Δεκαπέντε χιλιόμετρα ακριβώς. Από την καρδιά του Πειραιά – όπου το ξημέρωμα της Πέμπτης δεν κοιμήθηκε κανείς – ως τη Νέα Φιλαδέλφεια και το γήπεδο που έμελλε να φιλοξενήσει την πιο όμορφη ιστορία της εικοσαετίας για τον ελληνικό αθλητισμό: Είχαμε να θυμηθούμε πως «impossible is nothing» από το Euro 2004 και το θαύμα της Εθνικής μας. Μας το φρέσκαρε με τρόπο υποδειγματικό ο μεγάλος Ολυμπιακός του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.
Ο νέος κάτοχος του Europa Conference League που με ένα γκολ του έβγαλε την Ελλάδα στους δρόμους από χαρά.
Ναι, μια νύχτα από εκείνη που θα θυμάσαι τα πάντα, για πάντα, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες: Πού είδες τον τελικό με τη Φιορεντίνα, ποιοι ήταν στην παρέα σου, τι σκέφτηκες όταν ο Σαντιάγκο Έσε σήκωσε το κεφάλι του για να σημαδέψει στο «πρώτο δοκάρι», εκεί όπου ο σεσημασμένος Αγιούμπ ελ Κααμπί – στο 116′ της παράτασης – έμελλε να ολοκληρώσει το κρεσέντο του, συμπληρώνοντας έντεκα γκολ στα εννέα νοκ άουτ ματς της διοργάνωσης.
Ένα θαύμα πέρα από το παιχνίδι
Οι μαγικές ιδιότητες του ποδοσφαίρου. Ένα παιχνίδι πάνω από το παιχνίδι. Πώς το είπε κάποτε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν; «Υπάρχουν μόνο δύο τρόποι για να ζήσεις τη ζωή σου. Ο ένας «σαν τίποτα γύρω σου να μην είναι θαύμα», ο άλλος «σαν όλα να είναι θαύμα»».
Όπως μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας, αυτό το προνομιούχο δεύτερο μονοπάτι μοιάζει κομμένο και ραμμένο στην απόσταση Πειραιάς – Νέα Φιλαδέλφεια. Δεκαπέντε χιλιόμετρα ακριβώς. Όσα διήνυσε ο Ολυμπιακός ως τον τελικό της ιστορίας του, λίγο πριν από τη συμπλήρωση ενός αιώνα ζωής.
Είναι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο αυτού του επιπέδου, εν έτει 2024, ένα αντάμωμα επιστημών. Τίποτα στην τύχη. Τίποτα που να μην μπορούν να εξηγήσουν τα… κομπιούτερ και οι αριθμοί. Έως ότου εμφανίζεται μια φορά στο τόσο ένα θαύμα σαν του Ολυμπιακού.
Κάπου 650 εκατ. ευρώ είναι η χρηματιστηριακή αποτίμηση της Άστον Βίλα που οι Ερυθρόλευκοι απέκλεισαν στους ημιτελικούς. Κάπου 300 της Φιορεντίνα που ήταν και πέρυσι στον τελικό της διοργάνωσης – χάνοντας στο φινάλε από τη Γουέστ Χαμ.
Στις τρεις πιο απαιτητικές νύχτες της διοργάνωσης, το «γκρουπ» που συσπειρώθηκε γύρω από το όραμα ενός σπουδαίου προπονητή έκανε αγωνιστική υπέρβαση… ενός δισεκατομμυρίου. Δύο νίκες και έξι γκολ στους Άγγλους του Ουνάι Έμερι, που εν το μεταξύ κέρδισαν ένα εισιτήριο Champions League από τη δύσκολη πίστα της Premier League.
Ακριβώς 120′ υποδειγματικής διαχείρισης με τους Ιταλούς που ξεκίνησαν με ανωτερότητα και ενθουσιασμό και «υπέκυψαν» λίγο πριν από τη ρουλέτα των πέναλτι.
Η πίστη και ο χαρακτήρας
Τι είχε ο Ολυμπιακός που δεν έβρισκες απέναντι; Μια αξιοθαύμαστη πίστη που καλλιέργησε από την πρώτη στιγμή στην αυλή του Ρέντη ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.
Είναι που το έκανε και πέρυσι – με τη Σεβίλλη, αναλαμβάνοντας τρίτος προπονητής στη σεζόν μήνα Μάρτη – φτάνοντας στην κατάκτηση του Europa League; Είναι που ο Βαγγέλης Μαρινάκης στο πιο δύσκολο βράδυ αυτού του ταξιδιού, τη νύχτα του Ολυμπιακός – Μακάμπι 1-4, φώναξε τον Βάσκο και σε δύο λεπτά του πρόσφερε νέο συμβόλαιο; Είναι ο τρόπος που ο ένας μετά τον άλλο ο Κωνσταντής Τζολάκης, ο Βιθέντε Ιμπόρα, ο Κίνι, ο πρωτοεμφανιζόμενος Απόστολος Αποστολόπουλος, ο Στέφαν Γιόβετιτς ήρθαν από το βάθος του rotation και έπαιξαν σαν… μεταγραφές;
Ποιος ξέρει. Το θέμα είναι πως οι Πειραιώτες καλλιέργησαν έναν χαρακτήρα σε αυτή τη διαδρομή που σε έπειθε πως είναι έτοιμοι και ικανοί για όλα. Δεν σκεφτόσουν από ένα σημείο και πέρα το «ποιος» παρά μόνο το «πώς».
Πήγαν τον ρυθμό εκεί που ήθελαν
Έτσι ακριβώς και στη Νέα Φιλαδέλφεια το βράδυ της περασμένης Τετάρτης. Εκεί όπου 20.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν να δουν το ίδιο όνειρο με τα μάτια ανοιχτά. Εξαιρετική η Φιορεντίνα. Ένα καλοδουλεμένο ελίτ σύνολο, με τρομερούς δείκτες «αθλητικότητας» και ποδοσφαιριστές όπως ο Νίκο Γκονζάλες – βασικός μεταγραφικός στόχος της Μπαρτσελόνα – και ο Νικόλα Μιλένκοβιτς – στη short list της Τσέλσι.
Οι ίδιοι ποδοσφαιριστές τον ίδιο Ολυμπιακό σε κάποια άλλη στιγμή ίσως τον κέρδιζαν εύκολα σε όλα τα στυλ παιχνιδιού. Σε αυτόν τον τελικό δεν είχαν καμία πιθανότητα και ας ήταν 10-2 οι υπέρ τους «τελικές» ως την ανάπαυλα.
Έγραψε λέει η στατιστική κάπου 150 χιλιόμετρα τρέξιμο στη σούμα για τους Πειραιώτες που οδήγησαν το ματς υποδειγματικά στον ρυθμό που ήθελαν. Και που με μεγάλη συνέπεια δεν σταμάτησαν να ψάχνουν εκείνη τη μία και μοναδική φάση που θα τους έδινε τα κλειδιά. Η υπομονή τους επιβραβεύτηκε στο 116′ της παράτασης και από τη στιγμή που το γκολ μέτρησε, ήξεραν όλοι πως το τέλος είχε φτάσει.
Από τα δοκάρια έως τον πάγκο
Πριν από αυτό; Ο Κωνσταντής Τζολάκης επιβεβαίωνε πως αξίζει όσο άλλος κανείς τον τίτλο του κορυφαίου τερματοφύλακα της διοργάνωσης.
Ο Παναγιώτης Ρέτσος έκανε το παιχνίδι της καριέρας του ξεχωρίζοντας σαν ο αυθεντικός MVP του τελικού. Ο Βιθέντε Ιμπόρα, ο Σαντιάγκο Έσε και ο Τσικίνιο έδωσαν αμέτρητες μάχες του 50-50 για κάθε μπάλα προς διεκδίκηση. Και Αντρέ Ορτα με τον Στέφαν Γιόβετιτς ήρθαν από τον πάγκο κουβαλώντας καθετί «μικρό» που μπορούσε να ενωθεί με τα υπόλοιπα για το «μεγάλο»: Για το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο συλλόγων της Ελλάδας σε επίπεδο ανδρών. Για το δεύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο που κατακτά ο Ολυμπιακός μέσα σε μερικές εβδομάδες καθώς προφανώς και κανείς δεν ξεχνά το Youth League και το κατόρθωμα της ομάδας Νέων στο final 4 της Νιόν.
Ένα απίθανο «νταμπλ» που αν κάποιος επιχειρούσε να μαντέψει έναν χρόνο πριν, θα τον περνούσαν για τρελό.
Η 15η θέση και το… Μπιλμπάο
Και μέσα σε όλα; Μια σειρά από προνόμια συνολικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με τις διαδοχικές νίκες του Ολυμπιακού ως την κατάκτηση του Conference League η Ελλάδα ανέλπιστα σκαρφάλωσε ξανά στη 15η θέση του UEFA ranking. Όπερ σημαίνει πως από την αγωνιστική περίοδο 2025-26 μπορεί να έχει και πάλι στη διάθεσή της πέντε ευρωπαϊκά εισιτήρια σε μια εξέλιξη που σαφώς και αναβαθμίζει τη Super League.
Την ίδια στιγμή οι «ερυθρόλευκοι» σκαρφάλωσαν στο Νο 44 της λίστας των clubs συγκεντρώνοντας συνολικά 17.000 βαθμούς και ανεβάζοντας τον λογαριασμό πενταετίας του στις 48.000. Σε επίπεδο που του εξασφαλίζει προκαταβολικά μια θέση στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας του ανανεωμένου Europa League.
Νέο format η διοργάνωση, με 36 ομάδες σε μια ενδιαφέρουσα league phase που ξεκινά τέλη Σεπτέμβρη – 25/9 – και ολοκληρώνεται τέλη Γενάρη – 30/1. Οκτώ ματς, τέσσερα εντός και τέσσερα εκτός, με ισάριθμους διαφορετικούς αντιπάλους – δύο από κάθε γκρουπ δυναμικότητας. Και τελικά 24 ομάδες που μπαίνουν στον χορό των νοκ άουτ. Πού γίνεται ο τελικός; Στο Μπιλμπάο του αγαπημένου μας Ερνέστο Βαλβέρδε. Βρε μπας και…
