιχνίδι (η μοναδική της ήττα με αυτές τις ομάδες ήταν από το Λουξεμβούργο σε φιλικό).
Από το Μουντιάλ της Βραζιλίας (2014) έχουμε να δούμε από κοντά ποδοσφαιρική γιορτή και εδώ δεν μπορέσαμε να πάμε καν το 2016 στο διευρυμένο Euro της Γαλλίας όπου (τότε) προκρίνονταν για πρώτη και τελευταία φορά οι τρεις πρώτες ομάδες κάθε προκριματικού ομίλου!
Το χαμένο συστατικό
Ήταν τότε (με τον Κλαούντιο Ρανιέρι στον πάγκο) που «καταφέραμε» να τερματίσουμε τελευταίοι στον προκριματικό όμιλο χάνοντας την ισοβαθμία με τα Νησιά Φερόε που μας είχαν νικήσει εντός και εκτός έδρας!
Η εθνική ομάδα είχε χάσει ακριβώς αυτό το συστατικό που είχε εγγυημένο επί Ότο Ρεχάγκελ και Φερνάντο Σάντος, δηλαδή να μπορεί να «καθαρίζει» όλους τους «μικρομεσαίους» αντιπάλους.
Στον δρόμο προς τα γήπεδα της Βραζιλίας, η Εθνική του Σάντος έχασε στην ισοβαθμία την πρωτιά του ομίλου (και την απευθείας πρόκριση) από τη Βοσνία που μας νίκησε 3-1 στην έδρα της και πήρε ισοπαλία στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Όμως το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είχε νικήσει εύκολα ή δύσκολα όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια της με Λιθουανία, Σλοβακία, Λετονία και Λιχτενστάιν. Με αποτέλεσμα να έχει την καλύτερη βαθμολογία από τις δεύτερες ομάδες του ομίλου, πάνω ακόμα και από τη Γαλλία και την Πορτογαλία αλλά και τη Σουηδία και την Κροατία!
Έτσι στο μπαράζ με τη Ρουμανία κάναμε περίπατο (3-1 και 1-1) και πήγαμε στο Μουντιάλ.
Συνεχόμενες προκρίσεις
Το ίδιο γινόταν και επί Ρεχάγκελ. Μόνο στα προκριματικά του Μουντιάλ του 2006 μάς είχε στοιχίσει η ήττα στην πρεμιέρα του ομίλου από την Αλβανία (η Εθνική τότε προερχόταν και από το «μεθύσι» της κατάκτησης του Euro 2004) μένοντας εκτός τελικής φάσης Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Αλλιώς σε όλες τις άλλες διοργανώσεις είχαμε συνεχόμενες προκρίσεις σε Μουντιάλ και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα για μια δεκαετία (2004-2014) πριν αρχίσουμε να χάνουμε από Νησιά Φερόε, Αρμενία και μάλιστα στην έδρα μας ή να μην μπορούμε να νικήσουμε σε συνεχόμενα παιχνίδια το Κόσοβο.
Επί Γκουστάβο Πογέτ η Εθνική τόσο στο Nations League (χάρις στο οποίο έχουμε πλέον τη δεύτερη -και χρυσή- ευκαιρία για πρόκριση) όσο και στα προκριματικά δεν σκόνταψε σε κανένα «πονηρό» παιχνίδι και έχασε την απευθείας πρόκριση κυρίως από τις δύο ήττες με Ολλανδία.
Καμία ήττα σε επίσημο ματς
Πλέον η πρόκληση είναι μεγάλη απέναντι σε τρεις χώρες από τις οποίες η εθνική ομάδα δεν έχει ηττηθεί ποτέ σε επίσημο παιχνίδι στην ιστορία της. Αν καταφέρει να διατηρήσει αυτή την παράδοση, θα τη δούμε και πάλι έπειτα από 10 χρόνια σε μεγάλη διοργάνωση και θα γεμίσουν και με εκατομμύρια ευρώ τα ταμεία της ΕΠΟ.
Η πρώτη πρόκληση είναι ο ημιτελικός (και μάλιστα εντός έδρας στη Νέα Φιλαδέλφεια) απέναντι στον Καζακστάν, το οποίο είχαμε αντιμετωπίσει (και πάλι) για πρώτη και μοναδική φορά σε επίσημο αγώνα στον δρόμο προς το Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006, όταν πετύχαμε δύο νίκες (3-1 εντός και 2-1 εκτός), αλλά δεν μας έφτασαν για να πάμε στη Γερμανία.
Ελπίζουμε αυτή τη φορά τα πράγματα ν’ αλλάξουν και αρχικά να αποκλείσουμε το Καζακστάν, το οποίο είχαμε νικήσει (2-0) και σε φιλικό το 2006.
Αν με το καλό περάσουμε, τότε θα παίξουμε εκτός έδρας τελικό πρόκρισης είτε με τη Γεωργία είτε με το Λουξεμβούργο – ομάδες από τις οποίες δεν έχουμε χάσει ποτέ σε επίσημα παιχνίδια.
Με την ομάδα του Μεγάλου Δουκάτου έχουμε 8/8 νίκες εντός και εκτός έδρας, έχοντας μάλιστα πάρει την ιστορική πρόκριση στο πρώτο μας Μουντιάλ το 1994 αλλά και σε αυτό του 2010. Άρα μετράμε 2/2 προκρίσεις στα 4 τελευταία επίσημα ραντεβού σε όμιλο, έστω και αν έχουμε χάσει στην τελευταία μας (αλλά φιλική) συνάντηση 1-0 το 2015.
Το απόλυτο εκτός έδρας
Με τη Γεωργία που είναι το φαβορί να φτάσει στον τελικό (παίζει με το Λουξεμβούργο εντός) η παράδοσή είναι ακόμα καλύτερη με 7 νίκες και μόλις 2 ισοπαλίες σε 9 παιχνίδια (εκ των οποίων μόλις ένα είναι φιλικό).
Όπως και με το Καζακστάν έτσι και με τη Γεωργία βρεθήκαμε αντίπαλοι στον δρόμο προς τα γήπεδα της Γερμανίας (στα προκριματικά του Μουντιάλ του 2006), έστω και αν δεν προκριθήκαμε παρά τις δύο νίκες μας. Προκριθήκαμε στο Euro του 2012 (παρά την ισοπαλία εντός) ενώ αποκλειστήκαμε από το Μουντιάλ του Κατάρ (μας στοίχισε πάλι η εντός έδρας ισοπαλία).
Το πολύ καλό είναι ότι εκτός έδρας με τη Γεωργία μετράμε 4/4 νίκες και όλες σε επίσημους αγώνες, οπότε από πλευράς παράδοσης έχουμε το πάνω χέρι.
Απλά πρέπει να το αποδείξουμε σε δύο γήπεδα στην OPAP Arena και στη συνέχεια σε Τιφλίδα ή Λουξεμβούργο.
Η ευκαιρία είναι μεγάλη και δεν πρέπει να χαθεί.
