Ο Ολυμπιακός την περασμένη Πέμπτη έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που έφτασε στον τελικό του Conference League, στον οποίο και θα αντιμετωπίσει την ιταλική Φιορεντίνα πλην συγκλονιστικού απροόπτου στην «Opap Arena» της Νέας Φιλαδέλφειας. Ο Ολυμπιακός πέτυχε αυτό το κατόρθωμα (διότι περί κατορθώματος πρόκειται…), ξεπερνώντας κάθε φορά στη διάρκεια της σεζόν όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες.
Ξεκίνησε την σεζόν του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αποκλείοντας δύσκολα τη βελγική Γκενκ σε ένα καλοκαίρι που η ομάδα του άλλαξε πολύ. Αφού μπήκε στον όμιλο του Europa League, και αφού σε αυτόν έκανε και καλά και μέτρια ματς (κέρδισε στο «Γ. Καραϊσκάκης» τη Γουέστ Χαμ, αλλά δεν πήγε καλά στα ματς με τη γερμανική Φράιμπουργκ) έπρεπε να κερδίσει τη σερβική Τόπολα για να συνεχίσει στο Conference League. Η ελληνική κυβέρνηση, αξιωματούχοι της οποίας έδιναν υποκριτικά συγχαρητήρια το βράδυ της Πέμπτης στους Ερυθρόλευκους, φρόντισε μόνο αυτός να αγωνιστεί στο κρίσιμο ματς χωρίς θεατές μολονότι τα εισιτήρια είχαν κάνει φτερά.
Αρχή με Φερεντσβάρος
Αφού κατάφερε να ξεπεράσει κι αυτή την παγίδα ο Ολυμπιακός βρήκε απέναντί του στο Conference League τη σοβαρή πρωταθλήτρια Ουγγαρίας Φερεντσβάρος και την απέκλεισε με δύο δύσκολες νίκες (με 1-0), έχοντας πια στον πάγκο του τον Βάσκο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Στη συνέχεια χρειάστηκε να κάνει μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου κερδίζοντας τη Μακάμπι τελ Αβίβ 6-1 εκτός έδρας (μετά από μια οδυνηρή ήττα με 1-4 στο «Καραϊσκάκης») και να αποκλείσει στα πέναλτι στην Κωνσταντινούπολη την πάμπλουτη Φενέρμπαχτσε, με τον τερματοφύλακα Κωνσταντίνο Τζολάκη, ένα παιδί του από τις Ακαδημίες, σε ρόλο απόλυτου πρωταγωνιστή. Οι προκρίσεις αυτές ήταν δυσκολότερες από την τελευταία του: στους ημιτελικούς απέναντι στο απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου Αστον Βίλα ο Ολυμπιακός προκρίθηκε με δύο νίκες (2-4 στο Βίλα Παρκ και 2-0 στο Φάληρο) και με ένα συνολικό 6-2 που έγινε πρώτο θέμα σε όλο τον ευρωπαϊκό Τύπο.
Πολύς κόσμος αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να συνέβησαν όλα αυτά σε μια σεζόν που για τον Ολυμπιακό άρχισε δύσκολα και συνεχίστηκε χειρότερα. Κι όμως, δεν υπάρχει τίποτα το ανεξήγητο: όλα είναι αποτέλεσμα δύσκολων αποφάσεων της διοίκησης της ομάδας, αλλά προέκυψαν και χάρη σε μια μεγάλη πίστη που υπήρχε στην ομάδα και αφορούσε την ευρωπαϊκή της διάκριση. Οι αποφάσεις αφορούσαν δύο αλλαγές προπονητών (του Ντιέγκο Μαρτίνεθ και του Κάρλος Καρβαλιάλ), μία αντικατάσταση τεχνικού διευθυντή (τον Ιανουάριο ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς επέστρεψε στη θέση του Αντόνιο Κορδόν) και φυσικά την ουσιαστική μεταμόρφωση της ομάδας χάρη στην προσθήκη οκτώ παικτών στις μεταγραφές του χειμώνα. Ο ερχομός των Κάρμο, Αμπι, Τσικίνιο, Ζέλσον Μαρτίνς, Ναβάρο, Ορτα, Καμπράλ και Βέζο ήταν η απόδειξη πως ο Ολυμπιακός δεν θα αφήσει τίποτα χωρίς να το διεκδικήσει. Χρειαζόταν φυσικά ο κατάλληλος προπονητής και επελέγη ο Βάσκος Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έπειτα από πρόταση του Κοβάσεβιτς. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού κ. Βαγγέλης Μαρινάκης τον είχε γνωρίσει στη δεξίωση που ο Ολυμπιακός έκανε κατά τη διάρκεια της φιλοξενίας της Μάντσεστερ Σίτι και της Σεβίλλης όταν διοργάνωσε τον Αύγουστο το Super Cup και είχε εντυπωσιαστεί από την απλότητά του αλλά και από την τακτική σοφία με την οποία αντιμετώπισε την ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα σε εκείνο το ματς.
Βάλσαμο για τις πληγές
Ο Μεντιλίμπαρ μιλάει μόνο ισπανικά, από τον πάγκο κατευθύνει τους παίκτες του με χειρονομίες και σφυρίγματα, πολλές από τις αποφάσεις του αιφνιδιάζουν ακόμα και όσους τον ξέρουν καλά. Αλλά έχει ένα προσόν: είναι προπονητής που δεν χρειαζόταν να πείσει τους παίκτες για την επάρκειά του, καθώς μόλις πέρυσι κέρδισε με τη Σεβίλλη το Europa League. Η παρουσία του βοήθησε τους νεοφερμένους να προσαρμοστούν (καθώς ξεκίνησαν αμέσως να δουλεύουν μαζί του χωρίς να κουβαλάνε εντάσεις), αλλά υπήρξε βάλσαμο και για τις πληγές που κουβαλούσαν οι παίκτες που ήταν στον Ολυμπιακό από το καλοκαίρι. Η παρουσία του Μεντιλίμπαρ δημιούργησε μια νέα και πρωτοφανή για τα ελληνικά μας δεδομένα πίστη: την πίστη ότι ο Ολυμπιακός είναι ευκολότερο να κάνει μια μεγάλη πορεία στην Ευρώπη από το να κερδίσει το ελληνικό πρωτάθλημα. Ξαφνικά η ευρωπαϊκή διοργάνωση άρχισε να μοιάζει βατή. Κι όταν προέκυψε κόντρα στη λογική η πρόκριση με τη Μακάμπι, η πίστη έγινε σιγουριά.
Οι ομάδες χαλάνε και μεταμορφώνονται στα αποδυτήριά τους. Ο Ολυμπιακός άλλαξε όταν σε αυτά επέστρεψε η χαμένη ιεραρχία: σήμερα οι παίκτες είναι υπό τις οδηγίες ενός προπονητή που συνεργάζεται με μια διοίκηση που τον αντιμετωπίζει χωρίς ερωτηματικά και ανασφάλειες – όχι τυχαία η απόφαση της παραμονής του Βάσκου πάρθηκε μετά τη βαριά ήττα από τη Μακάμπι. Ο Ολυμπιακός ακόμα δεν έχει κερδίσει τίποτα: για να κατακτήσει το πρωτάθλημα πρέπει να κερδίσει διαδοχικά τα ματς με τον ΠΑΟΚ (σήμερα), την ΑΕΚ (την Τετάρτη) και τον Παναθηναϊκό. Για να σηκώσει την πρώτη του ευρωκούπα πρέπει να υποτάξει την περσινή φιναλίστ του Conference League Φιορεντίνα. Ακόμα κινδυνεύει να μην παίξει του χρόνου στην Ευρώπη – μετά την πιο μεγάλη ευρωπαϊκή σεζόν του. Αλλά ήδη έχει ένα κέρδος τεράστιο: γνωρίζει πια τον δρόμο που οδηγεί σε ευρωπαϊκές επιτυχίες. Και οφείλει να μην τον ξεχάσει ποτέ, όποια κι αν είναι η έκβαση αυτής της απίθανης σεζόν του.
